مهم ترين وظيفه هر دولتي، قانونمداري و مبارزه با هر نوع سوء استفاده مالي است و براساس تحقق اين اهداف است كه مردم به آرامش، آسايش و امنيت مي رساند. بحث آلوده بودن دولت ها در همه جاي دنيا مطرح است و دغدغه همه ملت هاست. اما ميزان آلودگي دولتها، هيچ گاه يكسان و هم اندازه نيست. در برخي نقاط بسيار مشهود و آشكار است و در برخي جاها بسيار اندك و محدود است كه به حساب هم نمي آيد .
و اما آنچه كه در زمان هاي خاص، احمدي نژاد به عنوان فساد به آن اشاره كرده است، بارها و بارها نقل مجالس و سوژه مطبوعات و رسانه هاي داخلي و خارجي گرديده است. در جريان انتخابات رياست جمهوري دولت نهم بود كه احمدي نژاد كه يكي از كانديداها بود در اواخر سال 1383 در تبليغات خود، صحبت از برخورد با دانه درشت ها كرد و آن را يكي از اهداف اصلي خود اعلام نمود. اما بعد از تشكيل كابينه نهم و در طول 4 سال فعاليت دولتش (نهم) ايشان نه تنها اقدام قابل توجهي در اين زمينه انجام نداد كه گويي اصولا ما مشكل سوء استفاده مالي و رانت نداريم. متأسفانه در جريان فعاليت هاي انتخاباتي رياست جمهوري دهم، باز يكي از شعارهاي انتخاباتي ايشان (احمدي نِژاد) در اواخر سال 1387 مبارزه با فساد و رانت خواري بود. اين شعار دادن تا زماني كه به ناگاه مسأله اختلاس 3 هزار ميليارد توماني رخ داد ادامه داشت و چنان همه را غافلگير نمود كه از اين اختلاس به عنوان كم سابقه ترين سوء استفاده مالي در تاريخ كشور ياد شد. هر چند كه ايشان در همان زمان، باز اعلام داشت كه پاك ترين دولت، دولت وي بوده و هست .
به هر حال هر چه كشمكش مابين دولت و مجلس هشتم بيشتر و بيشتر شد، تهديد دولت بر افشاي رانت ها و افراد سودجو نيز شديدتر شد، طوري كه در هر مصاحبه و سفري، احمدي نژاد صحبت از اين مي كرد كه عده اي پول هايي را كه از بانك ها گرفته اند را پس نمي دهند. جالب اينكه بخش عمده اي از كساني كه وام هاي كلان و ارقام نجومي را در اختيار دارند، طي دولت هاي نهم و دهم به اين ثروت هاي باد آورده دست يافته اند كه به نوعي عملكرد و نظارت هاي ضعيف در اين نابساماني ها بي تأثير نبوده است .
نكته اي كه ذهن بخشي از جامعه در اين تهديد كردن عليه سوء استفاده هايي كه صورت گرفته را مشغول و حتي نگران كرده است، اين واقعيت است كه آيا قصد دولت و احمدي نژاد، برخورد با متخلفين است و يا از اين ابزار براي تحت فشار قرار دادن مخالفان طرح هاي دولت و در رأس آنها مجلس استفاده مي شود؟
البته با شروع كار مجلس نهم بر شدت كشمكش دولت با مجلس افزوده شد، طوري كه طي ماه هاي اخير، عملا دولت، مجلس و رييس آن علي لاريجاني را متهم به سنگ اندازي و چوب لاي چرخ دولت گذاشتن كرده است. در اين ميان، اوج كشمكش دولت با مجلس، بر سر انتصاب سعيد مرتضوي بود. دولت كه به هيچ وجه حاضر به كوتاه آمدن از حمايت خود از اين يار خاص نبود، فشار بر مجلس و حتي قوه قضاييه را با همان ابزار تهديد بيشتر كرده بود، طوري كه مجلس را روز يكشنبه گذشته در عمل انجام شده قرار داد و جلسه استيضاح عبدالرضا شيخ الاسلامي را تحت الشعاع پخش ويديوي ملاقات سعيد مرتضوي با فاضل لاريجاني (ف.ل) قرار داد، كه مي خواسته از سازمان تأمين اجتماعي و شخص سرپرست وقت آن سوء استفاده كند .
به هر حال اين اولين باري بود كه احمدي نژاد شخصا در مجلس، از يكي از افرادي نام برد كه شايد در ليست معروف 300 نفري ايشان قرار داشته است. يقينا قضاوت درباره آنچه در مجلس در روز يكشنبه 91/11/15 گذشت، بايد براساس واقع بيني و به دور از هر نوع جناح بندي سياسي صورت پذيرد .
اينكه دولت حق دارد با هر نوع فساد و رانت خواري مقابله كند يك حقيقت است و اينكه مجلس حق دارد عملكرد هر يك از وزيران و حتي رييس دولت را ارزيابي كند، واقعيت انكار ناپذير ديگري است.اما آنچه در جلسه علني مجلس عملا رخ داد و به استيضاح و بركناري وزير كار، تعاون و رفاه با بيش از 192 رأي انجاميد، از اين جهت مورد توجه مردم قرار دارد كه آيا دولت كه مدام سخن از اعلام (گفتن) اسامي متخلفين و سودجويان ميكند، آن را فقط براي ارعاب مجلس و حتي قوه قضاييه مطرح مي كند و يا نه، آن را براي مبارزه با فساد و هر نوع سودجويي و سوء استفاده و رانت خواري مد نظر دارد؟
سؤالي كه اينجا پيش مي آيد اين است كه چرا دولت هرگاه با چالشي روبرو مي شود، از مبارزه با فساد و رانت خواري مي گويد و چرا در اين برهه از زمان و ماه هاي پاياني كارش و درست زماني مشابه با سنوات گذشته، مسأله دانه درشت ها مطرح مي شود؟ آيا غير از رفتن به مجلس و موضوع تصويب طرح هاي دولت، زمان و فرصت هاي ديگري براي افشا و گفتن از مفسدين اقتصادي براي دولت و شخص احمدي نژاد پيش نمي آيد؟
آيا همانند بازديد از زندان اوين، جز زماني كه يكي از همكارانشان به زندان افتاده بود، وضعيت زندان در زمان هاي ديگر دغدغه ايشان نيست؟
چرا جز زمان استيضاح شيخ الاسلامي و يا برخورد با انتصاب سعيد مرتضوي، گفتن و مقابله و افشاي نام دانه درشت ها سر زبان ايشان ودوستانشان در دولت نمي افتد؟
يقينا مردم از هر نوع خلاف و قانون شكني و رانت خواري و فساد اداري و فساد اقتصادي بيزازند و مايلند كه به شديدترين وجه با آنها برخورد شود. اما از بازي كردن با تريبون و قوانين بازدارنده نيز دل خوشي ندارند و آن را در راستاي قانون مداري نمي بينند .