بهشت یا جهنم؟

آموزش و تعلیم شیوه زندگی، اندیشه و اعتقاد و عملکرد فضلا، دانشمندان، اساطیر، بزرگان، ائمه و معصومین، بخشی از تلاش هایی است که برای آماده کردن و درست زیستن فرزندان آدم صورت می گیرد. در این میان سخنان و کلام و گفته های بزرگان در ذهن و اندیشه بسیاری از مردم نقش می بندد تا به موقع و در برخورد با ناملایمات از آنها برای بهبود و کاهش مشکلات بهره گیرند و کلام و گفته های به حق امام حسین(ع) که می­فرماید: اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید، یکی از سخنان بسیار ارزشمند و پرمعناست که تفسیر و تحلیل و تعبیر آن جز به مفهوم رسیدن انسان به ارزش­های واقعی و زندگی مسالمت آمیز نمی­تواند باشد.

وقتی صحبت از بی­دینی می­کند، یعنی ایشان بر این اعتقاد است که بالاخره در هر دوره و زمان و در هر جامعه­ای ممکن است انسانهایی باشند که پیرو ادیان الهی نباشند و ایشان به طور ضمنی اشاره به قبول و پذیرش آنان می­نماید و حتی آنان را نیز صاحب حقی در حوزه اعتقادی خویش (بی دینی) می­داند، اما وقتی ایشان صحبت از آزادگی می­نماید، خود این تفکر نیز به نوعی دلالت بر آزاد بودن انسانها دارد که باید با برخورداری از این آزادی، هم به سعادت برسند و هم ملزم به رعایت حقوق دیگران گردند و اما از آزاده بودن که می­گویند این را حقی برای همه افراد جامعه تلقی می­کنند که مردو زن را دربرمی­گیرد. درست همانطوری که امام حسین(ع) سرور و سالار شهیدان برای حفظ آزادی، روز عاشورا تا پای جان می­جنگد و به شهادت می­رسد. از آن سو حضرت زینب(س) نیز بعد از واقعه عاشورا، برای حفظ آزادی چه رنجها و مشقت­هایی را تحمل نمی­کند تا پیام آزادی و آزادی خواهی خود را به گوش مردم عصر خویش برساند.

این همان اصل و اساسی است که در طول تاریخ منش و راه همه آزادیخواهان بوده و هست. اگر به تاریخ نظر بیفکنیم می­بینیم که چه مردان و چه زنانی برای رسیدن به آزادی تحمل بند و اسارت ننموده­اندو حتی با آغوش باز پذیرای مرگ نبوده­اند، تا آزادی و آزادگی در جامعه و بین انسانها، اساس و پایه برخورداری از یک جامعه انسانی گردد.

بنابراین سخن و کلام امام سوم شیعیان ضمن آنکه مردم را دعوت به پذیرش اعتقادات دینی و غیردینی یکدیگر می­کند، آنان را به آزاد زیستن نیز دعوت می­کند. اما او چرا این اندیشه و تفکر را به پیروان خویش و دشمنانش انتقال می­دهد؟ آن بزرگوار نگران سوء استفاده­هایی است که انسانها از اعتقادات می­کنند. متأسفانه همین سوء استفاده و زیاده خواهی­ها بوده است که اساس و مبنای جنگ بین ادیان گردیده است. جنگی که قربانیان بسیاری در طول تاریخ گرفته است، جنگی که بشریت را شرمنده کرده و می­کند و ای کاش این تفکر خودخواهانه و استبدادی، تنها محدود به جنگ بین ادیان می­شد، از آن بدتر به جنگ بین مذاهب نیز تبدیل شده است و چه قربانیان و چه فجایع دلخراشی را که دربر نداشته است.

همه این مصیبت ها، به خاطر سوء استفاده از اعتقادات و نوع نگرش جاه طلبانه است. متأسفانه انسان در طول عمر چند هزار ساله خویش، کم رویدادهای خونبار را رقم نزده است. خود واقعه عاشورا و جنگ­های صلیبی و... نمونه های بارزی از این حوادث تلخ و ناگوار است که انسان­های زورگو و ستمگر در حق دیگر انسان­ها روا داشته اند. وقتی آزادی و احترام به حقوق دیگران نادیده گرفته می­شود، یعنی اولین گام به سمت محدود کردن هرچه بیشتر  انسان­ها برداشته می­شود. وقتی به باورهای دینی و غیردینی حمله می­شود، یعنی عده­ای در هر جامعه­ای، حوزه اختیارات خود را وسیع­تر می­کنند. یعنی دیگران را وادار به عقب نشینی و عقب گرد و پذیرش خواست و اراده تحمیلی می­کنند. گفتن از آزادی و آزاده بودن، جرم می­شود، در مقابل هر اسطوره­ای که آن را بر زبان آورده باشد و یا بیاورد می­ ایستند، تحمل بیان و نقل قول اندیشه آزادی خواهان را نمی­کنند. همه تلاش خود را به خرج می­دهند تا همه چیز مطابق میل آنان گفته و نوشته شود، همه مردم مثل آنان بیندیشندو عمل کنند و خلاصه غیر خودشان هیچ صدایی و هیچ نظری را تحمل نمی ­کنند. تلاش می­کنند تا خورشید و ماه نیز مطابق میل آنان نورافشانی کنند، اما غافل از آنند که پروردگار، دنیا را آزاد آفرید، طبیعت را متنوع آفرید، ادیان مختلف در اختیار بندگانش قرار داد تا هر قوم و قبیله­ ای بتواند با رنگ و نژاد و زبان و آداب و رسوم خود، پیام یکتا پرستی پیامبرانش را درک کنند و مؤمن گردند.

اما چه فایده که انسانیت از آدم­های لجوج و خودخواه، صدمه خورده است. آنقدر کوتاه نظرند که بعد از جنگ ادیان، رو به جنگ مذاهب می­ آورند. آنقدر پلیدند که رو به آدم کشی می­ آورند. به راستی طی این سالها چه شده است که عده­ ای تحمل حتی عزاداری شیعیان را هم نمی­ کنند و به پیروان فریب خورده خود می­ آموزند که در جمع عزاداران شیعه در روزهای تاسوعا و عاشورا رفته و با انفجار خود، جان عزادارانی را بگیرند که تنها اعتقادشان و باورهایشان با آنان متفاوت است.

به عوامل نادان و جاهل خویش، وعده بهشت داده­ اند، اما جز جهنم به جای دیگری نمی­روند. شرم آور است که در کشورهای مسلمان (عراق، افغانستان، پاکستان و...) جان مسلمانان را مسلمان نماهایی می­گیرند که نه آزاده­اند و نه باورهای آزادیخواهانه دارند. ای کاش لااقل آزاده­ بی دین بودند و به آزادی ادیان، مذاهب و انسان­ها باور داشتند. آن وقت این چنین به هیأت های عزاداری و جمع سوگواران روز عاشورا حمله نمی­کردند و ده ها زن و مرد و کودک را به خاک و خون نمی­کشیدند.

ای کاش لااقل به قرآن اعتقادی داشتند که می­فرماید: لااکراه فی الدین قد تبین الرشد من الغی. ای کاش به ذات پاک الهی اعتقاد داشتند و شرط دین داری شان تنها یکتاپرستی او بود. ای کاش آدم بودند و به حقوق هم نوعان خویش پایبند بودند که حتی کفتارها نیز یکدیگر را نمی­ خورند.