دیرزمانی تاکنون ابزار مهم مبلغان دینی و مذهبی استفاده از منبر و وعظ و خطابه بوده است. آنها با استفاده از مساجد، حسینیه ها و تکایا و تجمع مردم در این مکانها، به اقامه نماز جماعت و ایراد سخنرانی می‌پرداختند و بدین طریق وظیفه اطلاع رسانی مذهبی و آگاه‌سازی دینی را انجام می دادند.
بیشترین حضور مردم در این مکانها در ماه‌های محرم و صفر و رمضان بود. این روش طی سالیان متمادی بوده و هنوز هم ادامه دارد. در نیم قرن گذشته با ظهور ابزارهای سرگرمی و اطلاع رسانی همچون سینما، تلویزیون و اخیرا ماهواره، اینترنت و شبکه های مجازی، بیشتر وقت مردم- خصوصاً نسل جوان- با اینها می گذرد و لذا از حضور در مساجد و حسینیه ها کاسته شده است. این به معنای عدم علاقه به مساجد و برنامه‌های مذهبی نیست؛ بلکه الزامات دنیای جدید به نحوی است که آنها را وابسته به ابزارهای جدید و میخکوب کرده و فرصت حضور در اجتماعات فوق را از آنها سلب می کند، یقیناً زمان که به جلو می رود بر این زرق و برق‌ها و جلوه‌های جذاب تکنولوژی افزوده شده و بر رونق این طرف افزوده شده و از رونق آن طرف کاسته می‌شود. راه حل آن مقابله با تکنولوژی و فناوری‌های جدید نیست بلکه ورود هدفمند و با برنامه‌ریزی جدید به این دنیای جدید است. نمی گوییم باید با روشهای قدیمی و منبرداری و روضه خداحافظی کرد، بلکه تاکید بر این داریم که این روش‌ها «کافی» نیست چراکه بسیاری از مخاطبان را در بر نمی‌گیرد. همچنانکه با پدید آمدن صنعت چاپ و گسترش چاپخانه ها و چاپ و انتشار کتب، روحانیون دست به قلم شدند و بعضی از آنها کتاب‌های خوب و مفید نوشتند و خدمتی که با چاپ کتاب کردند به هیچ وجه قابل مقایسه با منبر و روضه نبود، در زمان جدید هم باید با استفاده صحیح از شبکه های مجازی و اینترنت، پیام خود را منتقل کنند. البته در این فضای جدید، هر پیامی، خریدار ندارد بلکه پیام باید همراه با جذابیت باشد و بتواند مخاطبان را اقناع عقلی و عاطفی کند با سبک و سیاق سابق و روشهای قدیمی و سنتی نمی‌توان در این فضا تاثیرگذار بود. در دنیای مجازی رقبا بسیار قوی و جذابند و بعضاً فریبنده و همه چیز را به چالش می کشند. در این فضا هم باید «خردمند» بود و هم «هنرمند»، هم حرفها را «شنید» و هم حرف خود را «گفت»، فضای مجازی دو طرفه است نه یک طرفه، به اصطلاح «دیالوگ» حاکم است «نه مونولوگ»، فضایی است که «تحمل» می خواهد و سعه صدر، اینکه در قرآن می خوانیم: (رب اشرح لی صدری و یسّرلی امری و احلل عقده من لسانی یفقهوا قولی)، دقیقاً امروز بیشتر از گذشته معنا و مصداق دارد. مبلغان دینی امروز می‌توانند در خانه خود بنشینند و با ده ها، صدها و میلوینها نفر از طریق شبکه های مجازی گفت و گو کنند در غیر اینصورت به تدریج در طی سال های آینده، مخاطبانشان را از دست خواهند داد.