نایب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس گفت: با مصوبه مجلس مبلغ ۱۵۰ هزار میلیارد تومان جهت کمک به صندوق‌های بازنشستگی، تأمین منابع مالی رتبه‌بندی معلمان، تأمین منابع پاداش ایثارگران بازنشسته و... در نظر گرفته شد.
به گزارش ایسنا، ولی اسماعیلی در صفحه رسمی توییتر خود نوشت: با مصوبه مجلس مبلغ ۱۵۰ هزار میلیارد تومان جهت کمک به صندوق‌های بازنشستگی، تأمین منابع مالی رتبه‌بندی معلمان، تأمین منابع پاداش ایثارگران بازنشسته و... در نظر گرفته شد. ان‌شاءالله در سال آینده متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی را کلید خواهیم زد و شرمنده این قشر فرهیخته نخواهیم شد.
به گزارش ایسنا، نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی در مصوبه‌ای با تأمین ۱۵۰ هزار میلیارد تومان از سوی دولت برای پرداخت به صندوق‌های بازنشستگی موافقت کردند.
تحلیل خبر
چند سالی است که فریاد اعتراض بازنشستگان و مستمری‌بگیران تأمین اجتماعی از شهرها و کلان‌شهرهای کشور شنیده می‌شود و در سال جاری نیز با وجود خطرات خوفناک ویروس کووید 19 برای سنین بالا، این عزیزان جان به لب رسیده، دل به دریا زده و با تشکیل تجمع‌های بزرگ در سراسر ایران، نشان دادند که مجبور به احقاق حقوق از دست رفته خود در کف خیابان و در مقابل استانداری‌ها، فرمانداری‌ها، سازمان‌های تأمین اجتماعی و .... شده‌اند، چراکه تاکنون فریادهای دادخواهی آنان به جایی نرسیده و در این ارتباط گوش کسی بدهکار نبوده است.
در اینجا باید این پرسش را مطرح کرد که آیا کار باید به جایی برسد که اقشار مردم، حق و حقوق خود را در کف خیابان‌ها جست‌وجو کنند؟ آیا درست نیست که از همان ابتدا مسئولان ذی‌ربط به‌موقع پاسخگو باشند و احقاق حق کنند؟
چرا باید این‌گونه بی‌اعتنایی‌ها و بی‌توجهی‌ها، روزبه‌روز به شمار ناراضی‌ها و افراد خشمگین در سطح جامعه بیفزاید؟ گویی برخی مأموریت یافته‌اند که تحت عنوان مسئول، موجب خشم و نفرت جامعه شوند و آسایش و آرامش را از مردم بگیرند؟!
آیا فلسفه وجودی سازمان‌ها، نهادها، ارگان‌ها و ... این است که به‌عنوان آقابالاسرِ مردم، با داشتن اختیاراتی که بنا بر قانون به آن‌ها داده شده است، فقط اعمال قدرت کنند و به دستگاه‌های تولید نفرت مبدل شوند؟!
چرا با شنیدن خبر و حتی شایعه انحلال فلان سازمان، نهاد، دستگاه و ... موجی از خوشحالی جامعه را فرامی‌گیرد و احساس می‌کنند که مانعی از شمار موانع برداشته می‌شود و به سهولت در امورشان می‌انجامد؟
مشفقانه و مشتاقانه می‌گوییم که علاج واقعه را قبل از وقوع کنید و به روند و رویه ایجاد نارضایتی و گسترش نفرت و خشم ادامه ندهید.