به قلم مدیر مسئول: مهر و محبت با هر کس، ولو دشمنان، آرامش‌بخش و دارای ثمرات شیرینی است و نقطه مقابل آن ستیز و جنگ، حتی برای طرف پیروز، پس از گذشت مدتی، رنج و حرمان و پشیمانی به بار می‌آورد.
دو لیوان از جنس چینی اگر محکم به هم کوبیده شوند؛ یا هر دو می‌شکنند یا یکی می‌شکند و دیگری ترک برمی‌دارد. گروه‌ها و مجامع انسانی نیز از همین قانون تبعیت می‌کنند اگر با هم در مسیر تضاد و تخاصم قرار گیرند، هر دو طرف بازنده شده و آسیب می‌بینند. اینکه می‌گویند در جنگ، حلوا پخش نمی‌کنند یعنی در تولید و بازتولید جنگ، شیرینی و مهر و محبت به کسی نمی‌رسد؛ بلکه کینه و نفرت، قلوب همگان را نشانه می‌گیرد.
مردم شهرستان کازرون و بخش‌های مختلف آن هزاران سال است به‌مثابه اعضای یک خانواده در کنار هم دوستانه و برادرانه زیست کرده‌اند. اگر چیزی داشته‌اند با هم دریک سفره مشترک استفاده کرده و اگر نداشته‌اند، با هم در نداری، ساخته و سوخته‌اند. این‌طور نیست که مرکز شهر در عمران و آبادانی، فاصله زیادی با شهرها و روستاهای اطرافش داشته باشد.
با گذشت حدود 40 سال از پیروزی انقلاب اسلامی، از مرکز شهر دو نماینده به مجلس شورای اسلامی راه یافتند (مرحوم طاهری و آقای باقری‌نژاد) و 12 سال نمایندگی شهرستان در اختیار آنان بود و از سایر بخش‌ها پنج نماینده (آقایان مهبودی، نوذری، محمدصادقی، دهقان ناصرآبادی و اینک رضازاده) به نمایندگی از کل شهرستان، 26 سال این سمت را عهده‌دار بوده، سپس توسط آنها و بعضا با هماهنگی با ائمه جمعه، فرمانداران و سایر رؤسای ادارات به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم انتخاب و به مسئولیت‌های مختلف شهرستان گمارده شدند. اگر شهرستان کازرون تبدیل به بهشت یا جهنم شده، این سلسله مسئولان، علت‌العلل آن بوده‌اند (با سهم کم وزیاد)؛ پس هیچ‌کس نباید مشکل را از«مردم» بداند. مردم مرکز شهر و بخش‌ها و روستاهای اطراف، فقط«انتخاب‌گر» بوده‌اند وعملکرد خوب یا بد این 38 سال ، نتیجه انتخاب خودشان و عوامل ذی نفوذ بوده است.
اگر همگان، امروز احساس می‌کنند که شهرستان، پیشرفت نداشته بلکه از شهرستان‌های هم‌سن به‌شدت عقب است، مقصر نه مردم مرکزِ شهرند و نه اهالی حومه.
نمی‌خواهیم در مورد عملکرد نمایندگان در این 38 سال قضاوت کنیم، آن را به عهده خود مردم می‌گذاریم «تا وزن خدمت هر کدام را، خودشان بسنجند»؛ ولی آنچه برای همه مردم شهرستان حیاتی است اینکه به جان هم نیفتند و ابزار دست و مورد سوءاستفاده دیگران قرار نگیرند. همگی در خلوت بنشینند و با در نظر گرفتن خداوند و قاضی قرار دادن وجدان خود، علت این عقب‌ماندگی‌ها را کشف کنند.
آنچه مسلم است مردمانی که سالیان طولانی با همدردی و همدلی و رفاقت، روزگار را سپری کرده‌اند، نباید نسبت به هم ترشرویی کنند. اگر خدای‌ناکرده، اهالی چنارشاهیجان در مصاف و جبهه مقابل مردم کازرون و دیگر بخش‌ها قرار گیرند به‌جز خسارت‌های عظیم و غیرقابل‌جبران جانی و مالی به نتیجه دیگری نخواهند رسید.
جان انسان‌ها، از همه چیز، ارزشمندتر است. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: همه جهان خلقت را برای انسان آفریدیم. یعنی اگر انسان نباشد بقیه نظام خلقت نیز فاقد ارزش است. جان انسان‌ها نه با خاک کازرون و چنارشاهیجان، نه با جغرافیای ایران و کره زمین و نه با چیز دیگری قابل‌مقایسه، معامله و معاوضه است. حتی دین با همه عظمتش، زمانی معنا پیدا می‌کند که «انسان» وجود داشته باشد، به همین خاطر خداوند فقط با خلقت انسان‌ها، به خودش تبریک گفت نه با خلقت کل نظام هستی.
پس بیاییم دست برادری و مهر و محبت به هم بدهیم و از هرگونه سوءظن، اهانت، قضاوت منفی و بدرفتاری بپرهیزیم که قلب انسان‌ها، مهد و گهواره عشق است و از دشمنی و نفرت بیزار.
کلام آخر، همان کلام اول است که: دستی که به مهر باز شود، پشیمانی ندارد. سلام و برکات خداوند در این ماه مبارک رمضان بر همه عزیزان و جگرگوشه‌های نقطه‌به‌نقطه این شهرستان سربلند.