مدیرکل حفاظت محیطزیست استان فارس در سمینار آموزشی «احتراق و محیط زیست» گفت: با روند کنونی تخریب جنگلها و مراتع در 60 سال آینده چیزی بهنام جنگل در ایران نخواهیم داشت.
به گزارش دریافتی روزنامه طلوع، دکتر ولوی با اشاره به اینکه آلایندههای زیست محیط رو به افزایش است، بیان کرد: افزایش میزان دیاکسید کربن سبب بالا رفتن درجه حرارت کره زمین شده و این عامل بروز خطرات زیستمحیطی است چراکه جنگلها دیگر قادر به تصفیه این میزان دیاکسید کربن نیستند.
وی همچنین بیان داشت: تغییر کاربری جنگلها و مراتع، آتشسوزی، عدم وجود فرهنگ گردشگری، برداشت بسیار چوب از جنگلها، تغییر الگوهای بارش باران همگی عواملی بوده که سبب نابودی جنگلها شده است.
مدیرکل حفاظت محیطزیست استان فارس در ادامه ابراز امیدواری کرد با برگزاری این نشستها و فرهنگسازی بسترهایی برای حفاظ از محیطزیست فراهم شود چراکه عامل اصلی تخریب جنگلها انسان است و بهیقین این رفتارها از سر جهل و ناآگاهی صورت میگیرد.
مدیرکل دفتر مشارکتهای مردمی سازمان محیطزیست نیز در حاشیه سمینار آموزشی احتراق و محیطزیست که در تالار بوستان آزادی شیراز برگزار شد، در جمع مسئولان و آتشنشانها اظهار داشت: تا بهحال در تاریخ ایران سابقه نداشته است که همزمان دریاچههای ارومیه، بختگان، مهارلو، ارژنگ، طشک، پریشان، پوزک، هامون، جازموریان، خشک شده باشند و چیزی از آلماگل، آجی گل، آلاگل نمانده باشد، همزمان گمیشان 1.5 کیلومتر عقبنشینی کرده و تالاب انزلی فقط عمقی حدود نیم متر داشته باشد.
محمد درویش با اشاره به روند خشکسالیهای اخیر کشورمان اضافه کرد: البته روند خشکسالیهای کشورمان تا حدودی روندی جهانی است اما با عدم مدیریت صحیح و فقدان فرهنگسازی در حال گسترش این روند هستیم.
او تصریح کرد: بسیاری از پروژههای راهسازی و ساختمانسازی از عوامل اصلی تخریب محیطزیست بوده و این هزینهای است که سالانه ما از جیب خود برای تخریب محیطزیست میدهیم.
درویش ادامه داد: تربیت افراد آگاه، عدمتغییر کاربری جنگلها و مراتع، کمک به تأسیس مدارس طبیعت، فرهنگسازی، زندگی سالم و بدون آلایندههای طبیعی، صرفهجویی و تقدیر از فعالان محیطزیست عواملی است که میتواند این روند را تغییر دهد.
تحلیل خبر فوق
مردم چگونه می توانند مانع نابودی جنگل ها شوند؟ هر کس باید این سوال را از خود بپرسد که سهم من در حفظ محیط زیست، جنگل ها، مراتع و اکوسیستم چیست؟ و اگر فردی وظیفه خود را انجام نداد و در مقابل، به نابودی و تخریب آنها پرداخت، جامعه باید در قبال آن، چه عکس العملی نشان دهد؟ با توجه به خشکسالی های اخیر و افزایش آلودگی ها و آلاینده ها در محیط و بالا رفتن میزان و انواع سرطان ها، همه ما به جدّ در معرض نابودی تدریجی هستیم.
افزایش سرب، دی اکسید کربن، گرد و خاک و آلودگی آب و هوا و محیط زیست ما، پیام بسیار بد و خطرناکی دارد. روز به روز بر انواع بیماری ها افزوده می شود که ریشه بسیاری از آنها در آلودگی آب، غذا، هوا و محیط زیست است و دائما توسط کارشناسان مختلف، هشدار داده می شود امّا اکثر مردم نسبت به این مرگِ خاموش و آرام، غافلند. برای رسیدن به این باور که همگی در خطریم باید همه به آموزش یکدیگر روی آورند و با پیام و تذکرات
پی در پی، جلوی آتش سوزی جنگل ها، آلودگی ماشین ها، آلوده کردن آب ومحیط، آغشته شدن موادغذایی به مواد شیمیایی و... گرفته شود تا از این مرحله بحران به سلامت عبور کنیم و باران و رحمت الهی بر ما سرازیر شود.