به گفته دستیار اجتماعی رئیس جمهور تمایل به مهاجرت به زیر ۱۸ سال کاهش پیدا کرده و برای نسل جدید مهاجرت یک راه فرار است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، علی ربیعی، دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور در سمینار بررسی آثار مهاجرت بر کسب و کارها در اتاق بازرگانی تهران گفت: مهاجرت پدیده امروز و مختص به ایران نیست و حتی در جوامع توسعه یافته هم امری جاری است اما این موضوع در یک دهه اخیر در کشور ما به یک مسئله سیاسی و اجتماعی و اقتصادی تبدیل شده است.
وی افزود: در موضوع مهاجرت پیشتر با رویکرد نفی برخورد می‌شد و متاسفم که در مهم‌ترین نهادهای سیاسی کشور به موضوع مهاجرت با نگرانی نگاه نشده، رویکرد دیگر این است که مهاجرت نتیجه یک توطئه دانسته می‌شود و رویکرد سوم ابراز نگرانی منفعلانه است.
ربیعی تصریح کرد: تمایل به مهاجرت به زیر ۱۸ سال رسیده است این در حالی است که علل تمایل به مهاجرت در نسل‌های جدید با نسل‌های قدیم تفاوت دارد پیشتر مهاجرت با انگیزه جذب سرمایه صورت می‌گرفت و ایرانی مهاجر با این سرمایه برمی گشت اما امروز مهاجرت راه فرار قلمداد می‌شود.
دستیار اجتماعی رئیس جمهور به خروج انسان و سرمایه و شرکت در پی مهاجرت اشاره و اظهار کرد: خروج شرکت‌های استارتاپی اتفاق خوبی نیست؛ چراکه تمایل نسل جدید به کار در این نوع شرکت‌هاست.
تحلیل خبر
مهاجرت یا فرار؟!
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
خوب یا بد بودن مهاجرت از سه جهت قابل بررسی و تحلیل است؛ یکی از جهت «فرد مهاجر»، دیگری برای کشور «مهاجرفرست» و سوم نسبت به کشور «مهاجرپذیر».
ابتدا تاکید کنیم که هیچ پدیده اجتماعی، ماهیت خوب و بد مطلق ندارد. یعنی نه به نحو قطعی می‌توان پدیده‌ای را همچون مهاجرت، منفی مطلق یا مثبت مطلق فرض کرد.
لذا می‌گوییم خوب و بد بودن مهاجرت، امری «نسبی» است. یعنی نسبت به فردی و تحت شرایطی خوب است و نسبت به دیگری بد. به همین سیاق، نسبت به کشوری خوب و نسبت به کشور دیگر بد است.
خوب و بد بودن به شرایط جامع فرد و کشور مهاجر فرست و مهاجرپذیر بستگی دارد. اما در یک دید کلی از نظر جامعه‌شناسی اگر تعداد مهاجرین از کشوری بیش از حد متعارف و نرمال باشد و تقریباً همه آنها به خاطر ناراضی بودن از شرایط کشورشان به کشورهای دیگر مهاجرت کنند، یک نوع عارضه یا بیماری اجتماعی است که آن را اپیدمی یا همه‌گیری گویند.
موقعی که دستیار اجتماعی رئیس جمهور به کاهش سن تمایل به مهاجرت به زیر 18 سال سخن می‌گوید و مهاجرت را
«راه فرار» معرفی می‌کند یا رئیس اتاق بازرگانی تهران می‌گوید 60 درصد ایرانی‌ها تمایل به مهاجرت دارند، نشان می‌دهد که مهاجرت در کشور ما اپیدمی شده و به صورت یک عارضه و آسیب اجتماعی درآمده است و باید برای آن فکری جدی کرد.
بسیاری از مهاجرین در کشور بیگانه احساس فشار روانی و فکری دارند براساس اینکه فرد مهاجر چه کسی؟ با چه ویژگی‌های شخصیتی؟ دارای چه اهداف و انگیزه‌ای؟ با چه توان مالی؟ با چه درجه اعتقادی؟ خواهان چه نوع شغلی؟ و چه نحوه زندگی؟ و چه حدی از سازگاری است؟ و ... مهاجرت می‌تواند برای وی خوب یا بد باشد.
همچنین کشور مهاجرفرست یا مهاجرپذیر باید بتواند
«ترازِ سود و زیان» مهاجرت را در ابعاد اقتصادی، علمی، فناوری، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی برای خود محاسبه و تحلیل کند تا خوب یا بد بودن مهاجرت برایش روشن شود و بتواند چاره‌اندیشی کند.