نظارت بر نمایندگان مجلس

گرچه هر نوع نظارتی اگر انگیزه ملی و ارتقای کیفیت خدمات و جلوگیری از فساد داشته باشد، خوب و مفید است ولی «ساختار» و «کارکرد» گروهی که می‌خواهد این نظارت را اعمال کند بسیار مهم است. ساختار گروه نظارت کننده افرادی هستند که می خواهند ناظر بر اعمال نمایندگان مجلس باشند. به نظر می رسد بهترین ترکیب نظارت این است که نمایندگانی از قوای سه گانه؛ مجریه، قضاییه و مقننه به اضافه نماینده شورای نگهبان، وظیفه اعمال این نظارت را به عهده بگیرند. چرا که یک نماینده به طور عمده با قوه‌مجریه، قضاییه و مقننه در ارتباط دایمی است و بیشتر عملکردش در این سه حوزه تعریف می شود. نظارت شورای نگهبان به تنهایی، محدود به موارد خاص می شود ولی نظارت نمایندگان سه قوه و شورای نگهبان، جامع تر خواهد بود.
ضمن اینکه هیچکدام از این نظارت ها نباید آزادگی و شجاعت نمایندگان را تضعیف کند چرا که یک نماینده ترسو، از همان ابتدای نمایندگی این قدر دست به عصا راه می رود که عملا در بسیاری از حوزه های فعالیت، نمره قابل قبولی نخواهد داشت.
دوم: کارکرد گروه نظارت است. اینکه گروهی که می خواهد نظارت بر نمایندگان مجلس کند دنبال چه اغراضی است و چه اهدافی  را دنبال می کند بسیار مهم است. بعضی مواقع ظاهر نظارت‌ها، قانونی می‌نمایاند ولی  بعدا به مرور زمان به سمت دیگری غیر از اهداف اصلی، هدایت می‌شود. ناظران باید هیچ فرقی بین نمایندگان در اعمال نظارت قائل نباشند. این طور نباشد که نظارت فقط به افراد خاصی محدود شود و بقیه با هماهنگ نشان دادن خود با شورای نگهبان، اعتماد ناظران را جلب کرده و کار خود را بکنند. همچنین نظارت فقط به نگاه سیاسی و بینش افراد دوخته نشود بلکه کلیه اعمال و رفتار آنها را دربرگیرد و این نظارت در جهت تقویت استقلال نماینده باشد نه وابسته کردن او به افکار و اندیشه‌های خاص.
و آخر اینکه مجلس جای احزاب و گروه های مختلفی است و باید باشد و همه افکار قانونی موجود در جامعه باید، سمبل ها و نمونه هایی در مجلس داده باشند و نباید نظارت بر نمایندگان براساس گرایش گروه و حزب آنها، تنظیم شود. به هر حال نظارت خوب است در صورتی که ساختار و کارکرد فراگیر و جامع داشته باشد.