مدیرکل درمان غیرمستقیم سازمان تأمین اجتماعی هزینههای درمان کرونا برای بیمهشدگان سازمان تأمین اجتماعی در مراکز طرف قرارداد را تشریح کرد.
شهرام غفاری در گفت وگو با ایسنا، درباره هزینههای درمان کرونا برای بیمهشدگان سازمان تأمین اجتماعی در مراکز طرف قرارداد توضیحاتی ارائه و اظهار کرد: میزان هزینه کرد، متفاوت است اما تعهد ما در برابر بیماران کرونایی در مراکز طرف قرارداد مانند تعهدی است که در سایر بیماریها داریم.
وی افزود: به علاوه اینکه داروهایی که طبق مصوبات دبیرخانه شورای عالی بیمه در تعهد بیمهها قرار میگیرد و به ما ابلاغ میشود را نیز اجرایی کرده و پوشش میدهیم. به عنوان مثال داروی کلترا را در بخش بستری پوشش میدهیم، ولی در بخش سرپایی تحت پوشش ما نیست؛ زیرا از یک سو کنترل بازارِ گسترده در بخش سرپایی مشکل است و از سوی دیگر ضرورت آن در بیماران سرپایی هنوز معلوم نیست.
مدیرکل درمان غیرمستقیم سازمان تأمین اجتماعی با اشاره به صدور دستورالعمل و استانداردهای درمان بیماران کوویدی از نظر تشخیصی و درمانی از سوی معاونت درمان وزارت بهداشت گفت: آخرین دستورالعملها هرچه باشد طبق آن عمل میکنیم. به عنوان مثال در بخش بستری داروهایی که مورد قبول وزارت بهداشت است و توسط دبیرخانه شورای عالی بیمه به ما ابلاغ میشود ۹۵ درصدش تحت پوشش است. هزینه تخت- روز هم طبق استانداردهای موجود محاسبه و لحاظ میشود.
تحلیل خبر
در این وضعیت و شرایط کرونایی، بیشترین خطر متوجه بیمهشدگان تأمین اجتماعی بهویژه مستمریبگیرانی که دوران سالمندی را سپری میکنند، است، چراکه برای دریافت مبالغ پرداختشده دارو و درمان، مجبورند به کارگزاریهای این سازمان که متصدیان آنها نیز اغلب خود از بازنشستگان تأمین اجتماعی هستند، مراجعه کنند و در ساختمانهای نامتناسبی که بیشتر کاربری مسکونی دارند و مبدل به دفاتر شلوغ کارگزاری شدهاند، بالا و پایین بروند و با انواع آلودگیهای احتمالی مواجه شوند.
این سؤال همواره مطرح است که چرا درصدهای هزینه دارو و درمانی که سازمان تأمین اجتماعی باید پرداخت کند، از همان ابتدا در مطب، درمانگاه و بیمارستان کسر نمیشود و بیمهشده باید به اجبار برای بازپسگیری درصدی از آن، مراحل گوناگون و طولانی را طی کند؟!
چرا تاکنون راهکار و یا سازوکاری را برای اطمینان و اعتماد به مراکز درمانی ایجاب و یا ایجاد نکردهاند تا بیمهشده اینهمه وقت نگذارد و با خطر ابتلا به ویروس مواجه نشود؟!
چرا هنوز نخواسته و یا نتوانستهاند از فناوریهای روز در فرایندِ کاری خود بهره ببرند و مردم را آسوده کنند و از خطرات و دردسرهای بسیار برهانند؟!
آیا افرادی که هر ماه از ابتدای شاغل شدن تا هنگام بازنشستگی حق بیمه خود را بهطورکامل پرداخت کردهاند تا از آسودگی خیال و آرامش برخوردار شوند، باید حق خود را همراه با رنج و دشواری طلب کنند؟!