رئیس انجمن تالاسمی ایران از مرگ ۶۰ بیمار تالاسمی در سال جاری به دلیل کمبود دارو و قصور نظام درمانی خبر داد.
«یونس عرب» رئیس انجمن تالاسمی ایران در گفت‌وگو با ایلنا، در رابطه با کمبود منابع خونی موردنیاز برای بیماران تالاسمی، گفت: بیماران تالاسمی کشور در گروه‌های مختلف خونی با کمبود خون مواجه هستند، چنین شرایطی لازم است، اهدای خون جدی گرفته شود، در برخی از مراکز اهدای خون کشور، بیماران تالاسمی منبع خونی لازم را دریافت نمی‌کنند.
۲۳ هزار بیمار تالاسمی به فرآورده‌های خونی نیازمندند
عرب با اشاره به اینکه ۲۳ هزار بیمار تالاسمیِ نیازمند به فرآورده‌های خونی در کشور داریم، گفت: این افراد به‌طور مداوم و ۲۰ روز یک‌بار نیازمندِ دریافت خون هستند. سازمان انتقال خون در فصل سرما با کاهش اهداکنندگان خون مواجه می‌شود.
رئیس انجمن تالاسمی ایران در تشریح نیاز خونی بیماران تالاسمی اظهار کرد: درخواست ما این است که بانوان و جوانانی که در بازه سنی ۲۵ تا ۳۵ سال هستند، برای اهدای خون و کمک به بیماران تالاسمی اقدام کنند. سازمان انتقال خون کمبود فرآورده‌های خونی را به پلاسما محدود می‌کند، اما بیماران ما که خون کامل دریافت می‌کنند نیز با کمبود روبرو شده‌اند. برای رفع نیاز بیماران تالاسمی، لازم است بیماران در مراکز انتقال خون، خون کامل اهدا کنند؛ به عبارت دقیق‌تر اگر از آنها خواسته شد پلاکت اهدا کنند، اعلام کنند که قصد اهدای خون کامل را دارند.
بالغ‌بر ۲ هفته است که با کمبود خون روبرو هستیم
وی درخصوص جغرافیای کمبود فرآورده‌های خونیِ کامل در کشور گفت: در وضعیت کنونی تهران، اصفهان و بخش‌هایی از جنوب کشور، کمبود خون برای بیماران تالاسمی داریم. در این مناطق بیماران با مشکل روبرو هستند. البته کمبود خون به‌صورت مقطعی پیش می‌آید، اما بالغ‌بر ۲ هفته است که ما با کمبود خون روبرو هستیم.
اگر کمبودهای دارویی را جدی نگیریم، مرگ‌ومیر افزایش می‌یابد
عرب در ارتباط با آمار مرگ‌ومیر در بیماران تالاسمی گفت: سال گذشته حدود ۹۰ بیمار تالاسمی فوت کردند و امسال این آمار به ۶۰ نفر رسیده است. دارو و درمان استاندارد می‌توانست از فوت آنها جلوگیری کند؛ بنابراین بخشی از این مرگ‌ومیر به خاطر قصور نظام درمانی است، چراکه توان پزشکی امروز اجازه می‌دهد یک بیمار تالاسمی عمر کاملاً عادی داشته باشد و به‌عبارت‌دیگر پذیرفته نیست بیماری به دلیل تالاسمی فوت کند. عمده این مرگ‌ومیر به خاطر کمبود دارو است. اگر این کمبودها را جدی نگیریم مرگ‌ومیر افزایش می‌یابد.
فوت جوان ۲۰ ساله مبتلا به تالاسمی به «قصور مدیریتی» برمی‌گردد
وی با تأکید بر اینکه باید کمبود داروهای بیماران خاص جدی گرفته شود، گفت: به‌هیچ‌عنوان نمی‌توانیم بگوییم این مرگ‌ومیر در جمعیت تالاسمی شایع است. فوت بیماران افزایش داشته است. اینکه یک جوان ۲۰ ساله مبتلا به تالاسمی فوت می‌کند به‌هیچ‌عنوان طبیعی نیست. هرچقدر ما کمبود دارو را منعکس می‌کنیم و درخواست می‌کنیم که این کمبودها جدی گرفته شود، ترتیب اثری نمی‌بینیم. این بی‌توجهی اگر ادامه پیدا کند، با مرگ‌ومیر بیشتر بیماران تالاسمی روبرو خواهیم بود.
مسئولی که نمی‌تواند نیاز بیماران را به دولت گوشزد کند، چرا بر مسند نشسته است؟!
عرب خاطرنشان کرد: مسئولان در این رابطه می‌توانند کمبود بودجه را بهانه کنند، اما باید به آنها بگوییم که اگر نمی‌توانید نیاز بیماران را به دولت گوشزد کنید، چرا بر مسند نشسته‌اید. اگر یک مسئول نمی‌تواند جوابگو باشد، نباید مسئولیت را قبول کند. این‌گونه شده است که مقام مافوق می‌گوید، باید با این بودجه و امکانات بسازید و دراین‌بین کسی مسئولیت را می‌پذیرد که بگوید چشم و صدایش درنمی‌آید. وزیر سابق حداقل در این رابطه سروصدایی می‌کرد و در نهایت دید که با این امکانات نمی‌تواند، جوابگوی مردم باشد و ترک پست کرد.
تحلیل خبر
کسانی که با خنده می‌گفتند تحریم بر ما اثر ندارد حال چگونه می‌توانند پاسخگوی ملت ایران باشند؟ تحریمی که سایه شوم آن در زمان رئیس‌جمهور قبلی و فعلی، همه تاروپود زندگی مردم را تحت تأثیر قرار داده و حتی یک قلم کالا و خدمت، بی‌تأثیر از آن نیست و اینک نیز رئیس انجمن تالاسمی ایران، خبر از مرگ 60 بیمار تالاسمی در سال جاری به دلیل کمبود دارو و درمان می‌دهد، چگونه می‌تواند بی‌تأثیر بر زندگی مردم باشد. البته آن کسانی که با تمام وجود این تأثیر را، شبانه روز تجربه می‌کنند مردم عادی هستند، شاید طبقه‌ای که همه‌چیزشان مهیاست هیچ‌گاه اثر تحریم را بر زندگی خود، احساس نکنند چون دارو و درمان آنها، خوراک، پوشاک، مسکن، تحصیلات فرزندان در داخل و خارج کشور، ازدواج، تفریح، وسیله نقلیه و... همه آنان، مهیا و در دسترس‌شان است و از قدیم گفته‌اند: «سواره خبر از پیاده و شکم سیر خبر از شکم‌گرسنه ندارد». واقعیت این است که دنیای کنونی، دنیای به هم مرتبط و در گرو یکدیگر است. حتی ابرقدرت‌ها نیز نیاز به کشورهای جهان سوم دارند، نیاز هرکدام هم به‌گونه‌ای است و هیچ کشوری نمی‌تواند ادعا کند که بی‌ارتباط با دیگر کشورها می‌تواند روزگار را بگذراند؛ اما این ارتباط باید دوسویه و بر پایه منافع ملی طرفین و به شکل منطقی و عقلانی صورت پذیرد. هیچ کشوری هم وجود ندارد که پول و امکاناتش را یک طرفه و بدون امتیاز متقابل به دیگران اهدا کند. دنیا، دنیای دادوستد است و در این تجارت جهانی، کشوری نفع می‌برد که در چارچوب قوانین بین‌المللی بتواند شرکای اقتصادی بیشتری را پیدا کند و تحریم دقیقاً نقطه مقابل
آن است.