بعد از سی و چند سال که از پیروزی انقلاب میگذرد، هنوز بعضی یاد نگرفته اند و یا نمیخواهند یاد بگیرند که رأی مردم در هر انتخاباتی، پیامی و یا پیامهایی دارد. هر طور خودشان بخواهند حضور مردم را به نفع مقام و قدرت خود تفسیر میکنند و حاضر نیستند بپذیرند که اگر مسئولان قبلی با برنامه و نوع مدیریتی که داشتند، مورد تأیید مردم بودند، مردم با رأی خود، ادامه همان روش را تأیید میکردند و به کاندیداهای آنها رأی میدادند.
چقدر ظلم بزرگی به ملت است که برخلاف رأی و نظر آنان، افرادی را در پستها و روی صندلیهایی بنشانند که با عملکرد و افکار منفیشان، دل مردم را خون کردند و هزاران مشکل را به مشکلات مردم افزودند.
کجای دنیای پیشرفته رسم است که رأی مردم به نفع کسانی مصادره شود که مردم را در انبوهی از مشکلات غرق کردند و به روزگار غمبار مردم بی اعتنا بوده و هستند؟
واقعا مردم مبهوت و متحیر شده اند و نمیدانند با اینان با چه زبانی سخن گویند. زبان رأی؟ زبان قلم؟ زبان اعتراض؟ زبان سکوت؟ زبان بی تفاوتی؟ زبان طنز؟ زبان تنفر؟ به چه زبانی؟
بعضی به هیچ قیمتی نمیخواهند صندلی ریاست را ترک کنند و آن را حق ازلی و ابدی خود میدانند! کاری هم به نتیجه ریاست خود ندارند که آیا مردم راضی اند یا ناراضی.
در کشورهای پیشرفته اگر مسئولی در هر رده ای نتواند مردم را راضی نگه دارد، یا خود کنار میرود و یا کنارش میزنند و نمیگذارند که در پرتو مدیریتش جامعه زیان ببیند.
از ریاست محترم جمهوری جدید و هیأت دولت که در راستای رأی مردم روی کار آمده اند و افرادی با افکار مثبت و روشن و مردم مدار هستند انتظار میرود استاندارانی به ریاست استانها بگمارند که در راستای رأی ملت باشند. حتی اگر در کل کشور، یک استاندار، برخلاف رأی و نظر مردم منصوب شود به مردم آن استان ظلم بزرگی شده است و باعث یأس و دلسردی مردم آن استان را فراهم میآورد. همه کسانی که در چند سال گذشته در رده های وزیر، استاندار، مدیران کل و فرمانداران در مشکلات و گرانی ها و فشار بر مردم نقش داشته اند باید تحت هیچ شرایطی دوباره بر مردم مسلط نشوند که مردم را به خاک سیاه مینشانند.
گاه گاهی زمزمه هایی شنیده میشود که افرادی از همان بقایای ضعیف، از طرف خود و افراد خاص و گروه ها و احزابشان در تقلا هستند تا دوباره حاکمیت فشار آفرین خود را بر مردم تحمیل کنند و پست و صندلی از دست رفته را به چنگ آورند.
با مشکلاتی که در چند سال گذشته بر مردم تحمیل شده، نباید اجازه داد که دوباره آن مشکل آفرینان، سرنوشت مردم را به دست گیرند و بر مشکلات اقتصادی، بهداشتی، فرهنگی، ورزشی، اشتغال، ازدواج، مسکن، خوراک و پوشاک وغیره بیفزایند.
چه، این به مصلحت مردم و انقلاب و اسلام نیست و همه را به سمت نابودی و اضمحلال سوق میدهد.