سه شنبه پيش رو 16 آبان ماه (6 نوامبر) روز انتخابات رياست جمهوري در آمريكاست. انتخاباتي كه هم درون آمريكا و هم بيرون از مرزها توجهات را به خودش جلب كرده است. آنچه مربوط به داخل آمريكاست خوب بسيار طبيعي و معمول است، چرا كه با سرنوشت مردم آن كشور مستقيم مرتبط و تاثيرگذار است. اما آنچه به خارج از آمريكا برميگردد با توجه به حضور و نقش آمريكا در چهار گوشه ي دنيا براي دوست و دشمن يعني كشورهايي كه در كنار آمريكايند و كشورهايي كه مقابل آن قرار دارند از اهميت برخوردار است. البته آمريكا با بيش از سيصد ميليون جمعيت تنها داراي دو حزب بسيار سرشناس و قدرتمند است يكي حزب دمكرات(party Democrat ) و ديگري حزب جمهوري خواه
Party ) (Republican است و طي دهه های اخير رقابت بين اين 2 حزب بوده و هست. هر چند مدتي است كه حزب سومي به نام تي پارتي (Tea party ) پا به عرصه فعاليت هاي سياسي گذاشته است، اما اين حزب از توان و قدرت كافي براي رقابت در انتخابات رياست جمهوري امريكا برخوردار نيست. با وجودي كه اين حزب به دنبال تحول و دگرگوني در سياست داخلي و خارجي امريكاست، اما طرفدار بسياري ندارد. صحبت از سياست داخلي و خارجي به ميان آمد سياست داخلي و خارجي بسياري از كشورها بسيار به هم گره خورده است بنابراين هيچ شهروندي در آمريكا نيست كه تنها به صرف همسو بودن و موافق بودن با سياست داخلي و يا برعكس تنها سياست خارجي، به كانديداي مورد نظرش راي دهد و در انتخابات شركت كند. پس رقابت و شركت در انتخابات رياست جمهوري آمريكا چه براي كانديداها، چه براي مردم بايد روند و عملكرد داخلي و خارجي را در برگيرد.
اما انتخابات اين دوره اوباما – رامني بين باراك اوباما (Barak Obama ) از حزب دمكرات و ميت رامني (Mitt Romney ) از حزب جمهوري خواه است. اوباما رئيس جمهوري فعلي است و رامني كانديداي حزب رقيب (جمهوري خواهان ) است. دنيا دمكرات ها را پيرو سياستهاي معتدل و گام به گام و طرفدار سرمايه گذاري در كشورهاي هم پيمان و متحد، و جمهوري خواهان را پيرو اعمال زور و سياست هاي جنگ طلبانه ميشناسد. اما آمريكاييها هر دو حزب را در راستاي اقتدار و قدرت نمايي در دنيا و تامين منافع ملي خويش مي دانند. آنچه عملا در دنيا طي دهه هاي گذشته رخ داده است دقيقا به حفظ و حضور آمريكا در اقصي نقاط دنيا و به تامين منافع آن كشور منجر گرديده است. اما چه تفاوتي بين نوع حكومت دمكرات ها و جمهوري خواهان است:
اگر عملكرد فقط ده سال گذشته يعني از سال 2002 تا امسال 2012 را مروري كنيد مدتي كه 6 سال آن به حكومت جورج دبليو بوش و 4 سال ديگر به رياست جمهوري اوباما اختصاص دارد، مي بينيد در زمان جورج بوش (جمهوري خواهان) 2 جنگ در افعانستان و عراق يكي بابت 11 سپتامبر و ديگري به بهانه سلاح كشتار جمعي به راه افتاد. يعني حكومت طالبان به دليل حمايت از القاعده كه متهم به انفجار برج هاي دوقلو (11 سپتامبر 2001 ) بودند توسط جمهوري خواهان سرنگون شد و در عراق حكومت صدام به بهانه در اختيار داشتن سلاح كشتار جمعي و به خطر انداختن امنيت خاورميانه و خليج فارس و تعرض به كشورهاي همسايه (كويت) و منافع آمريكا سرنگون گرديد.
