فرزندان ایران

مردم ایران همه ساله آغاز سال جدید و نو را در کنار سفره هفت سین جشن می­گیرند. سفره ­ای که سمبل و نمادهای مهر و دوستی و نشاط و زندگی را در خود جای داده است، هم معنوی و الهی و هم انسانی و دنیایی است.

کنار این سفره، مردم برای سال پیش رو از خداوند صحت و سلامت برای خود و همه انسان­ها آرزو می­کنند. از پروردگار خیر و برکت طلب می­کنند. آرزوی آرامش و صلح و دوستی و آزادی برای همه انسان­ها و ملتهای دربند می­کنند.

اما امسال صرف نظر از آنچه به قول معروف روال کاری هر سال پای سفره هفت سین بود، غم و اندوه اسارت 5 مرزبان ایرانی در مرز شرقی مجاور پاکستان در استان سیستان و بلوچستان، دلهای ایرانیان آزاده را به درد آورده بود.

یقینا این ناراحتی و نگرانی وقتی بیشتر شد که خبر جان باختن گروهبان جمشید دانایی فر از سوی گروگان گیران یعنی گروه تروریستی جیش العدل اعلام شد. خبری که بسیار تکان دهنده و آزار دهنده بود. هرچند بسیاری از مردم و خانواده این سرباز وطن، هنوز امید به نادرست بودن خبر و یا غیرواقعی بودن آن داشته و دارند، اما آنچه در این راستا بسیار مهم بود، مسأله موضع گیری مردم وطن پرست ایران در مقابل این آدم ربایی و گروگان گیری گروه جیش العدل بود.

پیش از آنکه به ادامه مطلب بپردازیم بد نیست با این گروه تروریستی تا حدودی آشنا شویم. اول به نام این گروه که بسیار فریبنده و ظاهراً مردمی است اشاره کنم؛ کلمه جیش در عربی به معنای لشکر و سپاه است و همه با عدل به معنای برابری و مساوات آشنا هستیم. بنابراین جیش العدل در مجموع به معنای سپاه و لشکر عدالت گستر می­باشد.

اما این گروه که پیش از این اقدام به دستگیری و بازداشت شماری از سربازان و مرزبانان غیور ایرانی در سنوات گذشته کرده بود و متأسفانه تعداد 14 تن از آنان به دست این گروه جنایتکار جان خود را فدای کشور و میهن نموده بودند، با این کارهایش ادعای دفاع از مردم و هموطنان مان در استان سیستان و بلوچستان و همچنین برادران مسلمان اهل تسنن را دارد. ادعاهایی که با خون خواهی نیز همراه بوده و از سیستان و بلوچستان تا سوریه را دربر می­گیرد.

یقینا بحث در مورد نزاع و اختلاف اندازی بین شیعه و سنی، قرنهاست که ادامه داشته و دارد. اما هیچ گاه مردم ایران وحدت و همدلی و یکپارچگی ملت و کشورشان را قربانی این کینه ورزی­ها و اختلاف اندازی­های مقطعی و گاهی ریشه دار نکرده و نمی­کنند.

ایران کشور بزرگ شمال خلیج فارس، گرچه از نژادها و قوم­های مختلف تشکیل شده است، اما قرن­ها و بلکه هزاران سال با یکدلی و وحدت ملی توانسته با دشمنان کوچک و بزرگش مبارزه کند و ثبات و امنیت را برای مردمش برقرار و حفظ نماید.

بنابراین آنچه از سوی این گروه تروریستی تحت عنوان جعلی جیش العدل و با خواسته­ های عوام فریبانه صورت گرفت، به هیچ وجه مورد حمایت و همصدایی اقوام و طوایف ایرانی در جای جای این کشور پهناور از شمال (ترکمن صحرا) تا غرب (کردستان) و جنوب (بخش­هایی از فارس) و در شرق (استان­های همجوار با پاکستان و افغانستان) قرار نگرفت.

آنچه ایرانیان در طول اسارت عزیزان مرزبان انجام دادند، فراخوانی برای آزادی این عزیزان و هموطنان بود. آخر در این اوضاع ناامن منطقه­ ای که در کشورهای عربی و شرقی ادامه دارد، چه کسی جز فرزندان غیور و شجاع مرزبان و دیگر نیروهای خدوم نظامی و انتظامی، مسئولیت دفاع از مال و جان و ناموس ایرانیان را بر عهده دارد.

واقعا کیست که نداند سرباز، همان طوری که از نامش پیداست جان بر کف است و مسئولیت سنگین و خطیری برعهده دارد؟ پس آنچه صورت گرفت در حد و اندازه­های شعور مردم آزاده و ایران پرست بود تا به همگان بار دیگر نشان دهند که مردم ایران فراتر از همه مشکلات به آب و خاکشان اهمیت می­دهند و از همه فرزندانشان که در هر پست و سمتی به دفاع از آب و خاکشان مشغولند حمایت و پشتیبانی می­کنند.

با آزادی 4 تن از این گروگانان سرباز، بخشی از نگرانی و دلواپسی­های مردم کاسته شد، اما هنوز بسیاری از مردم نگران سرنوشت گروهبان دانایی فر هستند.

در حاشیه آزادی این گروگان­ها، مشخص شد  علاوه بر اینکه مردم ایران یکدل و یکصدا در رسانه ­ها و فضای مجازی خواهان و خواستار و پیگیر آزادی مرزبانان عزیزمان بودند، مردم سیستان و بلوچستان و مسئولین محلی و افراد صاحب نفوذ هم دوشادوش هموطنان، نه تنها بیکار ننشستند که بسیار فعال و مؤثر عمل کرده ­اند که این به نوعی علاوه بر همدلی و همصدایی با تک تک ایرانیان آزاده، نشان از وحدت واقعی ملی ما دارد. وحدتی که باید دولت و مسئولین به آن توجه کامل و کافی نمایند، چرا که هیچ گاه طمع ورزان دست از زیاده خواهی بر نمی­دارند و با سیاست­های خصمانه و نفاق افکنی، سعی دارند تا به حریم و حرمت این خاک دست درازی نمایند. حال این نفاق افکنی با قوم گرایی صورت گیرد و یا از حربه  و ترفند شیعه و سنی و مذهبی بهره گیرند.

آنچه مسلم است دولت باید علاوه بر کار و تلاش و توجه به مناطق و نقاط کم برخوردار و محروم، در سیاستهای خارجی و منطقه­ ای به ویژه در بحران­­های ایجاد شده در برخی کشورهای عربی و افغانستان و پاکستان، بیش از هر چیز به منافع ملی و بلند مدت مردم و کشور بیندیشد تا گروهک­هایی چون جیش العدل نه تنها توان دست درازی به خاک و تعدی به هموطنان مان را نداشته باشند، که اصولا فضایی برای تشکیل و حمایت حتی اندک و ناچیز برای این گروه­ های تروریستی فراهم نشود.

بی شک مردم ایران از کرد و بلوچ، از لر و ترک، تا فارس و عرب و... در کنار یکدیگرند و تا تعیین تکلیف سرنوشت مرزبان شجاع و غیور، گروهبان جمشید دانایی فر، امیدوارانه تلاش می­کنند و از خانواده گرامی و رنج دیده او نیز پشتیبانی و حمایت می­نمایند.

باشد تا درس میهن پرستی ایرانیان، مثل همیشه اولین و برنده­ ترین سلاح ایرانیان در مقابل زیاده خواهان و دشمنان این مرز و بوم باشد.