هر سال با پايان سال تحصيلي مدارس و مراكز آموزشي صحبت از اوقات فراغت دانش آموزان به ميان مي آيد . اوقاتي كه متاسفانه در كل به هدر ميرود و دانش آموزان كلافه و سرگردان هستند . گويا تابستان هم براي خانواده ها و دانش آموزان دردسرهاي خودش را دارد. به راستي اگر به هر يك از ما بگويند با هر كدام از حروف تابستان كلمه اي بساز چه مي توانيم بگوييم؟ آيا هفت بار مي گوييم كلاس ، كلاس ...كلاس ... كلاس... و كلاس... يا مي گوييم ت مثل تفريح ، الف مثل استراحت ، ب مثل بازي ،س مثل سفر ، ت مثل تحرك، الف مثل اردو و ن مثل نشاط .
به راستي ما مي توانيم كاري كنيم كه بخشي از مدت تابستان فرزندانمان را دور از حال وهواي مدرسه و كلاس بگذارنند ؟آيا بهترين راه براي خلاص شدن از مشكلي به نام تابستان كلاس است، كلاس هاي فوق برنامه كلاس هايي كه بخشي از آنها جز برنامه آموزشي نظام آموزش و پرورش ماست . به راستي ما سال تحصيلي را طولاني تر نكرده ايم ؟ آيا در طول تابستان فرزندانمان را درگير تمرين و تكرار درسهاي تابستاني نكرده ايم ؟ يقينا برخي بسيار از اين شيوه تابستان گذارني فرزندان شان ناخشنود و حتي نگران هم هستند و پاسخي كه مي دهند اين است كه چكار مي توانيم بكنيم ؛ هزينه هاي سفر آن قدر بالا رفته است كه كمتر خانواده هايي مي تواند برنامه يك سفر خانوادگي چند روزه را بريزد . بحث برخورداري از امكانات ورزشي همچون استخر و... براي بسياري غير ممكن است چون اصولا چنين امكاناتي يا وجود ندارند و يا اگر هم باشند آنقدر هزينه آنها بالاست كه كمتر خانواده اي توان فرستادن فرزندانش را به اين مكانها دارد. متاسفانه كم كم عده اي از خانواده ها به اين باور مي رسند كه اي كاش تابستان ها هم مدارس باز بودند تا اين چنين فرزندان شان علاف و سرگردان نبودند. البته برخي از خانواده ها هم چاره كار را در پاي بند كردن فرزندان پاي تلويزيون و فيلم و ... و يا كامپيوتر ديده اند تا آنجا كه نمي دانند كه فرزندان شان پاي تلويزيون چه مي بينند و توي دنياي پر رمز و راز رايانه و اينترنت دنبال چه مي روند و به چه برنامه هايي رو آورده اند . آخر سر هم داد و فريادشان به هواست كه اينها فرزندان آدم هستند يا عروسك هاي دنياي مجازي ، اينها ميخواهند با واقعيت آشنا شوند و زندگي كنند و يا در رويا و تخيلات سير كنند. هميشه گفته اند كه هر چه بكاري همان بدروي ، به راستي براي فرزندانمان چه هزينه اي كرده ايم و يا مي توانيم بكنيم ؟ اگر پاسخ هيچ است نتيجه اش هم هيچ است . اما گاهي هيچ هم آرزوي برخي از خانواده هاست چرا كه فرزندان شان را از دست داده اند و درگير گرفتاريهاي جورواجور هم شده اند . اي كاش طي اين سال ها كه مدام صحبت از برنامه ريزي براي اوقات فراغت _ دانش آموزان مي شد واقعا دست به ابتكار و خلاقيت مي زديم و اوقات فراغت را با تفريح ، استراحت ، بازي ، سفر ، تحرك ، اردو نشاط در هم مي آميختيم . اما با آغاز هر تابستان همه ، كاسه ي چه كنم به دست مي گيريم و تنها به دنبال كلاس مي گرديم