رئیس دانشگاه تهران با بیان اینکه رابطه معناداری بین نارضایتی دانشجویان و آینده شغلی آنها وجود دارد، گفت: در یک برنامه ۱۰ ساله نیاز داریم که برنامه‌های آموزشی منطبق با نیازهای جدید تدوین شود و روش‌های آموزشی و نوع رشته‌های دانشگاهی نیز تغییر کند.
به گزارش ایسنا، سید محمد مقیمی رئیس دانشگاه تهران در یازدهمین جشنواره آموزش دانشگاه تهران در سالن اجلاس شهید رئیسی، با اشاره به برگزاری بزرگداشت ۱۷۵۷ سال سنت آموزش عالی در روز سه‌شنبه ۱۲ تیر ماه در پردیس مرکزی دانشگاه تهران، گفت: ۱۷۵۷ سال سنت آموزش عالی در جهان متعلق به ما ایرانیان است. این را یونسکو در سال ۲۰۱۷ میلادی در مجمع عمومی این سازمان به تصویب رسانده است.
وی افزود: خوشبختانه پس از پیشنهاد دانشگاه تهران برای منضم نمودن سابقه دانشگاه تهران به قدمت سنت آموزش عالی در ایران، شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوب کرد که دانشگاه تهران میراث‌دار سابقه ۱۷۵۷ ساله آموزش عالی در ایران است و در کنار آن به دانشگاه تهران مأموریت داده شد تا درخصوص نقش دانشگاه تمدن‌ساز و گرامیداشت عنوانی که یونسکو به کشور عزیزمان داده است، تلاش کند.
استاد دانشکده مدیریت دانشگاه تهران تصریح کرد: طبعاً کاستی‌هایی در عرصه آموزش عالی وجود دارد، کاستی‌های جدی که متأسفانه با وجود پیشینه ارزشمندی که داریم، پیشگامی مورد انتظار در عرصه آموزش عالی در عرصه جهانی را نداریم و باید تلاش کنیم از این داشته‌های خود بهره لازم را ببریم. امروز در عرصه آموزش عالی شاهد هستیم که به رغم اینکه استادان بسیار ممتاز و شایسته‌ای را در اختیار داریم که آمارهای جهانی این جایگاه را به ما نشان می‌دهد، نتوانسته‌ایم به صورت شایسته از این جایگاه علمی اساتیدمان برای حل مسائل اجتماعی استفاده کنیم.
رئیس دانشگاه تهران افزود: شاهد هستیم که فارغ فارغ‌التحصیلان دانشگاهی ما مشاغل رضایت‌بخشی را احراز نمی‌کنند و امروز یک رابطه معناداری بین نارضایتی دانشجویان و آینده شغلی آنها وجود دارد؛ این ضعف مهمی است که حتماً باید به آن توجه کنیم.
تحلیل خبر
شغل مساوی با «همه زندگی» انسان
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
اگر بین دو متغیر «نارضایتی دانشجویان» و «آینده شغلی» آنان تحقیقی صورت گیرد درصورتی رابطه بین این دو متغیر معنادار است که به احتمال 95 درصد اگر این تحقیق برای چند نوبت تکرار شود، نتیجه همان است که از ابتدا حاصل شده است. در این حالت کمتر از 5 درصد احتمال «تصادف» یا «شانس» در آن مؤثر خواهد بود و 95 درصد رابطه واقعی و درست است.
«آینده شغلی» افراد به اندازه‌ای مهم است که آنها را وادار به مهاجرت از شهری به شهری و یا از کشوری به کشور دیگر می‌کند. آینده شغلی، افراد را به تحمل مشقات دو سه دهه تحصیل می‌کند. شغل و نوع آن بر ازدواج و سرنوشت انسان اثرگذار است.
جایگاه اجتماعی اشخاص به طور عمده به شغل انسان بستگی دارد. شاید بتوان گفت: شغل مساوی با «همه زندگی» انسان است.
این که دانشجویان از آینده شغلی خویش ناراضی هستند گویای این است که متاسفانه «نقش علم» در به چنگ آوری همه مشاغل، حرف اول را نمی‌زند. بعضی مواقع افراد
با سوادِ کمتر، جایگاه‌های شغلی عالی را تصاحب می‌کنند. آنچه باعث نگرانی دانشجویان مخصوصاً در مقاطع فوق لیسانس و دکترا است، همین نکته است. شغل‌های وابسته به علم باید به گونه‌ای باشد که از آنها بالاترین اعتبار اجتماعی، درآمدهای ممتاز، رفاه خانوادگی، شخصیت برجسته، مرجعیت اجتماعی، جاذبه گروهی و ...حاصل شود. اقتصاد، رفاه و توجه به صاحبان پول و ثروت را با داشته‌های صاحبان علم مقایسه کنید و ببینید به چه نتایج نگران کننده‌ای می‌رسید؛ همان نگرانی که همه دانشجویان از آینده شغلی خود دارند و با تأسف و تأثر به آن نگاه می‌کنند.