دعا، نيايش و صحبت با پروردگار يكي از اقدامات موثري است كه با توسل به آن مي توانيد از شدت هيجانات منفي به وجود آمده در خود بكاهيد و جسم و روان تان را به سمت دريافت آرامش و سكون بيشتر به پيش ببريد .
دعا و نيايش را نبايد يك اقدام صرفاً مذهبي و يا فقط يك وظيفه ي ديني و عبادي قلمداد كرد. دعا كردن از جنبه هاي مختلف قابل بررسي و تأثيرگذاري است. قطع نظر از اجر و پاداش معنوي اي كه در دعا و نيايش وجود دارد، اين كار مي تواند آرامشي عميق و ذهنيتي پالايش شده را به شما هديه كند و روح و روان تان را مورد تلطيف قرار دهد .
خداوند در قرآن كريم، نيايش را قبل از آنكه عملي ديني به حساب آورد عاملي رواني براي توليد آرامش معرفي مي كند. آنجا كه مي فرمايد: << آگاه باشيد كه ياد خدا آرام بخش دل هاست .>>
دعا كردن يكي از شيوه هاي سالم، طبيعي، قابل دسترس و بي هزينه براي ايجاد نشاط دروني، افزايش روحيه، ايجاد امنيت رواني، غلبه بر هيجانات منفي و رسيدن به حالات و احساسات مثبت و اميد بخش است. صحبت با پروردگاري كه دستش بالاترين دست هاست با تأثيري كه بر سلامت جسم و روان دارد از ايجاد خلا رواني جلوگيري كرده و سيستم عصبي را تقويت مي كند .
به طور كلي اعتقاد قلبي و عميق انسان به خدا و برقراري ارتباط ساده و بي ريا با اين منبع بي پايان انرژي، توليد كننده ي حس امنيت و آرامش دروني است. طبيعت انسان به گونه اي است كه خواه نا خواه نياز به وجود قدرتي برتر و بالاتر از همه ي قدرت ها را در خود احساس مي كند. با دعا ونيايش مي توان اين قدرت برتر را مورد جستجو و كشف قرار دارد و نوعي ارتباط معنوي ايجاد كرد. مسلماً اين ارتباط معنوي هم حس لذت شما را تحريك _ مي كند و هم موجب پالايش روح و روان مي گردد .
نيايش نوعي پيوند قوي و فرا حسي بين انسان و خداوند ايجاد مي كند و طبيعتاً انساني كه يك سوي اين پيوند محكم قرار دارد خيلي راحت تر مي تواند هيجانات منفي و انرژي هاي مخرب را از خود دوركند و به آرامش قلبي برسد. اين عمل به معني احساس حضور خداوند در هر لحظه و هر مكان است وكسي كه چنين احساسي را باور كند قطعاً آرامش خاصي را در وجود خود ايجاد كرده است .
در صحبت با پروردگار، لذتي است كه اين لذت به راحتي مي تواند بر تمامي هيجانات منفي و فشارهاي رواني حاصل از اين هيجانات پيروز شود .
استاد مطهري در كتاب بيست گفتار درباره تأثير رواني اين عمل مي گويد: _<< نيايش در همين حالي كه آرامش را پديد آورده است در فعاليت هاي مغزي انسان يك نوع شكفتگي و انبساط باطني ايجاد مي كند كه به توليد شادي منجر مي شود .>>
دعا و نيايش راهكاري زيبا و جذاب است براي بهره بردن از نيرويي شگفت انگيز كه به شما براي تعويض نحوه ي تفكر، نوع احساس و شكل عملكردتان كمك مي كند. كاترين پاندر در اين مورد مي گويد: _<< دعا كردن شيوه ي انديشه تان را تغيير مي دهد و شما را به انرژي خداوند كه همان اصل و منشأ شماست متصل مي كند. وقتي دعا مي كنيد از نظر ذهني و معنوي گسترش _مي يابيد. به اين معني كه هشياري تان آن چنان وسيع مي شود كه مي تواند جريان عظيم تري از انرژي الهي را كه با دعا كردن ايجاد شده است دريافت كند .
دعاكردن مي تواند عملي كاملاً هيجان انگيز و لذت بخش باشد كه شما را آرام، راضي و شكوفا مي كند حال آنكه هيچ چيز ديگر چنين قدرتي را ندارد .>>
روان شناسان بسياري در مورد تأثيرات رواني دعا و برقراري ارتباط با خدا صحبت كرده اند كه اين مسئله غيرمتعصبانه بودن اين امر را روشن مي سازد. ديل كارنگي يكي از اين روان شناسان است كه مي گويد : << حتي اگر آموزش هاي مذهبي هم نديده ايد و آدم متديني نيستيد و حتي اگر از آن شكاك هاي دو آتشه هستيد، دعا و عبادت بيش از آنچه كه تصورش را بكنيد به شما كمك خواهد كرد. دعا به ما كمك مي كند چيزي را كه مايه ي آزارمان است دقيقاً به كلام در آوريم. دعا كردن به ما اين احساس را مي دهد كه تنها نيستيم و براي ناراحتي هاي مان شريكي پيدا كرده ايم .
گاهي اوقات مسايل ما به قدري خصوصي هستند كه حتي نمي توانيم آنها را با نزديكترين خويشاوند و يا دوست خود در ميان بگذاريم. دعا پاسخ به چنين نيازهايي است . >>
بنابراين هر گاه هيجان خشم به دور شما پيچيد و قصد له كردن تان را داشت، يكي از راهكارهايي كه مي توانيد از آن براي مبارزه با اين هيجان ويرانگر و ضد آسايش بهره ببريد اين است كه به اتاق تان برويد، در را ببنديد، سجاده را پهن كنيد و با خداي خود به راز و نياز بپردازيد. به او بگوييد كه به كمك و راهنمايي اش نياز داريد. مطمئن باشيد كه او صداي شما را مي شنود و به ياري تان مي شتابد .