سیلاب دو سه روزه اکثر استانهای کشور را با مشکل مواجه کرد و خسارت‌های زیادی به شهرستانهای مختلف وارد کرد. چرا استحکام ساختمانها، وضعیت پل ها و شرایط جاده های ما به گونه‌ای است که طی دو سه روز، با سیلابی نه چندان عظیم، در هم می‌ریزد؟ اگر فرض کنیم این سیلاب ها برای چند روز دیگر و یا هر مدتی برای دفعاتی تکرار می شد، آن موقع چه وضعیتی داشتیم؟
حقیقت این است که ما در مقابل حوادث طبیعی بسیار آسیب‌پذیریم. با زلزله، سیل، ریزگرد، آتش سوزی و... توانایی ادامه زندگی عادی نداریم و همه چیزمان تبدیل به بحران می شود.
ژاپن سالهاست که با تکنولوژی خاص خود توانسته در مقابل زلزله هایی با ریشتر بالا مقاومت کند و در ساختمان‌سازی خود تجدید نظر کرده، با توجه به شرایط خود، ساخت و ساز می‌کند.
ما کشوری هستیم روی گسل زلزله قرار داریم و سایر حوادث طبیعی ما را تهدید می کند، علاج کار این است که از این وضعیت سنتی بیرون رفته و خود را برای شرایط سخت و حوادث غیر قابل پیش‌بینی آماده کنیم، آمادگی نیز دو نوع است: یکی اینکه ساخت و سازهای جدیدمان را طبق اصول علمی احداث کنیم و حتی دورترین روستاها را از طریق بخشداری ها و شوراهای محل، به رعایت این شرایط وادار کنیم. همچنین به مقاوم‌سازی و استحکام بخشی به ساختمانها و پل ها و... پرداخته و آنها را از حالت فعلی خارج کنیم. در اجرای این برنامه می توان از خود مردم کمک گرفت.
بعضی مواقع اگر علت این مقاوم‌سازی و ساخت و سازهای فنی و علمی به خوبی برای مردم بیان نشود، خیال می کنند فقط می خواهند آنها را وادار به هزینه های اضافی کنند اما اگر متوجه شوند که برای حفظ جان شان به آنها توصیه‌هایی می شود و باید آن را رعایت کنند، خودشان در تمام مراحل پیشقدم خواهند شد. اما آمادگی نوع دوم، مربوط به مقابله با حوادث پس از وقوع است. در این مرحله نیز میزان آمادگی نیروهای آموزش دیده و مجهز بودن به امکانات و وسایل مورد نیاز، یک اصل مهم است. متاسفانه بعضا مشاهده می شود که نیروهای عملیاتی و امدادی که زحمتکش ترین قشر جامعه هستند و در شرایط جوی دشوار و خطرناک به کمک مردم و حادثه دیدگان می‌شتابند، از ابزار و امکانات مورد نیاز محرومند و باید با امکانات ابتدایی و ناکافی به مقابله با حوادث گسترده بپردازند. تامین این امکانات، آموزش لازم و تامین هزینه های مورد نیاز از ضروری ترین مسائلی است که می توان به کمک آنها بر بحرانهای طبیعی فائق آمد.