یکی از ممیزات انسان و حیوان، اخلاق است. در کشاکش زندگی فردی و اجتماعی و در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و... باید محور تمام فعالیت ها باشد.
هر زمانی اخلاق، آسیب ببیند، انسانیت کشته می شود. تمام جنایاتی که در طول تاریخ بشریت به وقوع پیوسته، به نوعی رگه های ضد اخلاقی در آن هویداست.
متاسفانه سال هاست که در معاملات و داد و ستدها، انتخابات، معاشرت ها و... اخلاق رو به اضمحلال است. در کسب و کار؛ کلاهبرداری، خیانت در امانت، گران فروشی، دروغگویی، تقلب، حرام خواری و... رواج یافته است. در آداب معاشرت ها؛ افراد حرمت بزرگترها را نگه نمی دارند، توهین و بدحرفی و تمسخر می کنند، نسبت های ناروا به یکدیگر می دهند و اخلاق را زیرپا می گذارند.
در انتخابات، برای رسیدن به صندلی و جایگاه خاص، برخی از کاندیداها و طرفداران شان به دیگران تهمت می زنند، دروغ می گویند، تخریب می کنند، وعده های پوچ می دهند، با افراد غیرموجه هم کاسه می شوند، هزینه های غیرقانونی و غیرشرعی می کنند، نزد گروهی خود را وابسته به تفکر آنان و نزد گروه مخالف آن ها ، خود را طوری دیگر نشان می دهند، نفاق و دورویی در سخنان و رفتار آنان موج می زند، به نرخ روز نان می خورند و خلاصه هیچ ضابطه ی اخلاقی را رعایت نمی کنند.
در مناظرات تلویزیونی دیدیم که اوج بداخلاقی را به نمایش گذاشتند! چه دردی بالاتر از این که در جامعه ای که داعیه معنویت و اخلاق دارد، این گونه براخلاق بتازند و با شعار و اهداف و مقاصد سیاسی، آن را توجیه کنند. امروز لازم است مومنانی پیدا شوند و جلوی این رفتارها را بگیرند و اجازه ندهند که فضای جامعه در انتخابات پیش رو، مسموم شود. هیچکس نباید منتظر نخبگان و افراد خاص باشد بلکه همگی باید خودشان با زبان و قلم و رفتارشان، جلوی ذبح اخلاق را بگیرند.
اگر اخلاق در یک جامعه سقوط کند از آن جامعه، چیزی باقی نمی ماند. امید است که همگان، مصلح این طریق باشیم.