همه گروه های سیاسی داخل کشور باید برای «حفظ منافع ملی» به فهم مشترک برسند. برای رسیدن به فهم مشترک راهی وجود دارد و آن اینکه رخدادها و موضوعات مهمی که در مقاطع مختلف روی می دهد را با هم درمیان بگذارند و پیرامون دفاع از آن با یکدیگر هم پیمان شوند.
مثلاً موضوعاتی همچون برجام، مبارزه با فساد، نحوه اجرای انتخابات، ایجاد امنیت در کشور، ایجاد اشتغال، مبارزه با فقر، تامین عدالت و آزادی و... هرکدام با سرنوشت کشور پیوند خورده است و با منافع ملی ارتباط تنگاتنگ دارد. خوب است جناح ها و گروه‌های سیاسی پیرامون چنین موضوعاتی با تشکیل کمیته مشترک و بحث و تبادل نظر به «فهم مشترک و موضع گیری واحد» برسند تا در دعواها و اختلافات گروهی، مردم و کشور آسیب نبینند.
آنها باید حساب چند چیز را از هم جدا کنند. یکی اینکه همه بپذیرند که همه انسانها دارای نظر و دیدگاه واحد نیستند و لذا طبیعی است که هر حزب و گروه و حتی هر فردی، دیدگاه و تحلیل مخصوص به خود را داشته باشند و همه آزادند که عقاید و دیدگاه های خود را بیان کنند تا جامعه آزادانه بتواند از بین همه نظرات، آنچه را می‌خواهد، انتخاب و گزینش کند. هیچ گروهی خود را حق مطلق نداند و برای رقبای خود، محدودیت ایجاد نکند. همه حق انتخاب کردن و انتخاب شدن توسط مردم را داشته باشند این حقوق اولیه هر ایرانی است و هیچ فرد و گروهی را از حقوقش محروم نکرده و به آنها ظلم نکنند. همه بتوانند به صورت مساوی و عادلانه، رسانه داشته باشند، از رسانه های ملی استفاده کنند، نامزد انتخابات ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی، مجلس خبرگان و شوراهای شهر و روستا شوند و در معرض آرای مردم قرار گیرند، آزادی بیان، آزادی احزاب، آزادی انتخاب شدن و انتخاب کردن برای همه مساوی و برابر باشد.
اگر این نکات که زیربنایی است به خوبی رعایت شود، زمینه برای «فهم مشترک پیرامون منافع ملی» با سهولت بیشتر فراهم خواهد شد و کشور و مردم آسیب نخواهند دید. به نظر می رسد نیاز به یک بازنگری کلی در این امور برای کشور، ضروری است و با توجه به اوضاع حساس جهانی و شرایط داخلی، فوریت آن جهت رسیدن به یک میثاق جدید ملی، امری عقلانی است.