هر ابزاری که بتواند «اندیشهی»انسان را به «پرواز»درآورد، مقدس است. زمانی انسان، قدیس می شود که اندیشه اش قداست یابد. هیچگاه «بد اندیشان»ردای قداست نمی پوشند، اگر هم به ناحق بر خود بپوشانند، دیر یا زود، جامعه آن را باور نمی کند و در پس زمینه ی ذهن خود، آن را به بایگانی تاریخ می سپارد.
پرواز اندیشه؛ چه تعبیر زیبایی! با چه ابزاری؟ کتاب، مطبوعات، قلم، دنیای حقیقی یا مجازی؟ فرقی ندارد مهم این است که این ابزار بتوانند «اندیشه را به پرواز درآورند»
زمانی ما در کار فرهنگی خود موفقیم که با هر «خواندنی»، «طلوعی» در درون خود حس کنیم. یعنی پدیدار نو و جدیدی را در زوایای ذهن خود بیابیم . با این «طلوع درونی» باید یا مشکلی از مشکلات خودمان و دیگران را بگشاییم، یا بر داناییِ معطوف به گسترشِ جهان بینیِ خود بیفزاییم، یا راه جدیدی بر خلقِ خدا باز کنیم، یا معنا و مفهوم و طرح تازه ای در بسترِ زندگی فردی و اجتماعی دراندازیم، یا نگاه مان نسبت به دیروز بهتر، زیباتر و روشن تر شده باشد، یا از اخلاق و رفتارمان لذت بیشتر ببریم و ببرند، یا...
اگر خداوند به خاطر خلقت انسان به خودش تبریک می گوید، حتما در آن اسرار و رموز بسیاری نهفته است که انسان نتوانسته به همه آن اسرار پی ببرد. آنچه امروز، ما به عنوان زندگی به آن چسبیده ایم و به آن دلخوشیم، «یکی» از «هزاران» کمالات و زیبایی های ما نیست. ما زیباتر، عالی تر و شیرین تر از آنچه که زندگی می کنیم می توانیم باشیم، اما چه کنیم که دانایی اش را نداریم. شاید مسیرمان اشتباه است، شاید سمت و سو و شتابِ پروازِ اندیشه مان صحیح نیست، شاید در مسیرِ شدن، سرگرم امور فرعی شده ایم، شاید سردرگم و حیرانیم، شاید هم ظرفیت رسیدن به زیبایی وسیع تر و شیرینی لذیذتر را در خود ایجاد نکرده ایم و شاید....
کتاب و مطبوعات باید مقداری از این شایدها را روشن کند، پرده از زیبایی ها را بردارد، اندیشه ها را پرواز دهد، دلخوشی های بین راه را کم رنگ کند تا نوبت به بالاترین ها برسد. البته قفل و زنجیرهایی که به پاهای ما بسته شده، زیاد است ولی باید آن ها را گشود. بسیاری از عُلقه ها، احساس ها، وابستگی ها، ترس ها، منافع مادی وغیره، اندیشه ها را به زنجیر می کشند اما باید راه نجاتی یافت. خداوند به همین خاطر انسان را ستوده است. همه باید دست به قلم شوند، هرکسی باید در این مسیر سنگین، مسئولیتی برای خود تعیین و تعریف کند.
مطبوعات برخلاف کتاب، متعلق به یک یا چند نویسنده نیست بلکه نویسندگان آن همه مردمند، اگر همگان، یافته های فکری خود را در این سفره جمعی بریزند، خورشیدِ دانایی در جامعه طلوع می کند و با آهنگی دلنشین به سویی که باید، حرکت خواهیم کرد...
روزنامه طلوع، ذره ای است از آن همه تشعشع خورشید دانایی جمعی، اگر همه در آن جایگاهی داشته باشیم، یقینا این ذرّه به پرتو و بیشتر و بیشتراز آن، تبدیل خواهد شد و هر طلوعی، طلوع دیگری را در خود خواهد آفرید.
ما زمینه را فراهم می آوریم بقیه به عهده شماست. بر ما خرده نگیرید که محتوا چنین است و چنان باید باشد، محتوا متعلق به شماست و قلم همگان، محتوای مطبوعات را تعیین می کند.
به یاری خداوند لوح و قلم، تلاش می کنیم که با هر طلوعِ خورشید، «طلوع»را در دست های پر مهر شما بگذاریم و انتشار « به روزِ» آن را عملیاتی کنیم.
همانگونه که اینک ملاحظه می فرمایید با هزینه فوق العاده، تلاش کرده ایم تمام صفحات را رنگی و چشم نواز تقدیم کنیم. طراحی سرصفحات و ستون بندی ها را جدید کرده ایم، از چند شماره قبل به صورت آزمایشی به سمت اینفوگرافیک روی آوردیم، سعی می کنیم با سرمقاله، یادداشت روز، و بعضا با تحلیل اخبار مهم به عمق آگاهی بخشی بیفزاییم، در برخی شماره ها مسایل روز را در قالب مصاحبه و گزارش به تصویر خواهیم کشید. تعداد صفحات را از 8 تا 20 صفحه بنا به شرایط تغییر خواهیم داد، البته معتقدیم گاهی در یک صفحه می توان کار چندین صفحه را کرد.
ویژه نامه های شهرستان ها را در صورت استقبال مردم هر شهرستان، بیشتر از سابق، منتشر خواهیم کرد، از تصویر جهت نیل به پرسشگریِ بیشتر، بهره خواهیم گرفت. ستون «یک حرف» را احیا خواهیم کرد. تمایل داریم ستون «نقد» داشته باشیم تا ببینیم چقدر ظرفیت موجود می تواند ما را همراهی کند. چند برنامه دیگر نیز تحت مطالعه داریم که به یاری خداوند همه ی طرح ها به تدریج و گام به گام و صد البته با مشارکت شما عملی خواهد شد.
چشم مان به الطاف الهی و حمایت همه جانبه شماست. و اخر دعوانا ان الحمدلله رب العالمین.