آمریکا شاید وقتی دیگر...

ماه مبارک ذیحجه پیش روست. ماهی که شماری از مسلمانان برای زیارت خانه خدا عازم مکه می­شوند. زیارتی که آرزوی تک تک ما مسلمانان است. عزتی که برای عده­ای غیرممکن و محال برای بسیاری هم میسر می­گردد. اهمیت این زیارت به قدری است که به محض بازگشت زایران، دوستان و آشنایان به استقبال می­آیند و برای حجاج آرزوی زیارت 7 باره می­کنند.

هر چند تحقق 7 بار زیارت جز برای عده­ای از متمولین و کسانی که در اعزام حجاج دستی دارند، برای سایر اقشار غیر ممکن و غیر متحمل است، ولی آرزویی بسیار زیباست.

به هر حال خیلی از مردم در سفرهایشان چه سیاحتی و چه زیارتی، به ندرت سفر و یا زیارتی را 7 بار انجام می­دهند، اما برای احمدی­نژاد که رکوردها را یکی بعد از دیگری زده و می­زند، از سفرهای استانی تا سفرهای خارجی، سیاحت و یا دیدار از هر جایی که اراده کند نه تنها هفت بار که حتی بیش از آن را نیز می­تواند انجام دهد و فقط در زیارت هفت باره خانه خدا تا امروز موفق نبوده است. وگرنه برای مثال هشتمین سفر آمریکایی­اش بابت شرکت در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل را روز جمعه هفتم مهرماه به پایان رساند.

ایشان یکی از مسئولینی است که طی این 3 دهه، توانسته بارها به آمریکا سفر کند و هشت بار آن هم برای سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل بوده است. البته خیلی از رهبران سیاسی جهان طی پنجاه سال گذشته موفق به این مهم نگردیده­اند. اصولا نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل با حضور رییس جمهورها، پادشاهان، نخست وزیران یا وزرای خارجه و حتی با معاونین آنان نیز برگزار می­گردد و حتما ضرورتی ندارد که برخی از مسئولین و رییس دولت­ها، مثل احمدی نژاد، با این همه گرفتاری، این زحمت را خود متقبل شوند و رنج سفر را برای خود بخرند و با چنین هیأت پرشمار 140 تنی عازم آمریکا شوند.

به ویژه آنکه بیش از سه دهه است که کشور ایران با آمریکا رابطه­ دیپلماتیک و سیاسی ندارد و کشوری ثالث، حافظ منافع فی مابین است.

به هر حال احمدی نژاد روز چهارشنبه ساعت 6/35 بعد از ظهر به وقت تهران، پشت تریبون رفت و این بار خیلی متفاوت شروع به سخنرانی و در واقع شروع به دادن پند و اندرز به دنیای پر از ظلم و جور غرب و... کرد. که در این نوشته به برخی از مطالب مطرح شده به طور خلاصه اشاره می­شود.

اول آنکه به دنیا گفت که ملت­های دنیا همه با هم قوم و خویش و فامیل هستند، چرا که همگی فرزندان آدم هستند. دوم اینکه به برابری و مساوات میان ملت­ها اشاره نمود که سیاه و سفید و زرد و سرخ همه یکی هستند، که از این سخن این طور هم می­توان برداشت کرد که باید به حقوق همه اقلیت­ها و پیروان ادیان و مذاهب احترام گذاشت. چرا که اولا همه فرزندان حضرت آدم هستند، ثانیا همه پیرو و معتقد به خدای احد و واحد هستند.

بنابراین جای هیچ شک و تردیدی نیست که آدم­ها می­توانند علیرغم تفاوت رنگ و اعتقادات دینی و مذهبی­شان مثل آدم با هم زندگی، کار و حتی برای رفع معضلات  و مشکلات تلاش کنند، که مدیریت جهانی ایشان نیز بر مبنای همکاری و همراهی بوده است. علاوه بر کرامت انسان، ایشان به شأن و جایگاه زنان که برخی نقاط به ویژه غرب پایمال گردیده نیز اشاره نمود.

بنابراین از این سخنان هم باید نتیجه گرفت که هر نوع تبعیض، تحقیر و اجحاف و سوء استفاده از زنان محکوم است و هیچ عذر و بهانه­ای هم قابل قبول نبوده و نیست.

و اما نکته قابل توجه در میان بیانات ایشان که می­تواند مد نظر قرار گیرد این بود که برای رسیدن به صلح جهانی، بهتر است که به جای سلاح از قلم استفاده شود. یعنی فضای نقد

و بررسی و بیان دیدگاه و نظرات باز شود. قلم در این دنیای پر از شر و
شور، یعنی روزنامه، یعنی خبرنگار، یعنی رسانه، رادیو، تلویزیون، گزارش و تحلیل.

پس ایشان در سازمان ملل و در جمع شماری از مقامات، بر نقش و اهمیت گفتمان و انتقاد و آزادی بیان واندیشه تأکید کرد.

و اما در مورد بحران اقتصادی با بیان اینکه کشورهای غربی 60 تریلیون دلار بدهکاری دارند و در وضعیت اقتصادی نامطلوبی به سر می­برند، نشان دادند که از بحران­های پولی و مالی دنیا کاملا باخبرند. بنابراین از مسایل و مشکلات اقتصادی داخلی نیز اطلاع و آگاهی کامل دارند. حالا چرا برخی هر روز با کارشکنی و سنگ اندازی جلوی حل معضلات پولی و ارزی دولت ایستاده­اند، فقط خدا می­داند و بس. به هر حال سخنرانی دوستانه ایشان، بیش از زمان تعیین شده طول کشید. بارها و بارها از راهکارهای برون رفت از مشکلات جهانی صحبت کرد.

در حاشیه این سفر، دیدارهایی بود که با مقامات و نمایندگان دیگر کشورها داشتند و با جمعی از ایرانیان ساکن آمریکا  - بیش از یک میلیون و چهارصد هزار نفر - دیدار و گفتگو داشت و صحبت از احتمال برقراری رابطه با آمریکا نیز بخشی از حاشیه­های سفرشان بود که در گفتگو با رسانه­ها در آمریکا مطرح شد.

به هر حال ایشان و هیأت همکار همراه، با صرف مبلغ قابل توجه هزینه سفر که همگی با پرداخت دلار .... تومانی (چون قیمت دلار خیلی شناور بود) صورت گرفت، به میهن بازگشتند. حالا باید ارمغان این سفر و پیامدهای آن را طی روزهای آتی در سطح بین المللی و سیاست خارجی و تأثیرات منطقه­ای و داخلی دید و نقد کرد.

سفر هشتم، فعلا پایانی بر سفرهای احمدی نژاد و هیأت­های همراه ایشان به آمریکاست. کسی چه می­داند آمریکا شاید وقتی دیگر...!