آبرو و حيثيت هر كشوري در ميان ساير كشورها، بزرگترين پشتوانه اعتماد جهاني به آن كشور محسوب مي شود. همه سران كشورها مي كوشند كه روز به روز، اعتبار و حيثيت كشور خودرا در انظار جهانيان ارتقا دهند تا جايگاه عزيز، شريف، قابل احترام و اثرگذار در صحنه بين المللي داشته باشند.
عملكرد مردم و حاكمان هركشوري، يك بازتاب داخلي وملي دارد و يك بازتاب خارجي و بين المللي. هر دو بايد بكوشند تا با رفتار رو به رشد خود، هم در داخل مملكت ارزش آفريني براي خود كنند و هم در خارج كشور بدرخشند.
اگر مردم و حاكمان كشوري معروف به نظم، رعايت حقوق يكديگر، رفتار عادلانه و شرافتمندانه، تلاش علمي و كارمولد، صبر و شكيبايي و آزادانديشي و... شوند هم در داخل كشور احساس امنيت و آرامش و احترام بيشتري ميكنند و هم در خارج توجه جهانيان را به سمت خود سوق مي دهند.
مردم و حاكمان نظام اسلامي ما، بايد پيوسته از خود سوال كنند كه براي بالابردن جايگاه و شاِن كشور و افزودن بر آبرو و حيثيت و اعتبار بين المللي و داخلي كشور چه برنامه اي داشته اند و درآينده چه برنامه هايي دارند؟
متأسفانه چندسالي است در پرتو افزايش اختلاس، دزدي،ارتشا،ربا، طلاق، اعتياد، چك هاي برگشتي، كلاهبرداري وساير جرائم در بينمردم و برخي مديران رده هاي مختلف ، روز به روز هم در نگاه خودمان به سمت بي هويتي و بدهويتي، حركت سريع و شيب تند پيدا كرده ايم و هم در خارج و در ميان كشورهاي ديگر انگشت نما شده و از ارزش و اعتبار خود مايه گذاشته ايم! با اينكه نقاط قوت مردم و كشور ما زياد است و مديران خوب هم فراوان داريم اما آنچه به چشم مي آيد بدي هاست. ماهيت بدها و بدي هاي به گونهاي است كه همه ي خوب ها و خوبي ها را مي بلعد و به جز زشتي چيزي به جاي نمي گذارد.
اگر مردم ومسئولان ما به خود نيايند و ريشه ها را نخشكانند آينده ي بسيار بدي در انتظار ما خواهد بود! آن قدر به مسائل حاشيه اي و سياسي و جناحي (كه منافع تعدادي در داغ كردن ومطرح كردن همين امور تامين مي شود) بها داده مي شود كه مسايل اصلي، ملي و بين اللملي و معضلات و مشكلات روزافزون كشور گم شده و راه علاج و درماني براي آنها تصور نمي شود.