توانمندی سیاستمداران، در لابلای سخنان شان نمودار می شود. گاهی یک سیاستمدار با یک جمله هوشمندانه، بزرگترین پیروزی را برای ملتش رقم می‌زند و گاهی با جمله‌ای نسنجیده، بزرگترین ضربه به کشورش وارد می آورد که خسارت های آن تا سالها ادامه خواهد یافت. دنیای دیپلماسی، دنیای بسیار ظریف، پیچیده و تو در تو است. در این فضا، رقبا و مخالفین سعی می کنند به چند طریق طرف مقابل را در شرایط تصمیم گیری سخت قرار دهند؛ یکی از این روشها بازی کردن با اعصاب رقیب و وادار کردن او به سخنان و تصمیمات احساساتی و فوری است. مثلاً ترامپ می گوید معاهده برجام را پاره می کنم تا با احساسات ما بازی کند و ما عکس‌العملی مشابه نشان دهیم به نحوی که سایر کشورهای جهان نپسندند و سپس به نفع خود نتیجه گیری کند. اگر ترامپ حرفی خلاف موازین بین المللی بزند سیاستمداران ما باید هوشمندانه و عالمانه، بر مبانی قانونی و حقوقی برجام تاکید کنند و او را در مقابل قانون و نهادهای قانونی جهانی و کشورهای امضا کننده برجام قرار دهند.
در این صورت ما با قدرت متراکم شده همه نهادهای جهانی حمایت خواهیم شد و طرف مقابل را خلع سلاح خواهیم کرد. نکته قابل‌تامل این است که اگر سخنان یا اقدامات تندی از طرف رقیب مطرح شد، لازم نیست ما بلافاصله عصبانی شویم و پاسخ دهیم، بلکه باید دنبال پاشنه آشیل او بگردیم و با موضع‌گیری هوشمندانه، مسابقه دیپلماسی را به نفع خودمان به پایان برسانیم.
گاهی رقیب از راه دیگری وارد می شود که خطرناکتر است و آن اینکه با توسل به نهادهای قانونی بین‌المللی سعی می‌کند ما را قانون‌گریز و قانون‌شکن جلوه دهد. در اینجا نیز اثبات قانون گرایی ما با روشی منطقی و جهان‌پسند، می تواند از صدور قطعنامه هایی علیه ما ممانعت به عمل آورد.
جالب است که ترامپ و مجموعه او از هر دو روش فوق علیه ایران استفاده کرده اند: هم با بیان پاره کردن برجام به دنبال تحریک و موضع‌گیری احساساتی ما بودند و هم با توسل به شورای امنیت و طرح نقض قطعنامه 2231 (که از ایران می خواهد از آزمایش موشک‌های قادر به حمل کلاهک هسته‌ای خودداری کند) تلاش دارند که ما را در مقابل قوانین بین المللی قرار دهند. موضع‌گیری عاقلانه و هوشمندانه ما در قبال این دو،راه موفقیت را بر ما باز می کند، فراموش نکنیم گاهی یک واژه «هولوکاست» همه دنیا علیه ما می شود و زمانی با یک «برجام» همه دنیا همراه ما.