وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفت: این جان نثاری برای ملت بیسابقه است که سرباز جگرگوشه را بنشاند تا اولین واکسن وارداتی را بزند و فرمانده خودش با کمال رشادت اولین واکسن تولید داخل را بزند که به مردم ایران اعلام کنند اگر هر عارضهای داشته باشد اول مال من این نشان از مردمی بودن این ساختار دارد.
سعید نمکی در مراسم رونمایی از واکسن اسپوتنیک که در شهرک صنعتی بهارستان کرج برگزار شد، گفت: اولین روزهای شروع کرونا همهچیز برای ما و تمام دنیا ناشناخته بود امروز هم با گذشت دو سال ما به تمام ابعاد این بیماری احاطه نداریم و اگر کسی ادعا کند که ویروس کرونا را به خوبی شناخته تنها نشانه نادانی اوست.
به گزارش ایسنا، وی افزود: امروز هم با همه اطلاعاتی که به دست آمده تنها درصدی از رفتار آینده این ویروس را میتوانیم تشخیص دهیم و بسیاری از ابعاد هنوز برای ما و کل جهان ناشناخته مانده است.
این مسئول با اشاره به اینکه نحوه تولید واکسن از ابعاد ناشناخته این بیماری بود، افزود: برای ما سؤال بود که آیا این بیماری واکسن دارد یا ندارد؟ اگر واکسن دارد زمان ایمنیزایی آن چقدر است اگر این واکسن ساخته شود اثر این واکسن در سایر نقاط بدن چگونه است و جوابی برای این سؤالات نداشتیم.
نمکی ادامه داد: وزارت بهداشت برای مقابله با این بیماری وظیفه داشت تا موج کرونا را طوری مدیریت کند که بیماری پشت در بیمارستان سرگردان نشود و خوشبختانه این اتفاق افتاد و به جرات میتوانم بگویم که کشور ما تنها کشوری است که توانست در اوج تحریمهای ظالمانه طوری عمل کند که هیچ بیماری نه به دلیل عدم بضاعت اقتصادی، شرایط سنی، برتری قومی، مذهبی، اعتقادی پشت درهای بیمارستان سرگردان نشود. در این شرایط حتی بیماران غیرکرونایی هم که نیازمند تخت آی سی یو بودند هم پذیرش شدند و این عملکرد نقطه اتکایی برای وزارت بهداشت کشور است.
وزیر بهداشت با بیان اینکه در روزهای اول شیوع بیماری کرونا نمیدانستیم که یک بیمار کووید بستری در آی سی یو در هر دقیقه نیازمند ۲۵ لیتر اکسیژن است، افزود: متوسط مصرف اکسیژن طراحی شده در بیمارستانها یک تا پنج لیتر در دقیقه بود لذا ما با کمبود اکسیژن مواجه شدیم. ما نمیدانستیم که ۳۰ درصد بیماران کرونایی نیازمند تخت آی سی یو میشوند و ناگهان با دو تقاضای اصلی تأمین اکسیژن و تخت آی سیو مواجه شدیم اما به لطف خداوند در طول یک سال میزان تخت آی سی یو دو برابر شد و ۴۷۰ بیمارستان به دستگاه اکسیژن ساز با ظرفیت بالا مجهز شدند.
این مسئول اضافه کرد: امروز ما بیمارستانی نداریم که کمبود دستگاه اکسیژن ساز داشته باشد و خوشبختانه به تعداد تختهای آی سی یو هم اضافه شده است و به زودی ۱۴ هزار تخت بیمارستانی که ۳۰ درصد آنها تخت آی سی یو است به ظرفیت تختهای بیمارستانی کشور اضافه خواهد شد.
نمکی تصریح کرد: ما در حوزه واکسن نیز ورود کردیم و بر تولید داخلی متمرکز شدیم و با کمک بخش خصوصی واکسن را تولید کردیم.
وی درخصوص مخالفت با انجام آزمایش واکسن کرونا در داخل ایران توسط چینیها گفت: مکاتبات را از اردیبهشت سال ۹۹ با چینیها دارم؛ قرار بود کاری که با امارات و ترکیه کردند ما هم در کلینیکال ترایال فاز سه آنها شرکت کنیم ولی ما این کار را نکردیم این دستور مقام معظم رهبری و رئیسجمهور و خود من بود که ما در هیچ کلینیکال ترایالی شرکت نمیکنیم مگر اینکه قرارداد تولید مشترک ببندند. اگر با ما قرارداد تولید مشترک ببندند ما اجازه میدهیم مردم ما مورد آزمایش قرار گیرند در غیر این صورت حرمت ایرانی را فدای این حرفها نمیکنیم.
وزیر بهداشت درخصوص خرید و تولید واکسن روسی در ایران هم اعلام کرد: وقتی تکنولوژی روسیه را نگاه کردم دیدم یکی از بهترین تکنولوژیهای دنیا است و قرار شد اول قرارداد خرید ببندیم بعد به سمت تولید مشترک برویم.
