در روزهایی از مردم خواسته شده به دلیل شیوع کرونا در خانه بمانند، این سؤال مطرح می‌شود آیا زیرساخت‌های لازم فراهم شده و آنها می‌توانند نیازهای خود را از طریق اینترنت تأمین کنند؟ نایب‌رئیس کمیسیون دانش‌بنیان اتاق بازرگانی می‌گوید: نباید از کسب‌وکارها انتظار داشته باشیم که بدون دسترسی به اطلاعات، درخصوص وضعیت و ارائه خدمات‌شان نظر قطعی بدهند و چیزی را پیش‌بینی کنند.
به گزارش فدراسیون فناوری اطلاعات و ارتباطات ایران، «فرزین فردیس» نایب‌رئیس کمیسیون دانش‌بنیان اتاق بازرگانی ایران درخصوص زیرساخت‌های موجود کسب‌وکارها برای ارائه خدمات به کاربران گفت: در این خصوص باید معنای دقیقی از زیرساخت ارائه دهیم. امکان توسعه و بسط سرویسی که صفر تا صد آن در بستر خدمات الکترونیک و فضای مجازی شکل‌گرفته شده، معمولاً راحت‌تر به نظر می‌رسد.
آمار افزایش کاربران این پلتفرم‌ها حاکی از آن است که میزان مشترکان بین یک و نیم تا دو برابر افزایش داشته است.
فردیس درخصوص پلتفرم‌های مربوط به فروش اینترنتی عنوان کرد: شرایط برای پلتفرم‌های ارائه محصولات فیزیکی بسیار متفاوت و توان ارائه سرویس و بسط و گسترش دادن آن به‌مراتب کمتر است و محدودیت‌های بزرگتری در این زمینه وجود دارد. یک تعریف بین‌المللی نسبت فروش خدمات الکترونیک نسبت به فروش خرده‌فروشی‌ها و فروشگاه‌های بزرگ را نشان می‌دهد. به‌طور مثال در کشور چین این نسبت بر اساس آخرین آمار و اطلاعاتی که پیش از شیوع کرونا به‌دست‌آمده یک به سه است که نشان می‌دهد از حدود ۳۰ درصد از خرید مردم چین به‌صورت اینترنتی انجام می‌شود؛ اما این میزان در کشور ما بر اساس آماری که انجمن خدمات اینترنتی کشور ارائه داده زیر ۵ درصد است. از همین رو زیرساخت‌ها نیز برمبنای حدود پنج درصد کاربران تعریف شده است.
نتیجه این می‌شود که گلوگاه سرویس‌های ما در این نوع خدمات سیستم لجستیک است.
تجهیز کردن و توسعه سیستم IT نسبت به سیستم‌های لجستیکی به‌مراتب راحت‌تر است و می‌توان این کار را با سرعت بالاتری انجام داد؛ اما این نقطه‌ای است که ما نتوانستیم درخصوص آن طرح توسعه قابل قبولی داشته باشیم و کار را در این شرایط سخت کرده است. تقاضا نیز نسبت به گذشته رشد داشته و به همین دلیل شاهد نارضایتی‌هایی در این زمینه هستیم
این فعال اقتصادی درخصوص فرصت فروشگاه‌های اینترنتی در این دوره برای جلب اعتماد مشتریان برای آینده نیز گفت: اکنون شرایط به‌گونه‌ای است که نه‌تنها تقاضاها از پیک تعیین شده عبور کرده است، بلکه افراد برای دریافت محصول عجله دارند و همه این‌ها باعث شده بیش از اینکه جنبه فرصت ایجاد شود، بار بسیار سنگینی بر تیم‌های عملیاتی تحمیل شود.
فردیس درخصوص اینکه چرا پیش‌بینی در این زمینه با توجه به‌احتمال وقوع چنین رویدادی در ایران صورت نگرفته است، گفت: معمولاً بعد از یک اتفاق به‌راحتی می‌توان آن را تحلیل کرد و گفت: باید پیش‌بینی صورت می‌گرفت و موضوع کاملاً درستی است. ولی واقعیت آن است که در خلأ انتشار اطلاعات آزاد در کشور و ضعف بسیار جدی که کسب‌وکارها، تحلیلگران و پژوهشگران ما و حتی بخش‌هایی از دولت که دسترسی آزاد به اطلاعات ندارند عملاً این کار شدنی نیست.
