بعضی مواقع بد دفاع کردن از دین، به مراتب بدتر از دشمنی با دین است. امروز هم در داخل کشور ما و هم در خارج از کشور، بعضی که خود را مدافع دین می نامند، اعمال و رفتار و سخنانی از خود بروز می دهند که موجب دوری مردم از دین می شود. اینها چه شیعه باشند و چه سنی، فرقی نمی کند؛ هر دو به اساس دین اسلامی ضربه می زنند. اینکه در بین گناهان کدامیک بدتر است، شارع مقدس گناهان کبیره و صغیره را مشخص کرده و برخی از احادیث و روایات از زبان معصومین درجه گناهان را به صورت مصداقی بیان داشته اند. مثلا ربا از گناه کبیره زنا با محارم بدتر است و این نشان می دهد که گناه ربا که جنبه اقتصادی دارد، به مراتب از زشت ترین گناه اخلاقی، بدتر است.گناهان هر کدام آثاری از جنبه فردی یا اجتماعی دارند ولی برخی از آنها گویای نوعی تضییع حق الناس است که هر چه نسبت فراگیری آن به کل جمعیت یک کشور بیشتر باشد، آن گناه بزرگتر و بدتر است. مثلا کسی که اختلاس کرده و به بیت المال مسلمین دست درازی می کند، در ریال به ریال این پول، تک تک مردم صاحب حق هستند. فردی که اختلاس می کند حقوق همه مردم اعم از یتیم و بیوه و فقیر و مریض و نیازمند و غنی را مورد تجاوز قرار می دهد و مدیون همه مردم - بدون استثناء - می شود.حال این گناه با کدام گناه دیگر قابل مقایسه است؟ حوزه کدام گناه از آن وسیع تر است؟ اگر ربا هم از نظر قرآن، جنگ با خدا و رسول است، چون حوزه اقتصادی آن، تمام جامعه را در بر می گیرد و پیامد آن بر اخلاق و اعتقادات مردم اثر منفی و مخرب می گذارد.امروز هر کس بلندگو و تریبونی در اختیار دارد، باید با دقت تمام مواظب باشد سخنانی به اسلام نسبت ندهد که موجب وهن دین شود. باید به عقل، بیشتر از احساسات میدان داد که: کلما حکم به الشرع حکم به العقل و کلما حکم به العقل حکم به الشرع. « هر آنچه که شرع مقدس، حکم کند مورد تایید عقل است و هر آنچه که عقل به آن حکم کند، مورد تایید شرع است». چرا سخنانی بگوییم که هیچ بُن مایه عقلی و شرعی ندارد؟ دقت کنیم که دفاع از اسلام باید به زیباترین شکل، با استوارترین منطق و با شیواترین استدلال همراه باشد تا همه مردم جهان را شیفته آن کنیم و نقشه دشمنان را که رواج دین گریزی است، خنثی سازیم.