تا فقط بگوييم كاري كرديم، فقط فرزندانمان روزي دو سه ساعت از منزل خارج شده اند . باور كنيد با برنامه ريزي مي توانيم به فكر تابستان هاي فرزندان مان باشيم. فرزنداني كه خيلي سريع رشد مي كنند و حق دارند قبل از ورود كامل به زندگي و قبول مسئوليت هاي سخت و سنگين از دوران كودكي و نوجواني و حتي جواني خود لذت ببرند و خاطرات شيرين داشته باشند . شايد امكان سفر خارجي همچون برخي كشورهاي عربي و غير عربي براي فرزندان مان مهيا نباشد اما مي توان برنامه ريزي كرد كه به كمك وزارت آموزش و پرورش و سازمان هاي ايران گردي ، تورهاي چند روزه كه بخشي از هزينه هاي آن را خانواده ها و بخشي ديگر را دولت تقبل كنند امكان مسافرت و اردوهاي تفريحي تابستانه را فراهم كرد تا فرزندان مان ، فرزندان ايران ، رو به ايران گردي بياورند واز دنياي آثار باستاني و ابنيه هاي تاريخي و مكان هاي سياحتي و زيارتي بازديد به عمل آورند. شايد كمي مشكل به نظر ايد اما شدني است در طول سال تحصيلي آن قدر برنامه هاي غير درسي و غير آموزشي داريم و گاه به ارودهاي ناخواسته فرزندان مان را مي فرستيم كه از درس و مدرسه باز ميمانند در حالي كه با كمي تغيير و با مديريت مي توانيم فرزندان و دانش آموزان مان را در تابستان به اردوهاي علمي، تفريحي و گردشي ببريم كه نه تنها آسيبي به درس و مشق شان وارد نمي شود كه بخشي از اوقات فراغت شان را هم پر مي كنند . اين برنامه ها را مي توان در سطح دانشگاههاو براي دانشجويان نيز تدارك ديد اگر مردم (خانواده ها ) و دولت براي فرزندان مان هزينه نكنندو جوانان و نوجوانان مان را با ايران و داشته هاي فرهنگي و باستاني و تفريحي و گردشگري آشنا نسازند . ديگران اين كار را خواهند كرد . كساني كه نه تنها خيرخواه و دوستدار جوانان مان نيستند كه به آنان به عنوان مشتري مي نگرند مشتري انواع و اقسام محصولات فرهنگي مبتذل و البته مواد مخدر ! آيا بهترين دفاع ، حمله نيست ؟ آيا قبل از آنكه هزينه هاي سرسام آور زندان و مبارزه با مواد مخدر و ترك اعتياد را بيشتر و بيشتر كنيم بهتر نيست براي حفظ سلامتي و نشاط فرزندان مان در دوراني كه نياز به توجه و تفريح و ... دارند وارد عمل شويم وكاري كنيم ، باور كنيد آنچه طي اين سال ها تحت عنوان پر كردن اوقات فراغت دانش آموزان انجام داده ايم تنها در برخي موارد بيش از نصب يك پلاكارد و در حد حرف و شعار نبوده است . زندگي در حال تغيير است و با تغييرات بايد برنامه ريزي كرد . يقينا امروز بعد از پنج سال از سهميه بندي سوخت و افزايش بهاي كالا و خدمات بسياري از خانواده ها حتي توان جابه جايي در سطح شهرستان و استان را هم ندارند با اين وجود مي توان كاري كرد كه حداقل براي چند روزي فرزندان را از محيط زندگي (خانه ، مدرسه ، كلاس ) دور كرد و آنان را با طبيعت آشنا كرد و كاري كرد كه تابستان شان شيرين و پر خاطره شود . فرزندان مان حق دارند در طبيعت زيباي ايران و كنار سواحل و در جنگل ها و كوهستان ها به آرامش و استراحت و بازي بپردازند .