اقتصاد مقاومتی، یک طرح راهبردی است و برای بسیاری از اهل فن، در مرحله اجرا، تمام ابعاد و زوایای عملیاتی آن، روشن و شفاف نیست. چون اقتصاد یک علم است پس برای تمام طرح های اقتصادی نیز باید راه حل های متعدد علمی را تبیین کرد.از لحاظ علمی اگر اقتصاد مقاومتی بخواهد اجرایی شود در قدم اول باید از مرحله راهبردی به چند پروژه عینی تقسیم شود سپس برای هر پروژه باید چهار عنصر مشخص گردد: 1- کمیت 2- کیفیت 3- زمان 4- هزینه.به عبارت دیگر باید به وضوح مشخص شود که مثلا راهبرد اقتصاد مقاومتی شامل 40 پروژه است، آنگاه تعیین شود که هر پروژه با چه کمیتی و چه کیفیتی و با چه هزینه ای و در چه مدت زمانی باید تحقق یابد.شما در هر کار مدیریتی و از جمله مدیریت اقتصادی نیاز به این تبدیل دارید. (تبدیل راهبرد به پروژه ها) آنگاه باید وظایف مدیران ارشد، مدیران میانی و مدیران پائینی در هر پروژه تعریف و مشخص شود. اگر اقتصاد مقاومتی بخواهد از مرحله شعار به مرحله اقدام و عمل درآید باید این فرآیند را طی کند.البته قبل از همه اینها باید طرح اقتصاد مقاومتی مورد قبول و موافقت واقعی همه قرار گرفته باشد و همگی با اعتقاد به اینکه چنین راهبردی واقعا گره گشاست به سوی آن گرایش نشان دهند.در کشور ما یک مشکل عمده این است که مرز بین «تعارف و رودربایستی و پذیرش از روی مصلحت» با «پذیرش واقعی» مشخص نیست. قبل از هر اقدامی، اول باید این مرز مشخص شود و همگی آزادانه بتوانند نظرات موافق و مخالف خود را صرفا بر پایه علم (نه احساسات و گرایشات سیاسی) بیان کنند و پس از تجزیه و تحلیل و اصلاحات، آنگاه همگی با عزم یکپارچه ملی و بدون هیچ حب و بغض سیاسی به اجرای آن کمر همت ببندند. الان چند سال است که بحث اقتصاد مقاومتی مطرح است ولی موارد فوق الذکر هنوز روشن و عملیاتی نشده است. به یقین اگر این طرح هم مانند طرح هدفمندی یارانه ها و طرح خصوصی سازی بخواهد جلو برود، نتیجه ای بهتر از آنها نخواهد داد. پس به دور از احساسات و شعار باید آنچه که لازمه تحقق این طرح است صرفا در چارچوب علم اقتصاد، اجرا شود و
Input و Output و Process و feedback آن را دائماً ارزیابی، اصلاح و به نتیجه رساند.