مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی درباره آخرین وضعیت ادامه اجرای طرح متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی در سال آینده توضیح داد و از رایزنی با سازمان برنامه و بودجه برای تأمین منابع مالی مورد نظر اجرای مرحله دوم متناسب‌سازی خبر داد.
مصطفی سالاری در گفت و گو با ایسنا، در این باره اظهار کرد: مذاکراتی با سازمان برنامه داشتیم که به ما در دو زمینه کمک کنند تا بتوانیم با تأمین منابع لازم متناسب‌سازی مرحله دوم را هم انجام دهیم.
وی افزود: یک کمک سازمان برنامه این است که تأدیه حداقل ۹۰ هزار میلیارد تومان از مطالبات انباشته شده تأمین اجتماعی از دولت در بودجه سال آتی پیش‌بینی و به ما پرداخت شود. این موضوع مورد موافقت رئیس‌جمهور، رئیس سازمان برنامه و دیگر دست‌اندرکاران امر نیز هست.
مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی در پاسخ به اینکه آیا چگونگی وصول این بدهی در لایحه بودجه دیده شده است؟ عنوان کرد: طرق مختلفی برای دولت در پرداخت این بدهی وجود دارد، ممکن است وصول این بدهی نقدی هم نباشد و در قالب تهاتر اموال و دارایی‌ها و شرکت‌های دولتی انجام شود.
تحلیل خبر
ازجمله اهداف اصلی انقلاب اسلامی که توانست گروه‌های مختلفی را با خود همراه و همگام کند، وعده تحقق عدالت اجتماعی همراه با برچیدن تبعیض و تضاد بوده است.
رسیدگی به وضعیت معیشت اقشار حقوق و دستمزدبگیر نیز خواسته و مطالبه‌ای بود که تمام صداها را یکی کرد و سرانجام منجر به پیروزی انقلاب
شد.
چند سالی است که مطالبات بازنشستگان کم‌وبیش مطرح و نمایان می‌شود.
مطالبات قشری که باید با سربلندی زندگی افتخارآمیزی را سپری کنند و در سطح جامعه دارای احترام و عزت باشند؛ اما فشارها و تنگناهای معیشتی آنچنان این قشر از جامعه را به ستوه آورده که مجبور به پا گذاشتن بر روی غرور خود شده و فریاد وامصیبتا! سر می‌دهند و از نداشتن رفاه و آسایش فریاد می‌زنند.
این وضعیت درحالی است که بنابر باورهای کهنِ جامعه ایرانی - اسلامی، بین سالمندان ما با کشورهایی که به هیچ اصول و معیار اخلاقی، دینی و ... پایبند نبوده و نیستند، باید تفاوت‌های روشن و اثبات‌کننده‌ای وجود داشته باشد!
به‌راستی بر ما چه گذشته است که از اهداف اولیه انقلاب فاصله‌های بسیاری گرفته‌ایم و جهاندیدگانی که باید محترم شمرده شوند و سال‌های پایانی عمر خود را با رفاه و افتخار سپری کنند، این‌گونه به خشم آمده و خطرات سهمگین و مخوف کرونا را به جان خریده و دست به تجمع اعتراضی در مقابل ادارات و ارگان‌های ذی‌ربط می‌زنند و مطالبات حداقلی خود را دنبال می‌کنند؟!
بازنشستگان و سالمندان امروز ما برخلاف پیشینیان خود باید رنج و سختی جوانان بیکارشان را نیز تحمل کنند، درحالی که خود عصای دست پدر و مادر بوده‌اند و به آنان آرامش و قوت قلب می‌داده‌اند.
اما آنچه بیش از هر چیزی فکر و ذهن را می‌آزارد و احساس خشم را برمی‌انگیزد، اظهاراتی است که سخن از لزوم اختصاص بودجه برای ترمیم حقوق ازدست‌رفته بازنشستگان و رایزنی در این زمینه با دولت و مجلس، می‌گوید!
در اینجا باید پرسید مگر تخصیص بودجه‌ای مهم‌تر و اصلی‌تر از بودجه برای این منظور وجود دارد و آیا مگر نمی‌شود مقداری از بودجه‌های آنچنانی به بخش‌هایی که در راه تحقق عدالت اجتماعی حرکت نمی‌کنند و در پیشرفت و توسعه کشور اثری نیز ندارند، زد و به اقشار به ضعف کشانده شده اختصاص داد؟!