همانگونه که مردم برای سنجش عیار هر چیزی، ملاک و معیارهایی دارند و با تکیه بر آنها به اعتبارسنجی آن بر می آیند، برای سنجش مقبولیت و محبوبیت یک فرد هم، هرکس مقیاسی دارد و رفتار، روابط، عملکرد، کارنامه و حیات و زندگی او را به وسیله آن ملاک ها ارزیابی کرده و به رد و قبول آن می پردازد.
در کشور ما نیز مردمانی با ادیان، مذاهب، قومیت‌ها، زبان‌ها و طبقات اجتماعی و اقتصادی مختلف زندگی می کنند و هرکدام قضاوت های مخصوص به خود را دارند. زمانی که گرایش سیاسی، حزبی و گروهی هم به آن افزوده شود، سخت گیری در نمره قبولی، بیشتر و شدیدتر می شود.
معمولا سیاسیون و سیاستمداران در بین این همه ملاک ها و معیارهای سنجش، به ندرت می توانند به مقبولیت عام برسند. چون به دست آوردن رضایت مردم، کار بسیار سخت و پیچیده ای است. تنها چیزی که می تواند نمره سیاستمداران را به سمت 20 سوق دهد فقط و فقط یک عامل و آن هم «رضایت مردم» است. اما چگونه می توان رضایت مردم را جلب کرد؟ سوالی است هم سهل و هم ممتنع! در گذر زمان و در طول دوران حیات سیاسی سیاستمداران، معمولا فراز و نشیب ها، پیروزی و شکست ها، تلخی و شیرینی ها، کامیابی و ناکامی های فراوان رخ می‌دهد و شاید در هر مرحله، مردم به آنها نمره منفی و یا مثبت دهند اما مهمترین بخش زندگی آنها، قسمت پایانی عمر و زندگی آنهاست که با تصحیح و جبران گذشته و جلب رضایت مردم، پرونده آنها برای همیشه بسته می شود. هیچ سیاستمداری نیست که ادعا کند اشتباهاتی در طول دوران زندگی خود نداشته است، همه اشتباه دارند؛ کم یا زیاد، کوچک یا بزرگ، کم خسارت یا پر خسارت، اما آنچه مهم است شهامت و شجاعت اقرار و اعتراف به اشتباهات خود و عزم جزم بر جبران آنهاست. یک سیاستمدار باید دائما فاصله خود را با مردم کم کند و از خواسته‌های آنها فاصله نگیرد. در پیش گرفتن مشی صداقت و راستگویی با مردم، تلاش در جهت احقاق حقوق آنها، عدالت گستری، اعطای آزادی، صلح طلبی، ایجاد اعتماد و اطمینان؛ به وجود آوردن نشاط و سلامت اجتماعی، رفع مشکلات مردم، ایجاد بستر توسعه و پیشرفت کشور، ایستادگی در برابر ظلم و تبعیض و فساد، شنیدن سخنان مردم و... همه و همه می تواند یک سیاستمدار را مقبول و محبوب کند.
آنچه باعث شد آیت الله هاشمی رفسنجانی در سال‌های پایانی عمر و حیاتش، مورد استقبال و اشتیاق مردم، بیش از گذشته، قرار گیرد و مردم او را در مراسم تشییع جنازه بدرقه با عظمت کنند، رویکردی بود که میانگین ملاک ها و معیارهای فوق را نشان می داد و بر نمره او در جلب رضایت مردم می افزود.
این سیر و سلوک سیاسی باید چراغ راه و درس عبرتی باشد برای همه سیاستمداران و کارگزاران حکومت که پیوسته در جهت جلب رضایت مردم گام بردارند و خداوند را حاضر و ناظر بر این رضایتمندی بدانند تا عاقبت خوب و نیکویی برای خود رقم زنند.