بهترین عمل، عمل اختیاری، آزادانه و آگاهانه است. همانطور که دادستان تهران گفته اند:«نمی توان برای همه افراد و خانواده ها مأمور گذاشت.» حتی اگر می شد چنین کاری کرد باز اعمالی که با زور و فشار همراه باشد، هیچ ارزشی ندارد. باید افراد جامعه به این باور برسند که چه اعمال و رفتاری به خیر و صلاح آنان است سپس از روی اراده و اختیار آنها را انجام دهند یا از آنها دوری گزینند. عفاف و حجاب که یکی از این موارد است باید در وجود افراد نهادینه شود. خانمی که در آمریکا و اروپا بنا به میل و خواست و اعتقاد خود، حجاب را بر برهنگی ترجیح می دهد، گزینش ارزشمندی را در زندگی خود رقم زده است. این حجاب نیاز به پلیس و مأمور ندارد.
در افغانستان در زمان حکومت طالبان با جوّ پلیسی زنان را مجبور می کردند که تمام بدن و حتی صورت و چهره خود را بپوشند در غیر این صورت شلاق می خوردند، این روش چه نتیجه ای داد؟
اگر در جامعه ما کسانی بتوانند راه حل هایی ارائه دهند که زنان و دختران با اعتقاد و داوطلبانه، حجاب کامل را بپذیرند، کاری ارزشمند کرده اند و انعکاس آن دلپذیر و دلنشین خواهد بود.
بعضی می گویند اگر زنان آزادانه و داوطلبانه و براساس اعتقاد حجاب و عفاف را قبول نکردند آیا می توان با زور و فشار به آنان تحمیل کرد؟ پاسخ این است که برای تجزیه و تحلیل و یافتن راهکار مناسب در این زمینه، باید کارشناسان دینی و علوم تربیتی و روانشناسی و غیره تمام ابعاد آن را بررسی کرده و به مراجع تقلید نظرات و پیشنهادهای خود را منعکس کنند و نهایتاً آنان به گونه‌ای که به اصلاح واقعی جامعه منجر شود، نظرات خود را بیان کنند.
آری، در برخورد با مسائل اجتماعی و اعتقادی، باید بسیار ظریف و با تدبیر و تأمل برخورد کرد تا نتیجه معکوس ندهد.