در چنین مواقعی هنگامی‌که دسترسی به این اطلاعات وجود ندارد طبیعتاً نمی‌توان از کسب‌وکارها و تحلیلگران و پژوهشگران انتظار پیش‌بینی داشته باشیم. پیش‌بینی باید از طریق داده صورت گیرد و داده نیز دسترسی آزاد به اطلاعات
می‌خواهد.
تحلیل خبر
یکی از مهارت‌های مهم در مدیریت، تصمیم‌گیری است. تصمیم‌گیری برای آینده بر اساس متغیرها و پارامترهایی (که در تصمیم موثر است) انجام می‌شود. تصمیم‌گیری برای آینده آن‌قدر مهم است که شاخه‌ای با عنوان مطالعات آینده‌پژوهی برای آن ایجاد شده است. در تصمیم‌گیری برای آینده، تحلیل داده‌های آماری و غیرآماری که عمدتا به سوابق (وضعیت گذشته) و وضع موجود اختصاص دارد، بسیار حائز اهمیت است. اما نکته اساسی و کلیدی اینجاست که بخش مهمی از تحلیل بر اساس داده‌هایی است که اساسا در اختیار مدیر نیست و جزو سوابق مجموعه تحت مدیریت او به حساب نمی‌آید؛ به عبارت دیگر یک تحلیل درست و دقیق نیازمند داده‌های درون‌سازمانی و برون‌سازمانی است.
با ابلاغ قانون دسترسی آزاد به اطلاعات در سال 94 توسط معاون اول رئیس‌جمهور و نیز صحبتهایی که درباره شبکه ملی اطلاعات مطرح می‌شد، امید به اینکه دسترسی آزاد به اطلاعات برای همگان میسر شود، پررنگ شد؛ اما با ساز و کار در نظر گرفته شده برای آن، عملا می‌توان گفت فاصله زیادی تا دسترسی آزاد به اطلاعات داریم.
مطابق دستورالعمل این قانون، هر شخص می‌تواند به اطلاعاتی که دارای طبقه‌بندی محرمانه به بالا نباشد، دسترسی داشته باشد. اگر فرض کنیم مالکان داده واقعا بنای همکاری در واگذاری اطلاعات داشته باشند، (اگر چه این فرض هم قرابت چندانی با واقعیت ندارد) حداقل ساز و کار پیش‌بینی شده برای آن بسیار ناکارآمد، زمان‌بر و غیرکاربردی است. نباید فراموش کرد که عنصر زمان در بسیاری از تصمیمات، برای مدیران بسیار حائز اهمیت است، بنابراین باید شرایط به گونه‌ای باشد که دسترسی به اطلاعات معتبر در کوتاهترین زمان برای مدیران (اعم از مدیران کسب و کارهای کوچک تا مدیران نهادهای دولتی و ...) فراهم باشد؛ البته بحث صحت، کیفیت و ساختار اطلاعات هم خود بحث مفصل و جداگانه‌ای است چرا که ممکن است اطلاعات در اختیار درخواست‌کنندگان قرار بگیرد، اما به کار نیاید یا در صورت استفاده نتایج اشتباه حاصل شود.
مسئله دیگری که در این خبر به آن تاکید شده، بحث زیرساخت‌هاست. در کشور ما همچنان مشکل جدی زیرساخت‌های فناوری اطلاعات وجود دارد که البته قبلا هم مطالبی درباره آن گفته‌ایم، اما بی‌مناسبت نیست که در این روزها باز به آن گریزی بزنیم؛ روزهایی که به دلیل افزایش سرانه استفاده مردم از شبکه ملی اطلاعات و اینترنت بین‌المللی، دوباره مشکل پهنای باند و ضعف زیرساخت‌های سخت‌افزاری (مانند کمبود سرور، دیتاسنتر و...) خودنمایی می‌کند. واقعیت آن است که در بسیاری از کشورهای دنیا که وسعت و به تبع آن کاربران بسیار کمتری از ایران دارند، تجهیزات و زیرساخت‌های فناوری اطلاعات وضعیت بسیار بهتری نسبت به کشور ما دارد، بنابراین در این بخش هم نیاز به همتی مضاعف وجود
دارد.