نمکی تصریح کرد: ما در واکسن عقب هستیم و اگرچه در سال ۱۲۹۹ پاستور و در سال ۱۳۰۳ رازی را داشتیم اما ۴۰ سال عقب افتادیم اما در یکسال گذشته به اندازه ۲۰ سال جلو افتادیم. این حرکت شروع شد آقایان در داخل اعلام کردند که ما واکسن روسی نمیزنیم آقای رئیسجمهور به من زنگ زدند که جوسازی کردهاند من گفتم این جوسازی را میشکنم به همین دلیل فرزند خود را آوردم تا واکسن بزند و این افتخار این سرباز بود که اولین واکسن وارداتی را فرزندم تزریق کرد و افتخار جمهوری اسلامی است که اولین واکسن تولید داخلی را فرمانده دیروز زد.
وی ادامه داد: این در دنیا بیسابقه است. این جان نثاری برای ملت بیسابقه است که سرباز جگرگوشه را بنشاند تا اولین واکسن وارداتی را بزند و فرمانده خودش با کمال رشادت اولین واکسن تولید داخل را بزند که به مردم ایران اعلام کنند اگر هر عارضهای داشته باشد اول مال من این نشان از مردمی بودن این ساختار دارد.
وزیر بهداشت اعلام کرد: امروز ما در کشور جمهوری اسلامی ایران تمام پلتفرمهای موفق دنیا را داریم یکی از آنها در برکت است. برخی میپرسند چرا روی همه اینها را کار کردهاید دلیل این سؤال عدم شناخت است.
نمکی تصریح کرد: جمهوری اسلامی ایران امروز با کمال افتخار به جرگه واکسن سازان دنیا در زمینه کووید پیوسته است کشوری در دنیا در کووید موفق خواهد شد که خودش واکسن کووید را بسازد. کووید ۱۹ فعلاً دستبردار از سر ما نیست ما دو دستاورد در واکسنسازی پیدا کردیم یک ساخت واکسن دو آمادگی برای ساخت واکسن علیه موتاسیونها و این خیلی مهم است.
تحلیل خبر
وزیر محترم بهداشت گفته: «ما در واکسن عقب هستیم و اگرچه در سال 1299 پاستور و در سال 1303 رازی را داشتیم اما 40 سال عقب افتادیم ولی در یک سال گذشته به اندازه 20 سال جلو افتادیم»
معنای این سخن وزیر، این است که ما «یک قرن» است که واکسنسازی داریم و در این 100 سال به اندازه 40 سال عقب ماندیم ولی در یک سال گذشته به اندازه 20 سال جلو افتادیم. اگر به تجزیه و تحلیل این سخن وزیر بپردازیم چگونه باید بپذیریم که بعد از یک قرن واکسنسازی، 40 سال عقب بوده ولی به یکباره ظرف «یک سال گذشته» به میزان 20 سال جلو افتادیم مگر در این یک سال چه اتفاق و تحول ویژهای در کشور افتاده است که یک شبه توانستهایم ره 20 ساله را طی کنیم؟ در این یکسال که هم از نظر مالی و اقتصادی و شدت تحریمها و هم از نظر امکانات مدرن روز دنیا و هم شرایط سخت اجتماعی، علمی و ... در وضعیتی نبودهایم که پتانسیلهای پیشرفت و جهش یکباره را داشته باشیم، چطور میشود که یکدفعه 20 سال جلو بیفتیم؟ اگر نداری و فقر اقتصادی و فشارهای تحریمی و کوهی از مشکلات میتواند عامل پیشرفت ما شود پس باید در یک دهه گذشته که بهار این مشکلات بوده، ما هر یک سالی توانسته باشیم معادل 10 - 20 سال پیشرفت کرده و الان در دنیا رتبه اول واکسنسازی را حائز باشیم. پس چرا در سالهای گذشته هیچ پیشرفتی نبوده و همه در یک سال گذشته متمرکز شده
است؟ از طرف دیگر مگر متخصصان و پژوهشگران ما در یک سال گذشته همان متخصصان سالهای قبل نبودهاند چرا در سالهای گذشته این مسیر جهشی را طی نکردند؟
البته هر ایرانی خوشحال میشود که بتوانیم یک روزه، ره صد ساله را بپیماییم ولی برای اقناع و باورمندی مردم، باید مسئولان توضیح دهند که در یک سال گذشته چه اتفاقاتی رخ داده که طی آن معادل 20 سال جلو افتادهایم؟ حتماً منظورشان فقط ساخت واکسن کرونا نیست چرا که با ساخت مجموعه واکسنهای مختلف است که کشوری میتواند جایگاه ممتازی را در جهان پیدا کند.
به قول معروف با یک گل، بهار نمیشود.