به گفته رئیس انجمن تجارت الکترونیک تهران، حدود ۸۳ درصد از کاربران اینترنتی کشور از فیلترشکن استفاده می‌کنند، این رقم برابر با تحمیل هزینه چندهزار میلیاردی به مردم و اپراتورهاست و با حذف فیلترینگ این هزینه تحمیل‌شده به چرخه اقتصاد دیجیتال و سبد خانوار برمی‌گردد.
به گزارش ایلنا، میرنیما قاضی، رئیس انجمن تجارت الکترونیک تهران خسارت‌های اقتصادی برآمده از فیلترینگ را در کشور برشمرد و از رفع فیلترینگ به عنوان عامل کاهش هزینه چندهمتی از سبد خانوار ایرانی و کسب‌وکارهای کشور یاد کرد و گفت: براساس آخرین بررسی‌ها حدود ۸۳ درصد از کاربران اینترنتی کشور از فیلترشکن استفاده می‌کنند. این رقم برابر با تحمیل هزینه چندهزار میلیاردی به مردم و اپراتورهاست و بدیهی است با حذف سیاست‌های فیلترینگ این هزینه تحمیل‌شده به چرخه اقتصاد دیجیتال و سبد خانوار برمی‌گردد.
وی تصریح کرد: فیلترینگ حتی اهداف سیاست‌گذاران آن را هم محقق نکرده است، آخرین داده‌های اندیشکده حکمرانی دانشگاه شریف حاکی از آن است که با گذشت حدود دو سال از اعمال سیاست‌های محدودکننده پرمخاطب‌ترین سرویس‌های خارجی در ایران که شامل اینستاگرام و واتساپ می‌شود، اگرچه میزان پهنای باند مصرفی این سرویس‌ها کم‌تر شده اما براساس گزارش دیتاک، به دنبال ریزش اولیه کاربران اینستاگرام بعد از مسدود شدن آن در مهر ۱۴۰۱.۹۰ درصد کاربران تا زمستان ۱۴۰۲ به این پلتفرم بازگشته‌اند. این به معنای تحمیل هزینه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به بدنه جامعه و فعالان اقتصادی کشور است.
قاضی اظهار کرد: در همین حال براساس گزارش آزمایشگاه داده و حکمرانی، دست‌کم ۳۰ درصد از کاربران اینترنت در کشور ماهانه تا ۱۵۰ هزار تومان برای خرید تمدید اشتراک وی‌پی‌ان متحمل هزینه می‌شوند، با در نظر گرفتن تعداد کاربرهای اینترنت کشور، گردش مالی بازار خرید و فروش ابزارهای فیلترشکن سالانه بیش از ۵۰۰۰ میلیارد تومان برآورد شده است.
رئیس انجمن تجارت الکترونیک تهران تاکید کرد: فیلترینگ علاوه بر خسارت‌های کمی، خسران کیفی هم در پی دارد؛ تداوم ناامیدی نیروی انسانی و خروج متخصصان یک خسارت بزرگ ملی است که قابل ارزش‌گذاری مالی و ریالی نیست و ضرری که از سوی فیلترینگ در کنار تحریم‌های به اکوسیستم نوآوری و فناوری کشور وارد می‌آید را شاید هرگز نتوان احصا کرد.
تحلیل خبر
فیلترینگ، شکست‌خورده یا پیروز شده است؟!
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
بهترین شاخص موفقیت هر برنامه و پروژه‌ای، میزان «رسیدن به هدف یا اهداف تعیین شده‌اش» است. هرچه درصد تحقق هدف و یا اهداف تعیین شده بیشتر باشد، مدیران و مسئولان در پیگیری و استمرار آن برنامه و پروژه مصمم‌تر می‌شوند. اما اگر برنامه و پروژه‌ای به اهدافش نرسید و یا نتیجه وارونه و معکوس داد، عقل و منطق می‌گوید باید هرچه سریعتر آن را متوقف کرد.
فیلترینگ یکی از برنامه‌ها یا پروژه‌هایی است که از زمان اجرا تاکنون نه تنها به اهدافش نرسیده، بلکه نتیجه معکوس داشته است و بدتر از آن، هزینه‌هایی را بر سبد اقتصادی خانوار تحمیل کرده و طبق گفته رئیس انجمن تجارت الکترونیک تهران؛ با رفع آن، چندین هزار میلیارد تومان به سبد خانوار بازمی‌گردد.
هدف عمده طراحان فیلترینگ، خروج میلیون‌ها نفر کاربر ایرانی از سکوها و شبکه‌های اجتماعی مجازی خارجی بود، آیا واقعاً بعد از اجرای برنامه فیلترینگ، مردم از این سکوها و شبکه‌ها خارج شدند؟ آیا سکوها و شبکه‌های اجتماعی مجازی داخلی توانست جای آنها را بگیرد؟ آیا مسئولان می‌دانند که تعداد اعضا و کاربران سکوها و شبکه‌های اجتماعی از جمله واتساپ، تلگرام، اینستاگرام و ... چندین برابر سکوها و شبکه‌های اجتماعی وطنی همچون ایتا، سروش، بله و ... است؟
حال که طرح فیلترینگ به اهدافش نرسیده و نتیجه عکس داده و علاوه بر آن، هزینه‌های غیرضروری و اضافی را بر مردم تحمیل کرده، چرا همچنان اصرار بر ارائه و استمرار آن می‌شود؟