برای خروج اقتصاد کشور از رکود، دولت تلاش می کند تا با برخی برنامه ها و اقدام گوناگون، تحرکی در اقتصاد کشور ایجاد کند ولی برای رسیدن به این هدف، اجزای مختلف بخش اقتصاد کشور با هم هماهنگ نیستند و برخی مواقع اقدام یکی با دیگری متضاد است و مردم را سردرگم و بی انگیزه می کند. مثلا بانک اعلام می کند که سقف تسهیلات احداث مسکن را افزایش می دهد تا رغبت درمردم و مسکن سازان بوجود آورد و آنها را وارد ساخت و ساز کند ولی از طرف دیگر اعلام می کنند که کسانی که خانه خالی دارند باید مالیات بدهند. هرکس که می خواهد آینده نگری کند و برای فرزندان خود خانه بسازد بلافاصله با شنیدن این خبر، ترمز می کند. از طرف دیگر اعلام می کنند که بهای هر لیتر بنزین را می خواهند از 1000 تا 2000 تومان به صورت چند نرخی عرضه کنند و همین خبر، باز بسیاری از برنامه ها و کار ساخت و ساز را که عمدتا با سوخت و مصالح ارتباط دارد و با گرانی بنزین همه چیز گران خواهد شد، مسکوت می گذارد.از زاویه دیگر دولت سعی می کند که رونق در بازار ساخت و خرید و فروش مسکن ایجاد کند ولی از طرف دیگر شهرداری ها، عوارض ساخت و ساز و هزینه اخذ پروانه ساختمان را افزایش می دهند. در نتیجه مردم، رغبتی برای ورود به عرصه مسکن را از خود نشان نمی دهند و همچنان همه چیز، راکد و متوقف است.این در خصوص مسکن! در زمینه صادرات و واردات و تعرفه گمرکی، در حوزه گردشگری، در تولیدات کشاورزی و صنعتی، در بخش خدمات و.... همه و همه با همین برنامه های متضاد مواجه هستیم که هر بخشی یا با اجزای درون خودش به یک تصمیم هماهنگ نمی رسند و یا با بخش‌های بیرونی، ساز ناهماهنگ می زنند. خوب، در این اوضاع نابسامان، مردم با چه امید وانگیزه ای، سرمایه گذاری کنند و دغدغه آینده نامطمئن و نامعلوم را نداشته باشند؟ به نظر می رسد منطقی این است که در اولین قدم همه این تضادها و ناهماهنگی از بین برود و همه نهادهای اقتصادی در یک راستا حرکت کنند. بانک ها تسهیلات مناسب با درصد بهره کم بدهند،اداره امور مالیاتی از آنها مالیات نگیرد، شهرداری ها هزینه اخذ پروانه ساخت را کاهش دهند، سوخت و حاملهای انرژی افزایش نیابد، گردشگران با اعتماد و اطمینان به ایران سفر کنند، تعرفه های گمرکی اصلاح شود، صادرات و واردات به نفع رونق اقتصادی تنظیم شود، برای ایجاد کسب و کار و دادن پروانه اشتغال سخت گیری مالی کمتر شود و به جای آن سخت گیری بهداشتی و علمی و حرفه ای صورت گیرد تا هرکس در جای خودش قرار بگیرد و...ماجرای ما در ایران وارونه است آنجایی که باید سخت گیری شود تا هرچیز در جای خودش واقع شود، اقدامی نمی شود و آنجا که باید سخت‌گیری نشود تا مردم تشویق به کار و رونق اقتصادی شوند، سخت گیری طاقت فرسا می شود. این مشکل ریشه بسیاری از مشکلات و معضلات جامعه ماست و چشم انتظار نگاهی جدید.