اينكه مردم منطقه و دنيا چه واكنشي بابت سرنگوني اين دو حكومت مستبد و ديكتاتوري نشان دادند، مقوله اي است كه مجال بحث آن نيست و اما در زمان اوباما تلاش براي خاتمه جنگ ها شد و خروج آمريكا از اين دو كشور تقريبا به مرور عملي شد و همكاري بيشتر با كشورهاي اروپايي سرلوحه ي سياست خارجي قرار گرفت. هر چند نبايد از سياست تغيير و حمايت از تحولات سياسي در كشورهاي عربي (بهار عربي) غافل ماند. البته در طول دهه هاي اخير جنگ ها را جمهوري خواهان مديريت كردند و از تحولات و تغيير نظامهاي سياسي دمكرات ها دفاع و حمايت كردهاند. به هر حال آنچه مي توان گفت اين است كه هر دو حزب چه جمهوري خواه و چه دمكرات همچون تيغه هاي يك قيچي حول محور حفظ منافع ملي امريكا و قدرت جهاني آن به فعاليت و كار پرداخته اند. يعني در برهه اي از زمان آرامش و مصالحه و... در بخش هايي از جهان برقرار بوده است و در مقطعي جنگ و خونريزي حاكم بوده است. از آنجا كه هيچكس و هيچ كشوري منكر نقش آمريكا به عنوان يكي از كشورهاي داراي نفوذ و تاثيرگذار چه در عرصه سياست جهاني و چه در رقابت هاي منطقه اي و بين المللي نيست، پس انتخابات آمريكا خواه ناخواه مورد توجه قرار دارد. و اما آن چه طي 18 ماه اخير در آمريكا براي برگزاري اين انتخابات صورت گرفته و از شهرها و ايالت هاي آمريكا شروع شده است، همچنان بي وقفه با صرف ميليونها دلار ادامه دارد و از رقابت هاي درون حزبي به رقابت رو در روي دو حزب و با برگزاري مناظره هاي تلويزيوني (3 مناظره بين كانديداهاي دو حزب و يك مناظره بين معاونين رياست جمهوري) به اوج خود رسيده است و برابر پيش بيني هاي سازمان هاي نظرسنجي، هر دو نامزد در اين دوره دوشادوش يكديگر براي رسيدن به اين مقام در رقابتند. اوباما مي خواهد يك دوره 4 ساله ديگر رييس جمهور شود و رامني مي خواهد حكومت دمكرات ها را به پايين كشد و جمهوري خواهان را به حكومت برساند. يقينا پيش بيني در حال حاضر با توجه به اين كه رقابت بسيار نزديك است و هر دو نامزد با طرح و حمايت شديد و قاطعانه از اسرائيل به جلب نظر حاميان خود مي پردازند و با تاكيد بر مقابله با فعاليت هاي هسته اي كشورمان، تلاش خود را براي كسب حداكثر آرا به خرج مي دهند، بايد ديد مردم آمريكا كه تا آخرين لحظه و ساعات تبليغات غير قابل پيش بيني هستند، با راي خود به كداميك از نامزدهاي دو حزب راي مي دهند. در انتخاباتي كه هيچ گاه حزبي نگران استقبال و گستردگي حضور مردم در آن نبوده و نيست و تنها به در اختيار گرفتن اين مقام و حكومت بر اين كشور پهناور و به تحقق وعده هاي انتخاباتي و رضايت هواداران داخلي و خارجي خويش مي انديشند و هواداراني كه تحمل كوچكترين لغزش و خلف وعده را از طرف كانديداي خود ندارند و تنها به اشتغال، رفاه، بهداشت و درمان و مسكن خود توام با تامين امنيت توجه دارند، نتيجه تا حدودي غير قابل پيش بيني است. چرا كه با وقوع حوادث و تحولات در داخل و خارج از امريكا، نظرات لحظه به لحظه تغيير مي كند.