ضرورت بازنگری در شیوه‌های رایج آموزش شهروندی

رئیس سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری شیراز، با تأکید بر ضرورت بازنگری در شیوه‌های رایج آموزش شهروندی گفت: سال‌هاست که در حوزه فرهنگ‌سازی شهری از پیام‌ها، شعارها و هشدارهای رسمی استفاده می‌کنیم، اما تجربه نشان داده است که این روش‌ها به تنهایی برای اصلاح رفتارهای پرخطر کافی نیست و تجربه‌های زیسته، می‌تواند به شکلی محسوس‌تر در قالب فرهنگ‌سازی اثرگذار باشد.
به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری شیراز محمدعلی چوبینی، افزود: آنچه می‌تواند بیشترین اثر را داشته باشد، روایت واقعی زندگی کسانی است که پیامدهای یک لحظه غفلت یا تصمیم نادرست را تا پایان عمر با خود حمل می‌کنند.
به گفته وی، مرکز توسعه و ترویج فرهنگ شهروندی (طلوع) شیراز همزمان با هفته معلولان و حمل‌ونقل، با همین رویکرد انسانی و واقع‌گرایانه، مجموعه‌ای از ورکشاپ‌ها با عنوان «داستان یک اتفاق» را در فرهنگسراهای سطح شهر و برخی مدارس برگزار کرد.
معاون شهردار شیراز ادامه داد: در این برنامه‌ها افراد دارای معلولیت، به‌ویژه کسانی که در اثر تصادفات رانندگی، حوادث محیط کار یا خشونت و عدم کنترل خشم دچار نقص عضو شده‌اند، روایت بی‌واسطه تجربه‌های خود را با شهروندان و دانش‌آموزان در میان گذاشتند.
چوبینی تأکید کرد: افراد دارای معلولیت در این برنامه‌ها بارها بر این نکته تأکید کردند که هدفشان جلب ترحم نیست، بلکه هشدار به جامعه و پیشگیری از تکرار حوادث مشابه است.
آن‌ها با معرفی توانمندی‌ها و قابلیت‌های خود نشان دادند که معلولیت، پایان نقش‌آفرینی اجتماعی نیست و جامعه زمانی دچار خطا می‌شود که این ظرفیت ارزشمند را نادیده می‌گیرد.
وی با اشاره به پیامدهای مثبت این رویکرد گفت: نتیجه چنین برنامه‌هایی، در کنار افزایش آگاهی اصلاح نگرش عمومی نسبت به ایمنی، کاهش عادی‌انگاری خطر، تقویت احترام به قوانین شهری و افزایش مطالبه‌گری برای مناسب‌سازی فضاهای شهری است.
معاون شهردار شیراز تاکید کرد: این روند در بلندمدت می‌تواند به کاهش آمار حوادث منجر به نقص عضو، کاهش هزینه‌های اجتماعی و درمانی و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان بینجامد.
چوبینی خاطرنشان کرد: برگزاری ورکشاپ‌های «داستان یک اتفاق» به‌خوبی نشان داد که افراد دارای معلولیت، کنشگران فعال و اثرگذار در فرهنگ‌سازی شهری هستند.
وی تاکید کرد: اگر به دنبال شهری ایمن‌تر، انسانی‌تر و مسئولانه‌تر هستیم، باید این تجربه‌های زیسته را به‌عنوان یک سرمایه اجتماعی جدی بگیریم؛ چراکه شنیدن حقیقت از زبان کسی که آن را زیسته، مؤثرترین راه پیشگیری از تکرار آن است.