سیاست، برندهتر از تیغ

شاید عده ­ای بخواهند ادعا کنند که شهر، کشور و یا زادگاهشان، منطقه­ ای منحصر به فرد و یا دارای اهمیت استراتژیک است. اما ما ایرانی­ها حتی اگر چنین ادعایی نداشته باشیم، کشورمان دارای موقعیت خاص و ویژه است.

ایران، سرزمین ما، اگر نگوییم تنها منطقه ­ای است که به هر طرف نگاه کنید با همسایگانش تفاوت آشکار دارد، یکی از این نقاط دنیاست.

اگر به شمال ایران و یا به جنوب آن نظر بیندازید، دو ویژگی کاملا متفاوت را می­بینید. اگر همسایگان شرقی را با همسایگان غربی مقایسه کنید، باز به همان عقیده و نتیجه می­رسید که ایران سرزمینی است که میان تمدن­ها و فرهنگ­هایی قرار دارد که نه با فرهنگ و تمدن خودش همانند است و نه تمدن­های منطقه با یکدیگر همسو و همراه هستند.

همین مسأله قومی و فرهنگی و موقعیت بسیار برجسته منطقه­ ای، ایران را نسبت به عراق وترکیه، نسبت به افغانستان و پاکستان، نسبت به کشورهای حاشیه خلیج فارس و عربستان، نسبت به کشورهای حاشیه خزر و قفقاز، کاملا متفاوت ساخته است.

از سوی دیگر، ایران کشوری است با تنوع قومی و نژادی که همه آنها قرنهاست  که به عشق ایران و برای عمران و آبادانی ایران کوشیده­ اند و همین امر نیز موجب پیوند و همبستگی ملی در سراسر ایران از شمال تا جنوب، از شرق تا غرب گردیده است.

اما ایران  در مقاطع تاریخی و به دلایل گوناگون مورد طمع ورزی دشمنان، همسایگان و استعمارگران قرار داشته است. متأسفانه تجزیه بحرین از ایران و جنگ هشت ساله عراق علیه ایران، نمونه­ های بارز از این نوع طمع ورزی­ها و اقدامات خصمانه است. با شناخت از این واقعیت تلخ تاریخی است که همه مردم ایران به حفظ یکپارچگی و انسجام ملی در راستای دفاع از زمین و آب و خاک خویش مصمم و پایبند بوده و هستند.

بنابراین آنچه طی هفته ­های گذشته در راستای ناامن کردن مرزهای کشور صورت گرفته است، ضمن آنکه هشداری به مسئولین است، وظیفه تک تک مردم را نیز سنگین­تر می­نماید. یقینا ترورهایی که انجام شده و حمله ناجوانمردانه به سربازان و مرزبانان در منطقه سیستان و بلوچستان و ادعاهایی که از سوی عاملان و آمران این حرکت­های غیرانسانی مطرح می­شود، ما را بر آن می­دارد که از مسئولین و دولتمردان کشور بخواهیم که از کنار حوادث و رخدادهای داخلی و منطقه ­ای، سرسری نگذرند.

بی شک انفجار هفته گذشته در لبنان در مقابل سفارت کشورمان در بیروت نیز در ادامه همین تحرکات بوده و هست. اینکه بخواهیم کشور و یا کشورهایی در همسایگی و در منطقه و یا حتی فرامنطقه ­ای را به دست زدن به انفجار بیروت متهم کنیم و یا جنایات را به آنها نسبت دهیم، در عرف دیپلماتیک شاید به منزله یک واکنش قابل قبول باشد، اما آنچه نیاز امروز کشور و خواست مردم ایران است، این است که موارد و دلایل هر اقدام تروریستی و تفرقه افکنانه به طور ریشه­ ای و منطقی مورد بررسی و بازبینی قرار گیرد تا هم جلوی وقوع چنین حوادث و اتفاقات ناگواری گرفته شود و هم وجهه و اعتبار کشور و ملت ایران در منطقه حفظ شود.

