این دغدغه هم اکنون در کشور ما وجود دارد که بیش از ۱.۵ میلیون از کسانی که سابقه فعالیت نظامی در افغانستان داشتهاند پس از روی کار آمدن مجدد طالبان به ایران آمدهاند. قصد ندارم تردیدی نسبت به حضور افغانها مطرح کنم اما با دید حاکمیتی، مسئولین کشور باید رصدی نسبت به این موضوع داشته باشند.
فراز نوشت: روند مهاجرت شهروندان ایرانی در سالهای اخیر با سرعت عجیبی در حال انجام است. حشمتالله فلاحت پیشه، رئیس اسبق کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس میگوید: «با وجود آگاهی از مشکلات بسیار زیاد کشور مقصد و آینده نامعلوم دست به جلای وطن میزنند» تا آرامش را در نقطه دیگری از این کره خاکی جستجو کنند.
البته آمارهای غیررسمی نیز حاکی از آن است که همین حالا، روزانه ۱۰ هزار نفر به آمار مهاجرین در ایران افزوده میشود».
فلاحت پیشه با عنوان این مطلب که «مهاجران افغانی به صورت موج به کشور ما میآیند و در برخی از شهرها هم دست به تغییر بافت جمعیتی منطقه موردنظر زدهاند». تاکید میکند: «مسئولین وزارت کشور برای اینکه در این موضوع عمق فاجعه را نشان نداده و ناتوانی خودشان برای طراحی یک برنامه مشخص را زیر سوال نبرند با آمارها بازی میکنند».
در این زمینه باید به این موضوع هم توجه داشت که مهمترین شاخصه مهاجرت به اوج رسیدن ناامنی یک شخص در وطن آن فرد است. وقتی فردی دَست به مهاجرت میزند یعنی مجبور است که آینده خود را در مقصد دیگری پیشبینی کند. مقصدی که بعضاً هم، پیشبینی از وضعیت زندگی خود در آنجا ندارد.
ایرانیانی که دَست به مهاجرت از وطن خود میزنند نیز به همین شکل هستند یعنی با مشکلات بسیار زیادی جلای وطن میکنند و به دنبال آیندهای نامعلوم میروند. منظورم این است که همین نگاه را باید نسبت به افغانستانیهایی داشت که با شرایط ناگواری کشورشان را ترک میکنند.
علاوه براین، این دغدغه هم اکنون در کشور ما وجود دارد که بیش از ۱.۵ میلیون از کسانی که سابقه فعالیت نظامی در افغانستان داشتهاند پس از روی کار آمدن مجدد طالبان به ایران آمدهاند. قصد ندارم تردیدی نسبت به حضور این افراد مطرح کنم اما با دید حاکمیتی، مسئولین کشور باید رصدی نسبت به این موضوع داشته باشند.
به طور متوسط از زمان روی کار آمدن مجدد طالبان، روزانه هزاران نفر به ایران آمدهاند. همین حالا که این گفت و گو در حال انجام است آمارهای غیررسمی حاکی از آن است که روزانه ۱۰ هزار نفر به آمار مهاجرین در ایران افزوده میشود. با توجه به وجود مشکلات اقتصادی در کشورمان و همچنین کمکهایی که از طریق اعمال یارانه بر برخی از کالاهای اساسی صورت میگیرد این سوال ایجاد میشود که برخورداری مهاجران از یارانههایی که به شهروندان ایرانی تعلق میگیرد به چه صورت است؟ این یارانهها بخش اعظم بودجه کشور ما را در برمیگیرد و مانند مسائل امنیتی برایمان مهم هستند؛ در دنیای امروز کشورها به گونه گزینشی مهاجران را میپذیرند. همانطور که با مهاجران ایرانی برخورد میکنند.
حتماً در اطرافیان خود شاهد هستید که اکثراً با درخواست پذیرش افرادی موافقت میشود که در حرفه و تخصص خود سرآمد بوده و حرفی برای گفتن داشتهاند. این در حالی است که مهاجران افغانی به صورت موج به کشور ما میآیند و در برخی از شهرها هم دست به تغییر بافت جمعیتی منطقه موردنظر زدهاند.
این مواردی است که معتقدم هیچگاه به آنها توجه نشده است. حتی مسئولین وزارت کشور برای اینکه عمق فاجعه را نشان نداده و ناتوانی خودشان برای طراحی یک برنامه مشخص را زیر سوال نبردند با آمارها بازی میکنند این در حالی است که تجربه ترکیه و رفتار این کشور با مهاجران سوری نشان داد که هیچ کشوری در دنیای امروز به اندازه ایران در قبال موضوع ورود مهاجران بیبرنامه نیست.