معاون اجتماعی و امور مجلس سازمان نظام پزشکی با بیان اینکه تنها ۳۰ تا ۳۵ درصد از احکام برنامه ششم در حوزه سلامت اجرایی شده است، گفت: امیدواریم نمایندگان مجلس برای تدوین برنامه هفتم از نظرات کارشناسان استفاده کرده تا این برنامه قابلیت اجرایی داشته باشد.
اکبر رنجبرزاده معاون اجتماعی و امور مجلس سازمان نظام پزشکی در گفتوگو با خبرنگار ایلنا در پاسخ به این سؤال که با توجه به اینکه به پایان برنامه ششم توسعه نزدیک میشویم چه میزان از این برنامه در حوزه سلامت اجرایی شده و آیا در پیشنویس لایحه برنامه هفتم توسعه به حوزه سلامت توجه شده است؟ گفت: قانون برنامه باید متناسب با پیشبینی منابع درآمدی در ۵ سال آینده باشد. قانونگذار وقتی قصد دارد برنامهای را آیندهنگری کرده و پیشبینی کند و متناسب با آن اقداماتی را انجام دهد، باید بحث تحولات اداری و زیرساخت و فناوریهای نوین در اجرای این برنامهها را نیز مدنظر قرار دهد که ممکن است هزینه زیادی را هم نداشته باشد، اما به تنظیم انضباط مالی دولت و دستگاهها کمک کند و شفافسازی را به همراه داشته باشد و باعث بسته شدن روزنههای فساد شود که این کار ارزشمندی است و بعضاً جای پای این موارد نیز در قانون برنامه هفتم نیز دیده میشود و به خوبی در این زمینه متمرکز شدهاند و توانستهاند راههایی را در این راستا هموار کنند که هم به لحاظ اداری، به زیرساخت فناوریهای جدید توجه شود و هم به لحاظ ارزشگذاری به وقت مردم، بطوریکه مراجعات بیشتر الکترونیکی شود.
معاون اجتماعی و امور مجلس سازمان نظام پزشکی با اشاره به قانون برنامه ششم توسعه تصریح کرد: در قانون برنامه ششم در حوزه سلامت مواردی وجود داشت که محقق نشد و بین ۳۰ تا حداکثر ۳۵ درصد آن اجرایی شده است و اینکه چرا ۶۵ تا ۷۰ درصد آن محقق نشده است دلایل مختلفی دارد از جمله عدم پیشبینی منابع و برای اینکه بتوانیم برنامه را عملیاتی کنیم باید قانونگذار برش سالیانه سنواتی را در نظر بگیرد.
رنجبرزاده توضیح داد: یعنی وقتی میگوییم این برنامه باید در ظرف ۵ سال عملیاتی شود باید منابع آن در سالهای مختلف در نظر گرفته شود و لذا پیشبینی منابع کشور تا حدودی ملاک نظر قانونگذاران قرار بگیرد تا شاهد غیراجرایی بودن قوانین برنامه نباشیم. این موضوع مهمی است که باید مراقب آن باشیم.
وی با اشاره به پیشنویس برنامه هفتم توسعه ادامه داد: در پیشنویس برنامه جدید نیز در موضوعات مختلف از جمله آموزش، پژوهش و سلامت بخشهایی وجود دارد که بدون پشتوانه مالی و به صورت آمال و آرزوها آمده است به طور مثال زیرساخت لازم برای آموزش را نداریم اما میخواهیم ۲۰ هزار دانشجوی خارجی در گروه پزشکی اضافه کنیم. این موضوع مورد انتقاد ما است چراکه باید منابع لازم برای آن پیشبینی شود و زیرساخت لازم مهیا شود، استاد و بیمارستانهای مناسب آموزشی باید داشته باشیم تا بتوانیم دانشجویان را آموزش دهیم و همچنین از پرچم سلامت کشور که در این سالها با تلاش به اهتزاز درآمده است محافظت کنیم.
تحلیل خبر
عدم پیش بینی منابع مالی و شکست برنامههای توسعه کشور
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
باید بررسی و اعلام شود که آن 65 یا 70 درصدی از برنامه ششم در حوزه سلامت، که اجرایی نشده چه مواردی بوده است. موقعی که 70 درصد یک برنامه اجرا نشود یعنی به صورت عقیم و ابتر رها شده است. آیا آن 70 درصد به نفع مردم بوده یا به ضرر آنان؟ اگر به نفع مردم بوده، اجرایی نشدن آن چه آسیبهایی به جامعه وارد کرده و اگر به ضرر مردم بوده، کل برنامه توسعه ششم در حوزه سلامت زیر سؤال میرود.
حال باید دید که برنامه هفتم توسعه در حوزه سلامت، چه جزییات و کلیاتی دارد و آیا عامل یا عواملی که باعث شده برنامه ششم، اجرا نشود، در برنامه هفتم هم به چشم میخورد؟
آن طور که معاون امور مجلس نظام پزشکی گفته، یکی از علل اجرایی نشدن 70 درصد برنامه ششم در حوزه سلامت، «عدم پیش بینی مالی» بوده است.
دولت و مجلس هنگامی که میخواهند برنامه توسعه را طراحی، تدوین و تصویب کنند، یکی از مهمترین جهاتی که باید مدنظر قرار داده و آن را تصریح کنند، منابعی است که اعتبارات اجرایی را مشخص و تعیین میکند.
این نماینده مجلس گفته «در پیش نویس برنامه هفتم توسعه نیز آموزش، پژوهش و سلامت، بدون پشتوانه مالی و صرفاً به صورت آمال و آرزو آمده است به طور مثال زیرساخت لازم برای آموزش را نداریم اما میخواهیم 20 هزار دانشجوی خارجی در گروه پزشکی اضافه کنیم»
آری، این نوع برنامه نویسی که بدون مشخص کردن منابع مالی است با شکست مواجه خواهد شد. معمولاً دانشجویان خارجی که برای ادامه تحصیل در رشتههای مختلف و از جمله رشته پزشکی به ایران میآیند از کشورهای فقیر و ضعیفی همانند افغانستان، عراق، لبنان و مانند اینها هستند که منبع درآمدی برای کشور ما نیستند و حتی نیاز به کمک و حمایت دارند و لذا باید مشخص شود که هزینههای آنها از چه منابعی میخواهد تأمین شود؟ معمولاً از کشورهای پیشرفته و حتی کشورهای مرفه همانند امارات، کویت، عربستان و امثال اینها دانشجو به ایران نمیآید چرا که در کشور خودشان شاخههای دانشگاهی معتبر اروپایی و آمریکا وجود دارد و به راحتی جذب آنها میشوند، از کشور خود ما نیز برخی جوانان به قصد ادامه تحصیل به کشورهای دیگر میروند و لذا باید همه این مجموعه را با هم دید و در برنامه هفتم توسعه، با نگاهی واقعی به تصویب آن پرداخت تا شاهد تکرار عدم اجرای
70 درصدی برنامه جدید نباشیم.