در سر مقاله از جهت پیام هایی که حادثه پلاسکو برای مردم و مسئولان دارد، نکاتی نگاشته شد ولی این حادثه دردناک و غم انگیز، آن قدر مهم است که نباید با یکی دو مطلب، آن را تمام کرد. پلاسکو فقط یک مورد نیست بلکه کشور در معرض پلاسکو از انواع مختلف است و هر لحظه احتمال وقوع این گونه حوادث در گوشه و کنار آن می رود.
حادثه پلاسکو از جهات مختلف قابل تحلیل و تبیین است:
1-از جهت انسانی؛ بزرگترین خسارت این گونه حوادث، انسانهای مظلومی هستند که قربانی می شوند. کشته و مجروح شدن کسانی که در این ساختمانهای فرسوده زیرآوار می سوزند با هیچ دیه و تاوانی قابل جبران نیست خصوصاً انسانهای شریفی همچون آتش‌نشانان دلسوز و شجاع ما که حین انجام وظیفه، آسمانی شدند.
2-از جهت مالی و اقتصادی؛ افرادی در این ساختمانها سالهای متمادی زحمت کشیدند و سرمایه‌ای اندوختند و در یک چشم بر هم زدن، همه اموال و دارایی و سرمایه شان آتش گرفت و خاکستر شد. به یقین برخی از اینها تا ابد، کمر راست نخواهند کرد و در همان ورشکستگی با مرارت و سختی، تسلیم شرایط زمانه خواهند شد. میلیاردها خسارتی که به اینها رسیده، هم برای اقتصاد کشور که بر پایه تولید می چرخد، نامطلوب است، هم به شرکت‌های بیمه، هم به خانواده های مغازه داران، هم طلب کارانی که اجناس را به صورت قرضی به آنها داده اند و هم کارگرانی که بیکار شده اند و... فشار وارد می آورد.
3- از جهت دلهره هایی که از این به بعد بر خانواده های پرسنل آتش نشانی و نهادهای خدمت رسان به آسیب دیدگان حوادث، وارد می شود و آثار روحی و روانی که از آن منعبث خواهد شد، قابل توجه جدی است. شاید این بخش از این پس از دیدگان مردم و مسئولان پنهان باشد ولی فقط خانواده‌های اینان می دانند که در روح و روان آنها چه می‌گذرد!
4- از نظر فرهنگی و اجتماعی؛ ما از همه جهت می لنگیم. فرهنگ ساخت و ساز، نگهداری ساختمان، امکانات محل کار، امنیت مشاغل، انبارداری، بیمه شدن افراد، مکان، تجهیزات، وسایل و... نداریم. اگر از جهات فرهنگی و اجتماعی در حد اعلا بودیم، گرفتار بسیاری از مشکلاتی که سالهاست گریبان گیر ماست، نمی شدیم.
5- حوادث مختلفی از جمله زلزله، زیرپوست شهرهای ماست که اگر فقط زلزله بم را به خاطر بیاوریم کافی است تا به فکر پیشگیری خصوصاً در کلانشهرهای متراکم از ساختمان و جمعیت باشیم.