بعضی از وزارتخانه ها، سازمان ها و نهادهای کشور بودجه کلان و هنگفتی دارند و علت آن را درآمدزا بودن خودشان می دانند. برخی دیگر از کمترین میزان بودجه برخوردارند به نحوی که در تامین هزینه های جاری و روزمره خود درمی‌مانند. فاصله بین این دو بخش به لحاظ بودجه ای، بسیار زیاد است. آنها که بودجه زیاد دارند جهت رسیدگی به ارباب رجوع، کارمندان‌شان و تهیه امکانات درون سازمانی مشکلی ندارند و با دست پُر به استقبال هزینه‌ها می‌روند.
امّا آنها که دست شان خالی است با عدم رضایت ارباب رجوع، نبودن امکانات اولیه در ساختمان محل خدمت و مشکلات پرسنلی مواجه هستند، جالب است که همه آنها نیز کارگزار حکومت هستند و باید عادلانه با همگی رفتار شود. برخی ادارات از لوکس ترین امکانات بهره مندند و بعضی دیگر توانایی تعمیر وسایل کهنه و قدیمی خود را ندارند و از تامین مصارف آب و برق خویش عاجزند. اخیراً مدیرکل بودجه آموزش و پرورش در جمع خبرنگاران نکاتی بیان داشت که هر شنونده ای را به تعجب و تاسف وامی‌دارد از جمله آن نکات، میزان بودجه سرانه دانش آموزان مدارس شبانه روزی کشور است، وی گفت: «روزانه 800 تومان سرانه هر نفر دانش‌آموز شبانه روزی است که پول یک قرص نان است و ما ناچاریم به صورت قرضی مواد غذایی بخریم یا از هزینه های دیگر بزنیم تا بتوانیم شبانه روزی ها را بگردانیم!» حال باید پرسید آیا همه ادارات، سازمانها و نهادها با همین مشقات و سختی ها، که آموزش و پرورش و فرزندان این ملت با آن مواجه هستند، روزگار را می گذرانند؟
از کسانی که می خواهند با این شرایط مدیریت کنند آیا انتظار معجزه دارید؟ بعضی از بخشهای کشور بودجه‌شان همانند کوه سربه فلک می‌کشد و بعضی همانند درّه در قعرند. بالاخره چه زمانی باید بین این دو بخش، تعادل، توازن و همسانی بوجود آید؟ تفاوت اندک، اشکال ندارد ولی تفاوت عمیق و گسترده، عدالت را میمیراند و فرصت های مساوی رشد و شکوفایی را از «ندارها» سلب می‌کند.
با ایجاد این شرایط نابرابر، یک عده در صدر وعده ای دیگر در ذیل قرار می گیرند و شکاف طبقاتی، افراد محروم را محروم تر می کند.
امروز در بخش خصوصی نیز این معضل وجود دارد. عده ای به طرق مختلف به ثروت های باد‌آورده‌ای می‌رسند و نمی دانند که پولهای خود را چگونه خرج کنند و در عوض عده کثیری از صاحبان مشاغل و کارآفرینان، توانایی تامین هزینه های روزمره شغل و پرسنل خود را ندارند و در نهایت ورشکسته شده، یا با شرایط سختی به کار خود ادامه می دهند و منتظر فرج هستند.
این نابسامانی ها و شرایط ناعادلانه باعث پدیدار شدن میلیونها جوان بیکار شده که اکثرا تحصیل‌کرده دانشگاه ها هستند و از همین حداقل ها نیز محرومند.
شایسته است که نمایندگان مجلس و هیات دولت و سایر سازمانها و نهادها در بودجه سال 1396 گام‌های بلندی در راستای ایجاد عدالت بودجه‌ای بین بخشهای مختلف کشوری و لشکری بردارند و در تقسیم بودجه بین استانها و شهرستانها نیز عدالت را رعایت کنند.