نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل متحد در ژنو نسبت به آثار گسترده تحریم‌های یکجانبه بر زندگی روزمره مردم هشدار داد و تأکید کرد که این اقدامات غیرقانونی با ایجاد مانع در مسیر تجارت، سرمایه‌گذاری و دسترسی به دارو و خدمات بهداشتی، توسعه پایدار را هدف قرار داده‌اند.
به گزارش ایرنا، علی بحرینی سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران در ژنو، طی سخنانی در نشست «اقدامات قهری یکجانبه: موانع تجارت و توسعه پایدار» گفت که تحریم‌های یکجانبه برخلاف ادعاهای کشورهای مدعی دفاع از حقوق بشر، مستقیماً زندگی مردم عادی را هدف گرفته‌اند.
وی تصریح کرد که اقدامات قهری یکجانبه باعث شده است تا کشورهای در حال توسعه از دسترسی به فناوری، سرمایه‌گذاری و حتی دارو و خدمات درمانی محروم شوند. نماینده کشورمان اضافه کرد که این اقدامات نه‌تنها اقتصاد کشورها را تحت فشار قرار داده بلکه رنج و محرومیت را برای اقشار آسیب‌پذیر افزایش داده است.
بحرینی با اشاره به جایگاه ویژه کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل (آنکتاد) تأکید کرد که این نهاد می‌تواند نقش مؤثری در بررسی آثار تحریم‌ها و ارائه راهکارهای بین‌المللی ایفا کند. او گفت: «باید از فرصت آنکتاد ۱۶ برای ارزیابی جامع تبعات اقدامات قهری یکجانبه بهره گرفت؛ چراکه آنکتاد منحصربه‌فردترین محفل سازمان ملل در حوزه تجارت و توسعه است و ظرفیت تهیه گزارش‌های مستقل درباره آثار انسانی و اقتصادی تحریم‌ها را دارد.»
نماینده ایران در ادامه خواستار آن شد که بندی در سند نهایی کنفرانس گنجانده شود تا به موجب آن، آنکتاد مأمور ارزیابی مستمر آثار تحریم‌های یکجانبه و ارائه راهکارهای مهار آن به کشورها شود.
نشست «اقدامات قهری یکجانبه: موانع تجارت و توسعه پایدار» در حاشیه شانزدهمین کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (آنکتاد ۱۶) با حضور وزرا، سفرا و نمایندگان دائم کشورهای در حال توسعه از جمله جمهوری اسلامی ایران، چین، ونزوئلا، کوبا، بلاروس و دبیر اجرایی مرکز جنوب برگزار شد.
در شرایط کنونی که تنش‌های ژئوپلیتیکی و چالش‌های اقتصادی بر روابط بین‌المللی سایه انداخته است، تحریم‌ها و اقدامات یکجانبه به یکی از موانع اصلی توسعه پایدار و همکاری اقتصادی میان کشورها تبدیل شده‌اند.
این اقدامات با برهم زدن جریان تجارت جهانی، تداوم نابرابری‌های ساختاری، پیچیده‌تر کردن مدیریت بدهی‌های خارجی و محدود کردن دسترسی به بازارهای مالی، در تضاد آشکار با اصول منشور سازمان ملل متحد توصیف شدند.
در ابتدای این نشست، آلِنا دوهان گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور اقدامات قهری یکجانبه، در سخنانی مجازی، آثار انسانی و بشردوستانه تحریم‌ها را تشریح کرد و گفت که تحریم‌های یکجانبه «ابزارهایی هستند که نه دولت‌ها بلکه مردم را هدف می‌گیرند و حق زندگی، سلامت و توسعه را سلب می‌کنند.» همچنین عطیه واریس، گزارشگر ویژه بدهی‌های خارجی، در پیامی ویدئویی به چالش‌های ناشی از تحریم‌ها در حوزه بازپرداخت بدهی‌ها، جذب سرمایه‌گذاری و تأمین مالی توسعه اشاره کرد.
نمایندگان کشورهای مختلف در ادامه نشست، با بررسی آثار اقدامات قهری یکجانبه بر تجارت، زنجیره تأمین، بهداشت، درمان و نظام بانکی، خواستار پایان استفاده سیاسی از ابزار تحریم و بازگشت به چندجانبه‌گرایی در نظام بین‌الملل شدند.
تحلیل خبر
تحریم‌ها، ملت‌ها را هدف قرار می‌دهد یا دولت‌ها را؟!
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
موقعی که دولت‌ها می‌خواهند با یکدیگر تسویه حساب کنند تاوان آن را ملت‌ها می‌پردازند.
در رقابت، مخاصمه و رویارویی دولت‌ها با یکدیگر، چه این درگیری در قالب جنگ و نظامی‌گری باشد و چه در قالب تحریم‌های اقتصادی، کسانی که آسیب می‌بینند و جان و مال و زندگی‌شان مورد تاخت و تاز قرار می‌گیرد، ملت‌ها هستند. به قول علی بحرینی سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد، تحریم‌های یکجانبه، مستقیماً زندگی مردم عادی را هدف گرفته‌اند. بحرینی می‌گوید: «این اقدامات نه تنها اقتصاد کشورها را تحت فشار قرار داده بلکه رنج و محرومیت را برای اقشار آسیب‌پذیر افزایش داده است.»
چه کسی است که نداند با اضافه شدن هر تحریمی و افزایش قیمت ارز و افت ارزش پول ملی، موج گرانی به راه می‌افتد و درآمد و پس‌انداز مردم بلعیده می‌شود؟
کسانی که درآمد ثابت و کمی دارند با ادامه هر تحریمی، روز به روز هزینه‌های زندگی‌شان بیشتر شده و از قدرت خریدشان کاسته می‌شود لذا به جای اینکه «فردا» بتوانند زندگی بهتر از «امروز» داشته باشند ماجرا وارونه و معکوس شده و فردایشان بدتر و سخت‌تر و بی‌بهره‌تر از امروز خواهد بود. دغدغه و اضطراب سختی‌های آینده، زندگی امروز
نیم بیشتری از ملت را تلخ و آنها را نسبت به امیدها و آرزوهای آتی، منفعل و فشل می‌کند. موقعی که ظرف دو سه سال قیمت دلار از 27 هزار تومان به 115 هزار تومان می‌رسد یعنی ارزش درآمد و قدرت خرید مردم، کمتر از یک چهارم سالهای قبل شده و سه چهارم نیازهای خوراکی، پوشاکی، بهداشتی، درمانی، رفاهی و ... آنها بی‌پاسخ می‌ماند.
خوب است سازمان ملل به فکر راهکاری باشد که طی آن، تسویه حساب دولت‌ها با یکدیگر، به تسویه حساب با ملت‌ها ختم نشود.
دولت‌ها نیز، چه حق و چه باطل، طوری رفتار کنند که ملت خود و ملت طرف مقابل را تاوانْ‌پردازِ تصمیمات خود نکنند.