پس از طرح سؤال 80 نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی از رئیس‌جمهور و اعلام وصول آن توسط رئیس مجلس و اینکه رئیس‌جمهور طی یک ماه فرصت دارد که در مجلس حاضر شده و پاسخگوی سؤالات آنان باشد، اینک نوبت دکتر روحانی است که به قول خودشان «برخی از حقایق» را با مردم در میان بگذارد. در اینجا دو سؤال پیش می‌آید که اولاً: این حقایق چیست؟ ثانیاً چرا رئیس‌جمهور تاکنون آن‌ها را به مردم نگفته است؟
اینکه این حقایق چیست، چون مخفی و پشت پرده است، کسی نمی‌تواند با اطمینان و یقین آن‌ها را حدس بزند و مطرح کند؛ ولی آنچه مسلم است، مسائلی را که در زمانی و شرایطی نمی‌توان گفت ولی در زمان دیگر و تحت شرایط دیگر می‌توان بیان کرد؛ قاعدتاً باید به لحاظ ماهیت و محتوا قابل‌طرح با مردم باشد و فقط در «زمان» مطرح کردن آن اشکالاتی وجود داشته است که تاکنون بیان نشده است.
برخی از رؤسای جمهور در کشورهای مختلف، معمولاً این «حقایق سر به مُهر» را پس از سال‌های بعد در خاطرات‌شان می‌نویسند که آن موقع دیگر نوشتن و گفتن آن، دردی از مردم و کشور را دوا نمی‌کند ولی برخی در همان زمانی که قدرت دارند و با طرح آن می‌توانند خدمتی به مردم و کشور کنند، مطرح می‌کنند تا موانعی را از سر راه بردارند و جلوی ظلم به مردم را بگیرند.
متأسفانه همیشه در کشورهای جهان سوم، مصلحت افراد خاص، مقدم بر مصالح جامعه تلقی شده و منافع طبقه برتر، ملاک تعیین سیاست‌ها و برنامه‌ریزی و مدیریت کشورها قرار می‌گیرد. به همین خاطر حاضرند کشورشان را نابود کنند؛ ولی پشت پرده آنان افشا نشود! در اینجاست که باید منتخبین ملت با شجاعت تمام و بدون ترس از خطراتی که آنان و خانواده‌هایشان را تهدید می‌کند، صادقانه، حقایق تلخ پشت پرده را با مردم در میان بگذارند و آن را به «گذر زمان» نسپرند. اگر رئیس‌جمهور از همان ابتدای دوره قبل، هر خیانت و اعمال‌نفوذ و زیادخواهی‌هایی را که پشت پرده می‌دید، شجاعانه با مردم در میان می‌گذاشت شاید امروز توسط افراد معدودی، این‌گونه کشور با مشکلات تودرتو و عدیده مواجه نمی‌گشت.
زیاده‌خواهی، ثروت‌طلبی و قدرت‌طلبی عده‌ای نباید کار را به‌جایی بکشاند که مردم را به کف خیابان‌ها و اعتراضات اجتماعی کشانده و کشور را در معرض خطر جدی قرار دهد. اگر مشخص می‌شد که ریشه این‌همه اختلاس، چپاول بیت‌المال، دست‌درازی به سپرده‌های مردم در مؤسسات اعتباری و... کجاست و آن‌ها چه کسانی هستند و به‌موقع به مردم معرفی شده و به‌سزای اعمال‌شان می‌رسیدند، امروز چنین سرنوشتی، گریبان مردم نجیب کشورمان را نمی‌گرفت و همه در رنج و مشقت، ندای اعتراض سر نمی‌دادند.
تاریخ گواهی خواهد داد که مردم نجیب ایران، چهل سال به انقلاب‌شان وفادار ماندند؛ ولی فرصت‌طلبان و منفعت‌طلبان به آن‌ها خیانت کردند.
پس جناب رئیس‌جمهور! آنچه را که تاریخ در آینده می‌خواهد بگوید، شما الان بگو! و آن را به خاطراتت نسپار که خاطرات، دردی را دوا نمی‌کند.