حباب سازی!

وقتی به آب (مایعات) ضربه­ای زده می­شود  و یا از ارتفاعی به پایین پرتاب می­شود و یا به نقطه­ جوش می­رسد، درون قطرات آن هوا قرار می­گیرد و شکل کروی ریز و درشتی تشکیل می­شود که به آن حباب می­گویند. حباب­های شفاف و زیبایی که در اثر اختلاف فشار و... زود می­ترکند و دوباره حباب­های ریز و درشت تشکیل می­شود.

گاهی حباب سازی به وسیله­ای برای بازی کردن و سرگرم شدن تبدیل می­شود. دیدن کودکان و نوجوانانی که با آب و صابون مایعی درست می­کنند و با وارد کردن هوا در آن، حباب­های کوچک و بزرگی درست می­کنند که در فضا معلق می­شوند و زیر تابش نور خورشید می­درخشند و گهگاه هم با صدایی می­ترکند حباب سازی است. و البته هستند هنرمندانی که خیلی حرفه­ای عمل می­کنند و با حباب سازی امرار معاش می­کنند. درون حباب، دودهای رنگی وارد می­کنند، با حباب، بازی­های عجیب و غریب انجام می­دهند. گاهی چند حباب را درون یک حباب می­کنند، حتی می­توانند وارد حباب­هایی به بزرگی قد و قامت یک فرد شوند و در آن حرکات مختلف انجام دهند و بدون آنکه بترکد، از آن خارج شوند و بسیاری از این جور کارهای سرگرم کننده.

با این وجود، همه حباب­ها می­ترکند، چرا که ظریف و نازک هستند، توان تحمل اختلاف فشار بین هوای درون خود و بیرون را ندارند.

و اما طی چند روز گذشته که دوباره اوضاع طلا و سکه و دلار به هم خورد و موج دیگری وارد دریای پول و اعتبار اقتصاد گردید، قیمت­ها بالا رفت و قصه زمستان 90 ، در تابستان 91 بار دیگر تکرار شد و سر و صدای بسیاری از دست اندرکاران اقتصاد بالا رفت.

در این میان، محمود بهمنی رییس بانک مرکزی و مدیر پول کشور در واکنش به موج دیگری از گرانی­های جدید، از آن به عنوان حباب یاد کرد و اشاره داشت که این بالا رفتن نرخ ارز و طلا، موقت است و حبابی بیش نیست و نگفت که این حباب، چگونه درست می­شود.

البته این حباب هم مثل حباب اقتصادی سال گذشته قیمت­های سکه و ارز را تا حدودی که وسیله سودجویی و کار و کاسبی را برای حباب سازان گردد، بالا می­برد و کمی می­ترکد و حباب دیگری از آن به جا می­ماند.

البته اگر حرف­های بهمنی درست باشد و این به هم ریختن بازار ارز و طلا ناشی از حباب باشد، باید دین این حباب چه طور و به چه دلیل ساخته می­شود و چرا قابل کنترل نیست که هرگاه عده­ای لازم دیدند آن را می­سازند و در این رهگذر، این مردم هستند که از ساختن این حباب زیان می­بینند.

بدون شک آنچه در زمستان (بهمن ماه) گذشته رخ داد و افزایش نرخ دلار (ارز بین المللی) را مبنای کم بها کردن پول ملی (ریال) قرار داد، نیز یک حباب بود که ترکیبی از تورم و گرانی بود و این بار این حباب، ترکیبی از تحریم و تورم و گرانی و سوء استفاده­هایی است که در این بازار آشفته وجود دارد.

یقینا بسیاری از مردم ایران، شاید حتی رنگ دلار را ندیده باشند، اما به خوبی از تغییر قیمت و بهای آن باخبرند. مردم ما، شهری و روستایی، کاسب و کارمند، خوب می­دانند که دلار در تجارت و معاملات داخلی و بین المللی چه تأثیراتی بر زندگی روزمره و داد و ستدها دارد. خوب می­دانند که اجناس وارداتی باید گران شود و با گران شدن اجناس خارجی به تبعیت از آن، اجناس داخلی و وطنی هم گران می­شود. آن گاه است که بسیاری از مردم، توان و قدرت خریدشان باز هم کاهش می­یابد و کاهش قدرت خرید اقشار مختلف جامعه، رکودی را در بازار ایجاد می­کند که چرخ اقتصاد را می­لنگاند.

اینجاست که سود جویان که نبض این تکان­ها را در اختیار دارند، به بهره برداری و ماهی گرفتن از این آب گل آلود پرحباب می­پردازند.

بنابراین آنچه محمود بهمنی می­گوید، فقط برای توجیه اوضاع بد سیستم بانکی و پولی است، صحبت از راهکار و علاج این درد و معضل نیست. در زمستان گذشته که قیمت دلار تا مرز 2000 تومان هم افزایش یافت و تحت تأثیر آن سکه و طلا نیز گران شد، دوستان و دولتمردان دولت دهم، صحبت از مهار این گرانی کردند و نرخ دوگانه­ای برای ارز تعیین کردند و به جان صرافی­ها افتادند که مبادا کسی از این مقررات و راهکار و نرخ­های ممیزی و تعیین شده تخلف کند، اما این درد و مشکل (حباب) و این بازی با اقتصاد (حباب سازی) ادامه یافت تا دوباره درست روز تحریم بانک مرکزی، قیمت ارزهای موجود بین المللی از دلار و یورو و پوند تا  یوان چین، بالا رفت و فوری سکه و طلا هم گران شد تا به گفته­های محمود بهمنی، حباب پدیدار شود.

اما این حباب­ها عجب ضخامتی دارند که با سیاست­های پولی دولت دهم و وزیر اقتصاد و رییس بانک مرکزی نمی­ترکند.

آنچه در این راستا رخ می­دهد، ثروتمندتر شدن ثروتمندان و فقیرتر و ضعیف­تر شدن قشر کم درآمد و رو به گسترش جامعه است.