روز قلم و وظیفه مردم، نخبگان و حکومت

در تقویم رسمی ایران 14 تیرماه، روز قلم نامگذاری شده است. به پیشنهاد انجمن قلم ایران و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال 1381 این روز به نام روز قلم به ثبت رسید تا سمبلی باشد برای نشان دادن احترام و توجه مردم ایران به قلم و جایگاه آن. اگر در یک جامعه، قلم بخواهد رشد کند چه کار باید کرد؟ مردم چه کار باید بکنند؟ نخبگان چه وظیفه ای در این راستا دارند؟ حکومت چه کار باید بکند؟
گاهی در نوشته هایمان دچار تعارف می شویم، گاهی ملاحظه کاری می کنیم، زمانی مثلا  تند می نویسیم، گاهی انصاف و ادب را قربانی می کنیم و زمانی با آزادگی و ادب، آنچه را باید بنویسیم، می نویسیم.
اینکه مردم چه کار باید بکنند، تفکیک کردن سره از ناسره است. قلم بدستان آزاده و مودب را پشتیبانی کرده و آثار آنها را بخوانند و به دیگران معرفی کنند، در کوچه و خیابان و محل کار از مطالبی که خوانده اند، بگویند و در ترویج و اشاعه آثار اهل قلم به یک نهضت عمومی روی بیاورند.
امروز چه در دنیای مجازی و چه در عالم واقعی، قلم و نوشته‌ها هستند که جامعه را هدایت می کنند، همه باید در این اقیانوس دانایی و آگاهی بخش، سهم خود را بدانند و با غربال آثار اهل قلم، بهترین، قویترین و عمیق ترین آگاهی ها را بدست آورده و سخاوتمندانه در اختیار دیگران قرار دهند. وقت خود را صرف نوشتن مطالب بی ارزش و کم ارزش در فضای مجازی و مکتوب نکنند بلکه به توسعه افکار و اندیشه های خود و دیگران همت گمارند.
نخبگان ما نیز باید بدانند چه چیزی از قلم شان تراوش می کند، اثرگذاری هدفمند آن را مدّنظر داشته باشند. ببینند خروجی نوشته‌هایشان، بر جامعه چه تاثیری دارد و قافله انسانها را به کدام سمت می برد.
نخبگان ما باید ابتدا برای خود تعریف کنند که «مدینه فاضله ی» آنها چیست و چگونه می خواهند مردم را به سمت آن رهنمون شوند.
در این عرصه، قلم باید مقدس بماند و با هیچ متاع دنیوی معامله نشود.امّا وظیفه حکومت در برابر قلم چیست؟حکومتِ رشید و مقتدر، همه زمینه‌ها و ابزار و امکانات را برای رشد و توسعه قلم فراهم می کند و هیچگاه اهل قلم را رقیب خود
نمی داند بلکه آنها را ارج و قدر می نهد و بر بلندای بام جامعه،
می نشاند.
پهنای افکار مردم به اندازه ای وسیع است که آثار قلمی متفاوت و متضادی از آن بیرون می جهد و صواب و خطا بر سینه آن جاری می شود امّا همین تضارب آرا و نظرات است که همه را به «اندیشیدن» و «بازاندیشیدن» وامیدارد. طبیعی است که در این گستره وسیع، تلخی و شیرینی هایی خودنمایی می کند که حکومت باید از دل آنها، زمینه رشد کمالات را فراهم آورد. رنسانس نشان داد که حکومت‌هایی که براساس آزادی قلم استوار باشند ماندنی‌تر و قدرتمند ترند. به نفع هر حکومتی است که با طیف افکار و اندیشه‌ها و اهل قلم، همنوا و همراه شود تا همه او را بخواهند و برای ماندگاری اش، تولید فضل و علم و حیات کنند. اینجاست که مداد علما از خون شهدا افضل است.
روز قلم، برهمگان مبارک باد.