معاون راهبردی رئیس‌جمهور گفت: آنچه باعث گزارش دیشب شد، تردید در مفید بودنم در معاونت راهبردی بود و آن بهانه سیاسی، دلیل بازگشت به دانشگاه نبود و تنها مزید بر علت بود.
به گزارش ایلنا، محمدجواد ظریف در پست جدیدی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:
سلام بر مردم بزرگوار ایران.
پیام دیشب بنده به معنای پشیمانی و یا ناامیدی از دکتر پزشکیان عزیز و یا مخالفت با واقع‌گرایی نیست؛ بلکه به معنای تردید در مفید بودن خودم در معاونت راهبردی است.
البته برخی مردودین از جانب مردم، با تفسیر عجیبی از قانون مصوب ۱۴۰۱، اشتغال بنده در مشاغل حساس را به بهانه‌ای برای فشار بر دولت چهاردهم تبدیل کرده‌بودند. بنده نیز برای جلوگیری از هرگونه شائبه یا بهانه برای کارشکنی در کار دولت دکتر پزشکیان عزیز، هفته گذشته طی نامه‌ای از معاونت راهبردی رئیس جمهور انصراف داده بودم.
با توجه به برخی فضاسازی‌ها لازم است یادآوری کنم که
۱) بر غم تولد فرزندانم حدود ۴۰ سال قبل و در دوران تحصیل (و نه مأموریت) در آمریکا و قوانین خاک محور آمریکا برای تابعیت قهری، به لطف خدا بنده، همسر و فرزندانم ساکن ایران عزیز هستیم و یک متر مسکن در خارج از ایران در تملک و یا حتی اجاره خود نداریم. خودم هم تحت دو تحریم آمریکا (ذیل تحریم رهبری) و یک تحریم کانادا قرار دارم و خود و همسرم حتی امکان سفر توریستی به ایالات متحده، کانادا و برخی کشورهای دیگر را نداریم.
۲) هیچ نهاد نظارتی مخالفتی با معاونت بنده اعلام نکرده است؛
۳) دکتر پزشکیان بزرگوار با شجاعت و صراحت اصرار بر ادامه کار بنده داشته‌اند؛ و
۴) این بهانه برای دیگران که فرزندانشان تابعیت مضاعف اکتسابی (ونه قهری) همراه با اقامت در خارج از کشور دارند، بیش از بنده قابل بهره‌برداری است.
آنچه باعث گزارش دیشب شد، تردید در مفید بودنم در معاونت راهبردی بود و آن بهانه سیاسی، دلیل بازگشت به دانشگاه نبود و تنها مزید بر علت بود.
هنوز به تمام آنچه در مورد ایشان در دوران انتخابات گفتم باور دارم. با تمام توان از دانشگاه برای ایران در خدمت شما و ایشان خواهم بود و از همه ایرانیان میهن پرست و توسعه‌خواه تقاضا دارم که بر پشتیبانی خود از ایشان بیفزایند و ایشان و دولتشان را تنها نگذارند.
شرمنده بزرگواری همه شما هستم.
شاد و سربلند باشید
تحلیل خبر
انتخاب وزرا و مراحل پس از آن
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
روش انتخاب وزیران در همه دولت‌ها، ساز و کار تقریباً مشابهی داشته است. آنچه مشهور است تقریباً در همه دولت‌ها، عوامل اثرگذار بر انتخاب وزرا شامل: دوستان و نزدیکان رئیس جمهور، اعضای ستادهای انتخاباتی، افراد و گروه‌های صاحب نفوذ موافق و مخالف با رئیس جمهور، سهم خواهان خاص و ... البته در رأس همه اینها نظرات شخصِ خودِ رئیس جمهور و درصدر آن مقامات بالاتر است.
با توجه به اینکه رئیس جمهور چه کسی و از چه طیفی باشد و چقدر قدرت چانه‌زنی و اثرگذاری بر افراد و گروه‌های فوق‌الذکر را داشته باشد و بتواند نظرات خود را با ضریب القای بالا اِعمال کند، موفقیتش در گزینش و چینش وزرایش متفاوت خواهد بود و کمتر وزرای تحمیلی را خواهد پذیرفت.
البته از ظواهر امر و گفته‌ها و مصاحبه‌های روسای جمهور دوره‌های قبل، می‌توان چنین استنباط کرد که هیچ رئیس‌جمهوری، صددرصد نتوانسته است تمام وزرای مورد نظرش را انتخاب و وارد کابینه کند.
بعد از مرحله انتخاب وزرا، آنچه در مراحل بعد مهم است، «کارآیی» و «تحول آفرینی» هر وزیر در سطح کشور است.
رئیس جمهور باید این دو ویژگی (کارآیی و تحول آفرینی) را توسط کمیته‌ای ویژه، هر روز، هر هفته، هر ماه، هر فصل و هر سال در کارنامه تک تک وزرایش رصد و ارزیابی کند و تذکرات و راهنمایی‌های لازم را به آنها بدهد و درصورت عدم موفقیت هر کدام از وزرا در این دو مقوله، عذر آنها را بخواهد در غیر این صورت دچار «فرصت سوزی» خواهد شد.
گرچه رئیس جمهور، همه اختیارات همانند اختیارات روسای‌جمهور سایر کشورها را ندارد اما راهی نیست مگر اینکه توان «نقش‌آفرینی» و «اثرگذاری» در چارچوب قوانین موجود را داشته باشد و به کمک این اقتدار بتواند مشکلات را حل و زمینه توسعه و پیشرفت همه جانبه کشور را فراهم آورد.