ما در همسایگی عراق ناامن، افغانستان و پاکستان به هم ریخته و کشورهای حاشیه خلیج فارس و عربستانی قرار گرفته ­ایم که در آنها مدتهاست جنگ شیعه وسنی، یا رواج دارند و یا در دامن زدن به این برادرکشی مذهبی دخالت دارند.

در خود عراق، روزی نیست که ده­ها تن در این رقابت و جنگ قدرت کشته نشوند. در افغانستان بعد از سرنگونی حکومت طالبان، سالهاست که دولت تحت الحمایه آمریکا به کمک سربازان و نیروهای آمریکا و ناتو درگیر جنگی هستند که در نهایت امروز به جنگ شیعه و سنی تبدیل شده است. حکایت پاکستان علی الظاهر آرام و یکپارچه هم که روشن است. مدتهاست و به دلایل مختلف، جنگ شیعه کشی و خونریزی­های جور واجور ادامه دارد و هر بار عده­ ای را به خاک و خون می­کشند.

این اوضاع ناامن و مأیوس کننده همسایگانی است که با ما مرز آبی و خاکی و گسترده دارند. اما آنچه آن سوی آب و یا بهتر بگوییم همسایگان ما در حاشیه خلیج فارس از عربستان تا کشورهای پنج گانه، مستقیم و یا غیرمستقیم در رقابت­های مذهبی و دخالت در امور کشورهای درگیر در بحران سیاسی چون بحرین و سوریه و مصر و یمن انجام می­دهند و کمک­های مالی و تسلیحاتی که به طرفین درگیر در این بحران­ها را نه تنها رد نمی­کنند که عملا و آشکارا از حقوق خود بر دفاع از اعتقادات و منافع خویش نیز بارها گفته و می­گویند بسیار خطرناک است.

در چنین اوضاع و احوال منطقه ­ای، حضور و دخالت­های قدرت­های فرامنطقه­ای نیز وجود دارد که بر آتش این درد و مصیبت­ها و اختلافات دامن زده و می­زند.

می­بینید که اوضاع بیش از آنچه تصور می­شود به هم ریخته و خطرناک است. حال نقش مردم و کشور ایران در مقابل این بحران آفرینی­ها باید چه باشد؟ این همان نیاز و سیاستی است که از طرف مسئولین و سیاستمداران باید اعلام و اتخاذ گردد. درگیر کردن مردم ایران در بازیهای اعتقادی کنار طمع ورزی­های تجزیه طلبانه، بخشی از سیاست­های ریاکارانه­ای است که بیش از پیش ما را نگران می­سازد. شاید عمده­ ترین بهانه ­ها و تهمت­ها برای درگیر کردن ما در بازی خطرناک تقابل شیعه و سنی به مسأله و بحران سوریه ربط پیدا کند.

این همان دلیل و ادعای گروهی تحت عنوان جیش العدل وابسته به القاعده در تحرکات مذبوحانه در سیستان و بلوچستان نیز بود. این همان سرنخی است که ما را باید به کلاف سردرگم مشکلات امنیتی در منطقه و در کشورمان برساند.

سیاست گذاران در امور بین الملل و سیاست خارجی باید با قاطعیت از اصل آزادی ملت­ها و تعیین تکلیفشان دفاع کنند، پای دخالت­های قدرتهای خارجی در منطقه را در سازمان ملل و با حمایت از مصوبات شورای امنیت کوتاه کنند، بر حل مسالمت آمیز بحران­های منطقه­ای به ویژه در سوریه، بحرین، مصر و یمن پافشاری کنند و این گام­ها را در راستای منافع ملی بردارند. و اما در عرصه داخلی، دولت با توجه هر چه بیشتر به مناطق کمتر توسعه یافته و محروم کشور و پیگیری خواست­های معقول و بر حق مردمان مناطقی چون سیستان و بلوچستان و... جلوی هرگونه سوء استفاده و تحرکات تجزیه طلبانه و نژاد پرستانه را در راستای حفظ وحدت ملی بگیرد. یقینا دشمنان ایران باید مغلوب سیاست­ها و تصمیمات و تحرکات دیپلماتیک گردند و ناکام از درگیر کردن ایران در مناقشات شوند.