شایعاتی درباره مرگ یا بیماری رئیس‌جمهور ایالات‌متحده به طور گسترده در شبکه اجتماعی ایکس فراگیر شده است.
به گزارش ایلنا به نقل از ایندیاتودی، «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا، به یک‌ترند غیرمنتظره در شبکه اجتماعی ایکس تبدیل شده است.
بیش از ۵۷ هزار پست با موضوع «ترامپ مرده است» در پلتفرم ایکس ترند شده است و به گمانه‌زنی‌های گسترده در مورد سلامت رئیس‌جمهور ۷۹ ساله آمریکا دامن زده ست، گمانه‌زنی‌هایی که پس از مشخص شدن کبودی بر روی دست و تورم بر مچ پای وی، به موضوع بحث تبدیل شد.
اگرچه کاخ سفید در آن زمان به سرعت این شایعات را رد کرد، اما تصاویر مشابه از کبودی‌های او که به نظر می‌رسد با آرایش پوشانده شده است، در روزهای اخیر رسانه‌های اجتماعی را به شدت درگیر کرده است.
شایعه مرگ ترامپ چند روز پس از آن رواج پیدا کرد که «جی دی ونس» معاون رئیس‌جمهور آمریکا مصاحبه‌ای اختصاصی با «یو اس ای نیوز» در ۲۷ آگوست در پاسخ به این پرسش که آیا در صورت وقوع یک «تراژدی وحشتناک» آماده است تا نقش فرمانده کل را بر عهده بگیرد، با تاکید بر اینکه ترامپ ۷۹ ساله سالم و پرانرژی است، گفت که نمی‌توان احتمال وقوع رویدادهای پیش‌بینی‌نشده را رد کرد.
وی افزود: «بله، تراژدی‌های وحشتناکی اتفاق می‌افتند. اما من کاملاً مطمئن هستم که رئیس جمهور ایالات متحده در وضعیت خوبی است، قرار است باقی مانده دوره ریاست جمهوری خود را سپری کند و کارهای بزرگی برای مردم آمریکا انجام دهد. و اگر خدای ناکرده، یک تراژدی وحشتناک رخ دهد، نمی‌توانم آموزش‌های حین کار بهتری از آنچه در ۲۰۰ روز گذشته آموخته‌ام، تصور کنم».
تحلیل خبر
اگر رهبران بازیگر جهانی بمیرند، چه می‌شود؟
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
دیروز در فضای مجازی و از جمله در پلتفرم ایکس، گمانه‌زنی‌هایی در مورد سلامت رئیس‌جمهور 79 ساله آمریکا منتشر شد تا جایی که برخی به سبب بیماری پوستی وی، شایعه مرگ وی را دامن زدند.
به دنبال این شایعه، موضوعی که در اذهان مردم جهان مطرح شده، این است که اگر در مدت زمان باقی مانده تا پایان ریاست‌جمهوری ترامپ، مرگ وی فرابرسد چه اتفاقات و وقایعی در این کشور و به تبع آن در جهان، رخ خواهد داد؟
برای پاسخ به این سؤال، باید گفت: گرچه نظام حکومتی آمریکا وابسته به فرد نیست بلکه متکی به نوعی «سیستم حکمرانی استراتژیک» است که هرکس، روی کار آید باید آن را دنبال کند ولی با نگاهی به تغییر روسای‌جمهور آمریکا در چند دوره قبل تاکنون، مشاهده می‌کنیم که روش کسانی مانند کارتر، ریگان، بوش پدر و پسر، کلینتون، اوباما، بایدن و ترامپ، تفاوت‌های بارزی داشته است. بعضی طرفدار نرمش و برخی سخت‌گیر و جنگ‌طلب بوده‌اند.
بعضی از آنها، نرمش و خشونت را تواماً در برنامه خود داشته‌اند، بعضی وجه غالب آنها نرمش و برخی خشونت بوده است.
گاهی وقایعی مانند انفجار برج‌های دوقلو در آمریکا، هر رئیس‌جمهوری را - حتی اهل نرمش - وادار به خشونت و جنگ می‌کند تا بتواند پاسخ افکار عمومی را بدهد و در جهان، آمریکا، ضعیف جلوه نکند. پس یک وجه ماجرا به عاقل بودن یا بی‌عقلی دشمنان آنها برمی‌گردد. هرچه دشمنان آنها، با نادانی و اشتباه محاسباتی، بیشتر بهانه دست رئیس‌جمهور وقت بدهند، طبیعتاً آتش جنگ برافروخته‌تر خواهد شد و مدارک و شواهد جهت اثبات تروریست بودن آنها، راحت‌تر به دست خواهد آمد. البته این ماجرا اگر در هر کشور اروپایی و قدرتمند دیگر نیز روی دهد، شاید همین نتیجه را بدهد و سرآغازی برای جنگ و کشتار شود.
در کشورهای غیرقدرتمند و ضعیف که متکی به فرد است نه سیستم، شاید این نوع مرگ و میرها در بحبوحه‌های مختلف، تغییرات و تحولات بیشتر و متضادی را بیافریند.