سخت گرفتاریم!

در گذر زمان، انسان به سمت وابستگی روزافزون می­رود به نحوی که تعلق او به اطراف و اکناف، افق دید او را محدود و توان پرواز روحش به عالم برتر را کاهش داده و می­دهد.

دو بعد وجود انسان - مادی و معنوی - به نحوی خلق شده است که اگر یکی وابسته شد، دیگری را با خود همراه می­کند. وابستگی انسان به مادیات، پست و مقام، لذایذ متنوع جسمانی و... قدرت روح و اثرگذاری آن را تحت الشعاع قرار می­دهد و حال آنکه میدان داری روح در زندگی انسان، شادی، طراوت و نشاطِ به مراتب بیشتری نسبت به میدان داری جسم به ارمغان می­آورد.

لذتی که یک فرد حقیقتاً وارسته در لحظات و اوقات عمرش، تجربه می­کند به هیچ وجه قابل مقایسه با لذات مادی و جسمانی نیست.

یکی از مصادیق زندگی روحانی، حیات طیبه شهدا از زمان حضرت آدم(ع) تا امروز است. بزرگترین وابستگی انسان، وابستگی به »جان«است. کسی که از جانش می­گذرد، به یکباره تمام وابستگی­هایش را ذوب می­کند و روحش را در عالم زیبای بی­تعلقی به پرواز درمی­آورد. آزاد و رها از همه چیز و از همه کس.

این روزها در استان فارس، بساط نورانی تجلیل از بیش از 14000 شهید گسترده شده و می­رویم تا یکبار دیگر، زیبایی پرواز آنها را به نظاره بنشینیم. البته ما - همچون گذشته - فقط تا لحظه­ی پرواز آنها را می­بینیم و از آن به بعد یعنی زندگی سراسر شاد و نشاط آور آنها در عالم آخرت را نمی­توانیم مشاهده و ادراک کنیم. خودمان هستیم و فضای بسته­ی ذهن خودمان. از پس پرده خبر نداریم. چرا که اگر همه­ی انسانها به راحتی می­توانستند تماشاگر زندگی شیرین اخروی باشند، دیگر امتحان و اعتقاد و نبوت و مسلمانی، مفهوم دیگری می­یافت و...

به هر حال ما این طرف، در دنیای مادی پرکشمکش و ناآرام زندگی می­کنیم و آنها، آن طرف، در ساحل آرامش و آسایش و غرق در رحمت الهی و عشق آسمانی­اند. ما سخت گرفتاریم و آنها آزاد و رها. ما دلبسته به حباب اندر حبابیم و آنها شناور در آب دریا. حال بگویید چه کنیم که از این وضعیت نامطلوب و ناخوشایند نجات یابیم؟