حاکمیت پول

در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، همه مردم به یاد می آورند که چگونه ارزشهای انسانی و اخلاقی جایگزین ارزشهای تشریفاتی و انحرافی شد. قبل از پیروزی انقلاب، هرکس پول و پارتی و تجملات بیشتر داشت، معروف می شد و خود را درصدر شهرستان، استان و کشور می دید. کدخدایان و خوانین و ثروتمندان در ارتباط تنگاتنگ با عوامل حکومت، در روستاها و شهرها میدان داری می کردند و با تشکیل طبقه ای فرامردمی، بر همه چیز چنگ می انداختند. با پیروزی انقلاب مردم، همه این طبقات و ارتباطات ناسالم در هم شکسته شد و جامعه‌ی بعد از انقلاب، مسیر معکوس را برگزید. لذا ساده زیستی، دوری از اشرافیت و تجملات، مخالفت با پول پرستی و پارتی، حاکمیت ایثار و فداکاری و مردم مداری و... ارزش یافت و جای ارزشهای قبلی را گرفت. تا دهه اول انقلاب تقریباً همین جوّ حاکم بود ولی به مرور زمان اوضاع تغییرکرد و دوباره ارزشهای گذشته، زنده شد ولی این بار، خصوصاً در دهه گذشته، همه ضد ارزشها با قالبی جدید خود را نشان دادند. دوباره حاکمیت پول، خود را نشان داد. پولداران طماع برخی از صاحب‌منصبان را به باغ ها و منازل خود بردند و در انتخابات‌های مختلف هزینه‌ها میلیاردی کردند. اینها برخی از نمایندگان را خریدند و بعضی از صاحب‌منصبان بانفوذ را در سیطره خود درآوردند. اینکه در پشت پرده با اقتصاد این کشور چه کردند، بر همگان روشن است و فشار آن بر طبقات متوسط و ضعیف ملموس است. فرق حاکمیت پول در غرب و شرق این است که در غرب اگر سرمایه‌داران حکومت می‌کنند حداقل پول آنها در پیشرفت و عمران و آبادی کشورهایشان تأثیر مثبت دارد ولی بعضاً پولداران و سرمایه داران ما، به منافع شخصی خود بیشتر از منافع ملی می اندیشند. اینان اگر با برخی از مدیران و مسئولان پیوند بخورند، نه به جهت خدمت به جامعه بلکه به نیت سوءاستفاده از آنان خواهد بود چرا که این افراد، نه تفکر توسعه یافته سرمایه داران غربی در جهت پیشرفت کشور دارند، نه نیت خالصانه خدمت به مردم دارند و نه هدفشان خدمت به نظام و انقلاب است.
باید حساب برخی سرمایه داران کارآفرین و تولیدکننده که به فکر مردم و کشور هستند و سرمایه خود را در مسیر پیشرفت و توسعه کشور می گذارند، از این افراد دلالِ زالوصفت جدا کرد. همچنین حساب خیرانِ سخاوتمندِ دلسوز نیز که سابقه درخشانی دارند از افرادی که با شرکت در چند کارخیر، اهداف دیگری را دنبال می کنند، باید متمایز ساخت.
به هرحال حاکمیت باید از آنِ انسانیت، دانایی، مردم مداری، ارزشهای اخلاقی و اعتقادی و نجات کشور از مشکلات باشد نه حاکمیت پول.