نگاه به مجلس...

بالاخره روز هفتم خرداد مجلس نهم آغاز به کار کرد و بسیاری از نمایندگان (دوسوم نمایندگان) که برای اولین بار پا به مجلس گذاشتند، روی کرسی­هایی که برایشان کلی زحمت کشیده بودند و قول و وعده­های بسیاری هم به مردم داده بودند، نشستند.

این مراسم با حضور هاشمی رفسنجانی (رییس شورای تشخیص مصلحت نظام، ریاست جمهوری و رییس مجلس سابق و...) و احمدی نژاد (رییس دولت) و جمعی از مقامات برگزار گردید و طبق معمول با رییس سنی، روز نخست به پایان آمد. البته طی روزهای آتی، کار به رد و بدل کردن پیام و خیرمقدم و خوش آمد گویی­ها نخواهد گذشت و بحث ریاست دایمی مجلس و هیأت رییسه و کلی مسایل و برنامه­های جور واجور دیگر در پیش خواهد بود تا این مجلس (نهم) شکل گیرد و در چارچوب قانون، کارش را آغاز کند و به انجام وظیفه بپردازد.

بی­شک در طی این چند دوره، مجلس نهم از ویژگی خاصی برخوردار بوده است و آن به نوعی خانه تکانی است که در عمل صورت گرفته است. ورود بیش از 190 نماینده جدید که برای بار اول پا به خانه ملت می­گذارند، از شگفتی و ویژگی­های این دوره است. نمایندگانی که در میان خط و نشان کشیدن­های جناح­های اصولگرا و دسته بندی­هایی که در زمان انتخابات صورت گرفته بود، برنده شده­ و راهی مجلس شده­اند. با چنین تغییراتی است که نگاه­ها به مجلس، کمی متفاوت گردیده است. دولتی­ها (احمدی نژاد و اعضای کابینه­اش) انتظاراتی از مجلس نهم دارند تا شرایط و اوضاع مجلس هشتم در برخورد با دولت و طرح و برنامه­هایش، دیگر تکرار نشود.

در مقابل، گروهی از نمایندگان مجلس قبل که به ویژه عضو هیأت رییسه و مسئول کمیسیون­های مختلف در مجلس هستند، نیز مایلند قدرت حضور خودشان را دوباره پررنگ­تر از قبل داشته باشند.

با این نگاه­هاست که نمایندگان مجلس، باید چهره واقعی خود را علنی سازند. آنچه که در این انتخابات بسیار جلب توجه می­کرد، وجود چهره­هایی بود که خود را مستقل اعلام کرده بودند، حالا این چهره­های مستقل با دو طیف اصلی اصولگرایان در مجلس چه ساختاری را تشکیل می­دهند؟ آیا به حفظ جایگاه مجلس کمک می­کنند یا همچون مجلس هشتم شیوه مدارا را پیشه می­کنند؟

تلاش و نگاه دولت به این مجلس، همان طور که از حرف­های احمدی نژاد هم پیدا بود، نظارت کمتر بر سیاست­ها و عملکرد دولت است. این در حالی است که بیش از هر زمانی، دولت و امور محوله و روند اجرایی کشور، نیاز به نظارت و توجه دارد.

آنچه که امروز به چالش­های دولت با مجلس می­تواند تبدیل شود، همانا خواست انفعال مجلس است. مجلسی که دو وظیفه عمده و اساسی دارد؛ اول قانون گذاری و دوم نظارت بر عملکرد، طرح­ها و مصوبه­های دولت که این حقی است که نه تنها باید نمایندگان مجلس به آن توجه داشته باشند، که هر نوع کوتاهی و چشم پوشی از آن، می­تواند بر مشکلات پیش روی مردم و کشور بیفزاید. مشکلاتی که بسیار آزار دهنده و تا حدودی غیرقابل تحمل هم گردیده است. بنابراین نگاه به مجلس و نمایندگان مجلس، باید معقول و منطقی باشد. اگر احمدی نژاد (رییس دولت) مسأله انتخاب و منتخب بودن خودشان را دلیلی بر اعتماد هر چه بیشتر مردم و مجلس به خود تلقی می­کند، باید یادآور شد که همه نمایندگان نیز از همان مجرا و روند، یعنی با انتخابات برگزیده شده­اند. بنابراین مجلس هم با همان استدلال و ادله، دارای مشروعیت و مقبولیت است. پس آنچه در این برهه از زمان باید حاکم شود، حفظ قدرت مجلس در راستای حمایت از مردم و منافع کشور است. درمقابل نگاه و توقع دولت به ویژه احمدی نژاد، بخشی از اصولگرایان یعنی هیأت رییسه و شخص لاریجانی (رییس موقت) قرار دارند که می­خواهند قدرت و موقعیت خود را علاوه بر مجلس، در خارج از مجلس هم حفظ کنند. به ویژه آنکه انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در سال آینده پیش روست.

بنابراین با حفظ موقعیت و مهار دولت، به ویژه در اجرای طرح­هایی که عملا مشکل ساز بوده­اند، می­تواند به این هدف جناح اصولگرای مقابل دولت کمک نماید. که این امر با انتخاب هیأت رییسه و به ویژه ریاست دایم مجلس نهم، وارد مرحله­ای تازه خواهد شد.

و اما آنچه فرای این دو نگاه باید انجام شود، حفظ جایگاه خود مجلس به عنوان نهادی ناظر و قانون گذار است.

نگاه واقعی به این حقیقت می­تواند موقعیت و جایگاه مجلس را آن طور که زیبنده است حفظ کند و نام خانه ملت را واقعا به خود اختصاص دهد. بنابراین صرف شوخی و مزاح­ها و برخوردهای جدی و تند که در مجلس هشتم بین مجلسی­ها و دولت صورت گرفت، مجلس جای بحث و برخورد اندیشه و سلیقه­هاست، تا در این رهگذر، مصوبه­ها به دور از زد و بند یا زورآزمایی و جدال­های جناحی و در راستای حفظ حقوق قانونی مردم به تصویب و تأیید رسند. بنابراین وظیفه و نقش اصلی در این موضع گیری­ها را باید نمایندگانی ایفا کنند که اولا خود را مستقل معرفی کرده­اند و ثانیا در قبال مردم و کشور و حفظ منافع ملی، خود را مسئول می­دانند.

باید منتظر ماند و دید از میان نگاه­هایی که به مجلس نهم می­شود، کدام نگاه و دیدگاه می­تواند مجلس را خانه واقعی ملت کند و مردم را راضی نگه دارد.