بدیهی است که در عالَم سیاست، هر لحظه مشکلی رخ می نمایاند و به شکل کشوری، منطقه ای و یا بین المللی خود را نشان می دهد. این رخدادها از منظر انسانهای کهنه کار سیاسی، امری عادی است ولی آنچه مهم است این است که با استادی و حلم و علم باید با آنها مواجه شد و با سرپنجه تدبیر، آنها را حل کرد. کار سیاستمداران، لحظه به لحظه، باز کردن گره هایی است که دیگران بسته اند. هر گونه عجله و دستپاچگی در ارائه راه حل و احساساتی برخورد کردن، همان است که رقیب می خواهد و بدین طریق او می تواند به اهداف خود نایل شود. امروز ما با تمدید تحریم های سنای آمریکا مواجه شده ایم و فردا و فرداها با مسایل دیگر مواجه خواهیم شد و هیچکدام آخرین بحران آفرینی در سیاست خارجی نخواهند بود. به نظر می‌رسد چون برجام فقط تعهد بین ایران و آمریکا نیست بلکه تعهد جامعه بین‌المللی است افرادی که سخن از نقض و زیر پا گذاشتن آن می رانند یا کودکانه فکر می کنند و چیزی از سیاست بین المللی بلد نیستند و یا اینکه خدای نخواسته به عمد یا غیرعمد، همسو با دشمنان ملت ایران، تمایل به ایجاد تنش بین ایران و جامعه بین المللی را دارند و می خواهند بهانه به دست آنان دهند. هر انسان فهیمی می داند اگر در یک قرارداد بین المللی، یکی از طرف‌های قرارداد، برخلاف تعهد جمعی عمل کرد، خود را بی اعتبار کرده است و دیگران میثاق شکنی او را به حساب خودش خواهند گذاشت و براصل قرارداد خدشه ای وارد نخواهد آمد. لذا بهترین برخورد با طرح تمدید تحریم های ایران توسط سنای آمریکا، همراهی با دیگر کشورهای 1+5 و متحد کردن آنها علیه این تصمیم آمریکاست. این حرکت سنای آمریکا به نفع مردم ایران خواهد بود چرا که ایران بر پیمان بین‌المللی خود پایبند بوده و مسیر قانونی را طی می کند.
ضمناً از نظر اقتصادی آمریکایی ها نمی‌توانند سایر کشورهای دیگر جهان را علیه ما بسیج کنند و لذا همانند قبل از تصویب برجام، اجماع جهانی در تحریم‌ها علیه ما صورت نخواهد گرفت و آمریکا دیر یا زود مجبور به تجدیدنظر در تصمیم خود خواهد بود، چون بیش از ایران، شرکتهای آمریکایی از مناسبات و مراودات اقتصادی با ایران محروم و متضرر خواهند شد.
پس به هوش باشیم که تندروهای داخل کشورمان با سرنوشت کشور بازی نکنند و به آشوب آفرینی بین المللی علیه ایران روی نیاورند.