عضو کمیسیون بهداشت و درمان اتاق بازرگانی تهران گفت: از ابتدای سال تاکنون قیمت دارو بیش از پنج بار افزایش داشته است بخصوص در داروهای ساخت داخل این افزایش بیشتر است؛ اما بیمار متوجه این تغییرات قیمتی نشده است زیرا بیمه این هزینه‌ها را پوشش می‌دهند.
ناصر ریاحی عضو کمیسیون بهداشت و درمان اتاق بازرگانی تهران در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا درخصوص اثرگذاری تحریم‌ها بر روی قیمت دارو افزایش قیمت آن گفت: از ابتدای سال تاکنون قیمت دارو بیش از پنج بار افزایش داشته است بخصوص در داروهای ساخت داخل این عدد بیشتر بوده اما بیمار متوجه این تغییرات قیمتی نشده است زیرا بیمه این هزینه‌ها را پوشش می‌دهند به‌طوری‌که سهم پرداختی بیمار در قیمت نهایی دارو در دو سال اخیر ثابت بوده است و هیچ تغییری نداشته است.
رئیس اتحادیه واردکنندگان دارو ادامه داد: به‌طورکلی در تمام دنیا این وظیفه بیمه‌ها است که اگر من تولیدکننده به هر میزان افزایش قیمت داشته باشم آنها این تغییرات را پوشش دهند در غیر این صورت اصطلاحاً سنگ روی سنگ بند نمی‌شود.
ریاحی افزود: اگر دولت به هر علتی نتواند این تغییرات قیمتی را در قالب بیمه پوشش دهد آن زمان باید مردم نگران باشند اما خوشبختانه تا به امروز چنین اتفاقی رخ نداده است.
وی درخصوص بالا رفتن قیمت برخی داروها بخصوص در بازار آزاد گفت: به دلیل تحریم‌ها و در راستای سیاست اقتصاد مقاومتی اجازه واردات هر کالایی که در داخل تولید می‌شود صادر نخواهد شد؛ اما برخی پزشکان معتقدند که برخی داروها کیفیت خارجی آن بهتر از تولید داخل است و بر این امر تأکید دارند درحالی‌که سازمان غذا و دارو در هیچ موردی این استدلال را قبول ندارند و همین امر باعث می‌شود که قیمت بازار آزاد گران‌تر از مشابه داخلی آن باشد.
ریاحی ادامه داد: اکنون روال این‌گونه است که پس از تحویل اسناد مالی از سوی تولیدکننده به بیمه پس از 400 روز مبلغ مذکور واریز می‌شود و ما تا جایی که بشود با بیمه کنار می‌آییم تا کمترین فشار به بیمار وارد شود. حال اگر بودجه بیمه کم شود به ترتیب کم‌اهمیت بودن و داروهایی که کمتر در سبد بیماران است از خدمات بیمه حذف خواهند شد.
وی درخصوص محدودیت واردات ایران از کره گفت: عمده مواد اولیه دارو از چین و هند وارد می‌شود خصوصاً چین که رابطه تجاری خوبی با آن داریم و شاید بتوان گفت که بیشترین پول خارجی را در این کشور داریم. درخصوص داروهای ساخته شده نیز که عمدتاً از اروپا است لازم است که فعالیت بیشتری انجام دهیم. ریاحی درخصوص برخی کلیپ‌های منتشر شده در فضای مجازی مبنی بر فلج شدن بیماران براثر تزریق پنی سلین تقلبی یا سایر داروهای بی‌کیفیت چینی گفت: شاید این‌طور بتوان گفت که بر روی هیچ کالای وارداتی به‌اندازه دارو نظارت وجود ندارد از طرف دیگر تاکنون در هیچ دوره‌ای دارو ساخته شده از چین به کشور وارد نشده است. در بحث قاچاق نیز قاچاق دارو از چین و هند توجیه اقتصادی ندارد و اگر قرار است کسی دارو قاچاق کند آن را از اروپا وارد می‌کند. ضمن آنکه داروی کم‌اهمیتی مانند پنی‌سیلین اصلاً قاچاق آن صرفه اقتصادی ندارد. ضمن آنکه ما یکی از بزرگترین تولیدکنندگان پنی‌سیلین در جهان هستیم. باوجوداین عوامل احتمال واردات داروی بی‌کیفیت و یا تاریخ گذشته از هر کشور خارجی نزدیک به صفر است و جای نگرانی ندارد. ریاحی درخصوص قاچاق مواد اولیه دارو گفت: باوجود ممنوعیت واردات مواد اولیه به دلیل حمایت از تولید داخل امکان قاچاق وجود دارد. بر همین اساس است که در هیچ کجا واردات را ممنوع نمی‌کنند بلکه با وضع عوارض آن را محدود می‌کنند مواد اولیه دارو به‌گونه‌ای است که تشخیص قاچاق یا تولید داخلی بودن آن بسیار سخت است و امکان قاچاق آن به داخل کشور وجود دارد.
تحلیل خبر
خبر غمناکی است که «در مدت هفت ماه در سال جاری، قیمت دارو پنج بار افزایش‌یافته است» موقعی که امواج گرانی به مسکن و ماشین و پوشاک و خوراک و... می‌رسد و همه را درمی‌نوردد، هرکدام غمی بر غم مردم -خصوصاً طبقات ضعیف و متوسط که بیش از 80 درصد جامعه هستند- می‌افزاید ولی آنچه قابل‌تحمل نیست «گرانی چند برابری و کمبود دارو و درمان است». موقعی که فردی از شدت درد به خود می‌پیچد و بدتر از آن مشاهده می‌کند که فرزندان و عزیزانش درد بیماری را فریاد می‌زنند، تحمل این شرایط با تحمل گرانی و کمبود مسکن و خوردوخوراک و پوشاک و... قابل‌مقایسه نیست. در این شرایط عقل انسان به‌شدت تحت تأثیر عواطف او قرار می‌گیرد و بر افکار و اندیشه و قضاوت و تصمیم او تأثیر فراوان می‌گذارد و رفتارش قابل‌کنترل و پیش‌بینی نیست. در اینجاست که عوامل بیمارستان و درمانگاه‌ها با همه سختی‌هایی که در کارشان است ولی باید شرایط بیمار و همراهان او را درک کنند. تحریم داروها و خستگی حاصل از دوندگی‌های بستگان بیمار جهت یافتن دارو و نداشتن پول، همه در هم ضرب می‌شود و حجم بزرگی از رنج و مرارت را تولید می‌کند که باعث بروز نابه‌هنجاری‌ها توسط آنان می‌شود. در اینکه کار کشور در حوزه دارو و درمان نباید به اینجا کشیده می‌شد همه مردم متفق‌القول‌اند ولی در این شرایط نابسامان، خود مردم باید به خودشان کمک کنند و از گران‌فروشی و احتکار دارو و سوءاستفاده از جامعه بیمار بپرهیزند.
مسئولان نیز باید بدانند که رسیدگی به حوزه دارو و درمان به ثانیه و لحظه ارتباط دارد و حل مشکلات این حوزه، قابل حواله دادن به آینده نیست. در یک‌چشم برهم زدنی در سراسر کشور با کمبود دارو و درمان، انسان‌های زیادی جان خود را از دست
می‌دهند.