پایین بودن مصرف سرانه فرهنگی، سرانه فضای سبز، سرانه ورزش و وسایل بهداشتی موجب به خطر افتادن جسم و روح یک ملت می‌شود. هرچه اقلام فرهنگی، ورزشی، تفریحی و بهداشتی در جامعه کمتر مصرف شود به موازات آن بیماری های جسمی و روانی فزونی می یابد و مردم مجبور می شوند که مصرف سرانه درمانی خود را افزایش دهند! چرا مردم ما در اولویت‌بندی مایحتاج زندگی خود درست اقدام نمی‌کنند؟ بعضی پول ندارند تا از این اقلام ضروری بهره مند شوند و بعضی ثروتمند هستند ولی روش استفاده صحیح از آن را نمی‌دانند و جاهایی که باید خرج کنند، نمی‌کنند ولی برعکس در جاهایی که خرج کردن ضرورت و اولویت ندارد، ریخت و پاش زیادی می کنند. برخی حاضرند برای خرید یک شلوار هزینه سنگینی پرداخت کنند ولی برای خرید یک کتاب یا روزنامه که غذای فکر و روح خود و اعضای خانواده شان است حاضر نیستند مبلغ کمی بپردازند. موقعی که یک جامعه نداند کجا خرج کند، نهایتا ثروتش صرف درمان جسم و روانش می گردد و با مشکلاتی مواجه خواهد شد که با پول هم نمی توان سلامتی از دست رفته‌اش را عودت داد.
طرق صحیح هزینه کرد خانواده، با هر مبلغی که درآمد اعضای آن باشد، باید مبتنی بر اولویت بندی علمی و منطقی بوده و مسیری را طی کند که نهایتا به سلامت جسم و روان اعضای خانواده بینجامد. برای اجرای صحیح این اولویت‌بندی، اول باید بدانیم که جسم و روح از هم جدا نیستند و ضعف و سستی هرکدام بر دیگری اثر دارد. مثلا مصرف صحیح کالاهای بهداشتی، غذاهای سالم و مفید، تفریحات سالم، کالاهای ورزشی مورد استفاده، بهره گیری از فضای سبز و... هم بر جسم و هم بر روح و روان انسان تاثیر مثبت دارد و در این میان مصرف سرانه فرهنگی چنانچه به میزان قابل قبول در بین مردم جای خود را باز کند و مردم از این طریق بتوانند بر آگاهی همه جانبه خود بیفزایند، سبک زندگی، روابط اجتماعی، تفکر سازنده، راه حل یابی در زندگی و صحیح زیستن در مقاطع مختلف زندگی فردی و اجتماعی آنان،
خود را نشان خواهد داد و به سوی تحولات مثبتی خواهد رفت.
صحیح زندگی کردن مردم را با نگاه به نوع و میزان مصرف آنها می توان شناخت.